De Zwerftocht van Belcampo - Belcampo (1938)

geweldig leuk boek. er zit totaal geen verhaallijn in, het is meer een logboek van belcampo's reis (waarbij italië - terecht - het meest aan bod komt) vol spitsvondigheden die het moeilijk maken om het boek weg te leggen vóórdat je 't uithebt.

Inderdaad: Belcampo schrijft heel leuk en ik moest geregeld lachen om zijn scherpe opmerkingen. Zijn Zwerftocht valt dan ook haast te lezen als een verkapt citatenboek, en dat is nou net het probleem: afgezien van de leuke vertelstijl heeft Belcampo niet zo heel erg veel te bieden, er is niet echt iets 'groters' dan het boek zelf wat je bijblijft. Het laat je met een enigszins leeg gevoel achter. Verstandig is ook om het boek te lezen met een potlood in je hand, zodat je goeie zinsneden aan kan strepen en het boek om de zoveel tijd terug kan pakken met een dikke glimlach. Een voorbeeldje:

"Dat is één van de gemakken van het zwerven. Je bent steeds vrij, om alles, wat je niet bevalt, voor altijd achter je te laten en er nooit van je leven meer aan te denken. In 't gewone leven moet men daar zelfmoord voor plegen."

Ai! daar moet ik even op reageren: dit boekje van Belcampo is wel 'n vreemde eend in z'n oeuvre!

In z'n andere werk verblijdt hij ons doorgaans met korte, groteske verhalen, dit is meer 'n soort dagboek.

Ik had het ook uitsluitend over dít boekje. De korte verhalen van Belcampo vind ik zelf ook geweldig, maak je geen zorgen

Aha, te snel gelezen, hèhè!

Ben nogal gevoelig wat Belcampo betreft... sorry!