Det Gør Du Ikke - Jens Christian Grøndahl (2010)
Alternatieve titel: Dat Weet Je Niet
Deens
Sociaal
229 pagina's
Eerste druk: C&K,
Kopenhagen (Denemarken)
Advocaat David en zijn Engelse vrouw Emma zijn bij elkaar gebleven terwijl iedereen om hen heen in scheiding lag, maar nu wordt hun intimiteit plotseling bedreigd. Hun dochter Zoë heeft haar eerste expositie als kunstenaar en komt bij haar ouders langs met haar nieuwe vriend, een Pakistaan. David en Emma zijn ervan overtuigd dat zijn achtergrond niet belangrijk is, maar ze raken allebei in de war van hun pogingen dit te bevestigen. Ze worden geconfronteerd met de keuzes, gebeurtenissen en relaties die hun leven gevormd hebben. Waren de opofferingen de moeite waard? En hoe weet je of je echt van iemand houdt?
Dat weet je niet is weer een typische Grondahl. Een mooie, kleine roman die langzamerhand steeds meer de diepte in gaat. Centraal staan een man en een vrouw die al ongeveer 25 jaar met elkaar getrouwd zijn. In korte, elkaar afwisselende stukjes wordt de levensgeschiedenis van beiden opgebouwd door de Deen. In het begin leest dat wat stroef, maar in de tweede helft van het boek blijkt het een voortreffelijke keuze. Een vrij onschuldige ruzie wordt dan de spil van het verhaal, en de man en de vrouw, die elkaar zo goed kennen, blijken elkaar op wezenlijke punten niet te begrijpen, hebben elk een volkomen ander perspectief. Tegelijk laat Grondahl hun vergroeidheid aan elkaar prachtig zien. Daarmee is Dat weet je niet hoopgevender dan veel van zijn andere boeken. Ondanks onzekerheid (dat weet je niet, een typisch Grondahl-gevoel), andere keuzemogelijkheden en kleine binnenmeren van onbegrip wordt een hecht huwelijk geschetst.
Helaas is de roman maar matig vertaald en slecht gecorrigeerd. In plaats van de vaste Grondahl-vertaler (Gerard Cruys) is dit boek vertaald door Annelies van Hees, en dat laat zich wel een beetje voelen. Ergerlijk zijn ook de spelfouten ('meedeleven', de naam 'Nabeel' wordt een keer weergegeven als 'Nadeel'). Jammer, je zou zeggen dat een nieuw boek van zo'n schrijver wat meer zorgvuldigheid verdient.
Tenslotte nog een opmerking over de opdracht van dit boek, een 'in memoriam' voor Michael Zeeman. In een interview zegt Grondahl over Zeeman: "Hij was een geliefde vriend in de familie, maar voor mij als schrijver was hij bovendien een van de drie lezers in mijn leven die diep doorvoelden waar mijn schrijverschap over gaat."
Mooi boek. Niet zo goed als enkele topwerken van de Deen, maar wel een 'echte' Grondahl, dus een fijne roman.