Boerenpsalm - Felix Timmermans (1935)
mijn stem
6 stemmen
Nederlands
Streek/Familie
225 pagina's
Eerste druk: P.N. van Kampen,
Amsterdam (Nederland)
Boer Wortel is met beide voeten neergepoot in zijn geboortegrond. Zijn vrouw Fien is zijn impulsieve tegenpool. Haar zoon Fons, die in de knoop ligt met zijn omgeving maar vooral met zichzelf, is het grootste probleem voor Fien. Uiteindelijk gaat ze eraan ten onder. Wortel hertrouwt met Frisine, de vrouw van zijn overleden zoon Fons. Door jaloersheid verteerd, verdenkt hij zijn jonge vrouw van ontrouw.
0
geplaatst: 27 februari 2011, 02:14 uur
Dat dit boek er nog niet op stond 
Vlaamse topliteratuur, maar blijkbaar toch niet zo gekend buiten de grenzen van ons Vlaamse landje.
Vlaamse topliteratuur, maar blijkbaar toch niet zo gekend buiten de grenzen van ons Vlaamse landje.
0
geplaatst: 1 juni 2022, 15:17 uur
75 jaar na zijn dood voert auteur Felix Timmermans boekenverkoop in Vlaanderen aan met Boerenpsalm | VRT NWS
zie ook draadje Boekmeter forum: Boekennieuws. Is dit nu goed nieuws of net niet?
zie ook draadje Boekmeter forum: Boekennieuws. Is dit nu goed nieuws of net niet?
1
geplaatst: 6 maart 2023, 08:24 uur
Nogmaals deze prachtige ode aan de boerenstiel herlezen en elke keer weer is het genieten. Hoe Felix Timmermans, zelf een stadsmens uit Lier, de metaforen uit de landbouw uit zijn mouw blijft schudden, is ronduit impressionant. Over zijn eerste vrouw Fien laat Felix boer Wortel zeggen: ze blonk gelijk een gedroogde ajuin. Het lijkt eenvoudig maar daarin schuilt de grote kunstenaar.
Wat jammer dat deze slechts 2 stemmen haalt op deze site.
5*
Wat jammer dat deze slechts 2 stemmen haalt op deze site.
5*
0
geplaatst: 7 maart 2023, 19:58 uur
Vroeger op school gelezen. Ik zal eens kijken of ze deze bij de bieb hebben.
1
geplaatst: 14 maart, 14:55 uur
Meegenomen in de ramsj, want je weet maar nooit.
En kijk: spring mee in de teletijdmachine van Felix Timmermans en land in de zoete Zuiderkempen, in de schaduw van Antwerpen. Boer Wortel vertelt je in sappig Vlaams hoe verknocht hij is aan zijn veld en zijn stiel. Hoe het voor hem meer is dan een broodwinning. Voor Wortel is het een echte roeping.
In een levensverhaal vol lief en vooral leed klampt Wortel zich vast aan zijn veld om alle tegenslagen te doorwroeten. Ik schat dat deze Wortel zo'n 125 jaar geleden zijn veld bewerkte. Nog niet niet eens zoooo lang geleden want ook mijn ma kwam uit een kroostrijk, übervroom boerengezin, waar dus veel kinderen waren, maar ook veel kinderen verloren werden. Dat ging toen zo.
Maar niet dat het verdriet erom daarom minder was. Dat leert deze Wortel ons. Heel de tijd in monoloog aan de lezer, maar ook aan Zijn Lieve Heer, worstelt hij met de plagen die hem toegestuurd worden, maar ook met zijn eigen geweten, want boer Wortel is wel degelijk van vlees en bloed. Geen zonden of verlokkingen zijn hem vreemd. En toch beeft hij voor het oordeel des Heren.
Die extreem-vrome insteek zou een vloek kunnen zijn, maar niks is minder waar. Het 'universalistische' besef maakt deze roman véél groter. Met nog een mooie metafoor op het eind met zielen die als sneeuwvlokken neerdalen om ooit terug te verdampen in het heelal.
Ja, deze boer weet mij te ontroeren met zijn tegenstrijdige gevoelens en handelingen. Allemaal verteld dus in een heerlijk taaltje waar ik mijn ouders geregeld in hoor doorklinken, ook al zijn de meeste (grappige) variaties op wat (vooral) mijn moeder placht te zeggen: 'die Boheemse ekster'. Zalig.
Een ode aan het boerenleven, zeker, maar ook aan het leven tout court. En daar hoort loeihard werken en heel wat narigheid nu eenmaal bij.
Denk daar maar eens aan als volgende keer je pakje niet op tijd geleverd wordt…
En kijk: spring mee in de teletijdmachine van Felix Timmermans en land in de zoete Zuiderkempen, in de schaduw van Antwerpen. Boer Wortel vertelt je in sappig Vlaams hoe verknocht hij is aan zijn veld en zijn stiel. Hoe het voor hem meer is dan een broodwinning. Voor Wortel is het een echte roeping.
In een levensverhaal vol lief en vooral leed klampt Wortel zich vast aan zijn veld om alle tegenslagen te doorwroeten. Ik schat dat deze Wortel zo'n 125 jaar geleden zijn veld bewerkte. Nog niet niet eens zoooo lang geleden want ook mijn ma kwam uit een kroostrijk, übervroom boerengezin, waar dus veel kinderen waren, maar ook veel kinderen verloren werden. Dat ging toen zo.
Maar niet dat het verdriet erom daarom minder was. Dat leert deze Wortel ons. Heel de tijd in monoloog aan de lezer, maar ook aan Zijn Lieve Heer, worstelt hij met de plagen die hem toegestuurd worden, maar ook met zijn eigen geweten, want boer Wortel is wel degelijk van vlees en bloed. Geen zonden of verlokkingen zijn hem vreemd. En toch beeft hij voor het oordeel des Heren.
Die extreem-vrome insteek zou een vloek kunnen zijn, maar niks is minder waar. Het 'universalistische' besef maakt deze roman véél groter. Met nog een mooie metafoor op het eind met zielen die als sneeuwvlokken neerdalen om ooit terug te verdampen in het heelal.
Ja, deze boer weet mij te ontroeren met zijn tegenstrijdige gevoelens en handelingen. Allemaal verteld dus in een heerlijk taaltje waar ik mijn ouders geregeld in hoor doorklinken, ook al zijn de meeste (grappige) variaties op wat (vooral) mijn moeder placht te zeggen: 'die Boheemse ekster'. Zalig.
Een ode aan het boerenleven, zeker, maar ook aan het leven tout court. En daar hoort loeihard werken en heel wat narigheid nu eenmaal bij.
Denk daar maar eens aan als volgende keer je pakje niet op tijd geleverd wordt…
0
psyche (crew)
geplaatst: 14 maart, 17:46 uur
Luka Doncic schreef:
Met nog een mooie metafoor op het eind met zielen die als sneeuwvlokken neerdalen om ooit terug te verdampen in het heelal.
Met nog een mooie metafoor op het eind met zielen die als sneeuwvlokken neerdalen om ooit terug te verdampen in het heelal.
Denk daar maar eens aan als volgende keer je pakje niet op tijd geleverd wordt…
* denotes required fields.
* denotes required fields.