The Shelters of Stone - Jean M. Auel (2002)

Het zal wel aan mij liggen, maar ik raak een beetje uitgekeken op deze serie. Veel herhalingen uit voorgaan deboeken.

Nee Bush Beast, wat mij betreft heb je volledig gelijk.

Het lijkt welhaast of ze vanaf deel 3 zo goed als al haar inspiratie kwijt is. Een herhaling op tijd en stond tot daar aan toe, maar de roman staat er simpelweg bol van. Nee, "Een vuurplaats in steen" is absoluut niet wat ik ervan verwacht had...

Ik vind dit boek juist heel erg goed geschreven !!!

Ik zeg niet dat het niet goed is geschreven, haar schrijfstijl valt best te pruimen. Het is gewoon ontzettend langdradig, wat bij een 5e deel ook niet geheel onlogisch is natuurlijk...

Ik snap het eigenlijk niet goed. Dit boek is het laatste deel uit de reeks.
Na dit boek blijven er een hoop vragen over. (situatie Marona - Brukeval - Laramar - Madroman) ... en die duidelijke wending in haar toekomst (sorry voor eventuele spoilers, maar ik denk toch niet dat ik hiermee veel verraad, behalve voor de mensen die het boek toch reeds gelezen hebben...)

Volgens mij zou "Het dal der beloften", het vorige deel dus, veel logischer zijn om de reeks te besluiten.
Nu weet ik wel dat niet elk boek een logisch einde MOET hebben, maar zo lijkt me de stijl van deze boeken toch helemaal niet te zijn.

Het lijkt inderdaad alsof er nog een vervolg zit aan te komen.
Ik denk dat AUEL oorspronkelijk van plan was om de reeks nog verder uit te werken, maar dat ze tot het besef kwam dat een 6de deel misschien teveel van het goede was...

Ja, ik denk dat je gelijk hebt.
En misschien maar goed ook...
De reeks is helemaal niet slecht, integendeel, maar het gaat in elk deel toch wel meer en meer de dalende lijn op vind ik.
Maar inderdaad niet echt onlogisch na ongeveer 3000 blz..

De minste tot nu toe van de Aardkinderen-serie. Reden hiervoor is vooral dat er niet echt één plot in het verhaal zit, wat bij de vorige delen wel het geval was. Ja oké, Ayla moet geaccepteerd worden bij de Zelandoniërs, ze is zwanger en het is onzeker of ze uiteindelijk nou Zelandonia wordt of niet, maar dat is niet genoeg om een boek te dragen, toch? Laat staan een boek van 850 pagina's. Daarnaast is natuurlijk de dreiging tussen de Anderen en de Stammensen continu aanwezig, maar hier wordt vervolgens niks mee gedaan - misschien in het laatste deel?

Gelukkig wordt de wereld die Auel schets in haar boeken ook hier weer goed uitgewerkt, zowel qua omgeving als het gedrag, geloof en doen en laten van de volkeren in het boek. Auel zet een fantastische wereld neer waar ik als lezer erg van kan genieten. Ook op de schrijfstijl van Auel is in dit deel op zich weinig aan te merken.

Daarnaast heb ik het idee dat Auel in dit boek regelmatig de wat meer filosofische kant opgaat, wat bij vorige delen volgens mij niet het geval was. Op zich geen probleem, maar het blijft op die momenten wel erg oppervlakkig, wat jammer is. Gelukkig heeft het boek minder uitgebreide sexscene's. Daartegenover is het echter wel dat we weer tientallen keren te lezen krijgen hoe mensen worden voorgesteld aan Wolf, dat ze een raar accent heeft, dat kinderen ontstaan door sex, etc., etc, wat soms wat vervelend is.

Maar goed, al met al een vermakelijk boek, alleen helaas wat te langdradig. Ik ben benieuwd naar het laatste deel, maar moet eerlijk zeggen dat ik wat tegen die 750 bladzijde op zie.