Kort Amerikaans - Jan Wolkers (1962)

Ik weet dat het boek op mij als puber indruk maakte, met erna, tijdens een mondelinge 'overhoring' door een docente Nederlands, de vraag wat de hoofdpersoon bij een torso aan het doen was en ik dat voor de klas staand moest zeggen...

Gelezen op de middelbare school. Toen erg onder de indruk van het boek. Weet eigenlijk niet meer waarom, misschien maar eens herlezen..

Weer een van de toppers in de Nederlandse literatuur, in mijn ogen, die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Zoals ik al eerder heb aangegeven, dan heeft een boek al gauw een plusje bij mij.
Er wordt erg mooi beschreven hoe de hoofdpersoon steeds verder afglijdt, en af en toe is dat nog erg grappig.
Het einde is echt een heel goede climax. Toppertje dit boek!

Leuk oorlogsverhaal, maar niet zo Wolkeriaans als zijn latere werk, waar ik nu net naar zocht.

Het verhaal kwam moeilijk op gang, maar aan het eind kwam de boodschap wel over (eenzaamheid). Het boek leest makkelijk weg en zo explicitiet was het allemaal ook weer niet. Ik had het erger verwacht van mijn eerste Wolkers.

ik had precies hetzelfde haha!

Zonder enige voorkennis begon ik hieraan begonnen (behalve dan de reputatie van Wolkers) en ik kwam pas bij het lezen erachter dat het situeert in de oorlog. Nu houd ik nooit zo van oorlogsverhalen. Ik weet niet wat het is, maar er is iets eraan dat mij niet aanspreekt. Maar ik was erg blij dat het boek het enkel als situatie neemt en niet als verhaallijn. Daardoor stoorde ik me verder niet of nauwelijks aan de oorlogssituatie, want het boek concentreert zich veel meer op de psychologie. Dat er veel seks in voor kwam had ik wel verwacht en die verwachtingen werden ook in detail waargemaakt. Gelukkig hebben deze stukken in het boek wel degelijk een functie, daarom heb ik er totaal geen problemen mee. Als seks in boeken puur voor de seks is haak ik af, maar dat was hier dus niet het geval. En een wat erotiek moet natuurlijk kunnen. Het las goed en binnen een paar dagen had ik het boek alweer uit. Tegen het einde aan kwam de metafoor van het ‘kort Amerikaans’ goed naar voren en begon ik het boek echt heel erg te waarderen. Uitstekend hoe de gefrustreerde jongeman is beschreven en hoe hij zich probeert af te zetten van zijn streng protestants-christelijke opvoeding en zijn jeugdtrauma met zijn litteken.

Na Turks Fruit en Terug Naar Oegstgeest mijn derde boek van Wolkers, en stiekem vind ik deze wel het beste. Ontroerende passages, boeiende en goed neergezette karakters, verrassende plotwendingen, een bijzonder slot. Ook de secure, beschrijvende zinnen spreken erg aan. Ondanks dat de laatste 40 bladzijden met een opeenstapeling van belangrijke gebeurtenissen mbt het plot wat haastig overkomen, een sterk boek. 4*

...terwijl hij zijn lippen naar voren tuitte, zodat zijn mond op de aars van een groot zoogdier ging lijken....

Ha, wat een mooi boek weer, triest en grappig tegelijk, bizar ook, maar dat is het bij Jan Wolkers altijd wel min of meer.

Aardig boek. Als sfeerschets redelijk, maar het was af en toe wel erg naargeestig. Iets te veel eigenlijk. De hoofdpersoon kon ik ook weinig mee, want eigenlijk was dit gewon een naar ventje. En het einde voelde alsof het niet bij het boek hoort. Dat neemt niet weg dat dit wel makkelijk weglas en de sfeer van tijdens de bezetting behoorlijk wordt neergezet. 3,0*.

Weer eens wat Wolkers aan het herlezen, begonnen bij zijn eerste roman, kort Amerikaans. Een naargeestig zwart boek, een oorlogsverhaal. Mooi en puur en zonder opsmuk, een stijl die Wolkers in zijn latere werk steeds meer zou gaan kenmerken. Opvallend detail, het boek stam uit 1962 maar leest alsof het vandaag geschreven had kunnen zijn. Er zit geen sleet op, de taal, de zinnen, de wijze van vertellen is tijdloos en nergens gedateerd.

Hebben jullie allemaal de originele versie gelezen, of misschien iemand ook de in 1979 uitgegeven “drastisch herschreven” versie? Daar las ik over in een korte biografie achterin “TnO”.

Ja, de originele versie. Zie ook bericht d.d. 20 maart 2007; die situatie was voor 1979.

Ah, ja. Ik zou zelf ook eerst voor die gaan. Maar ik ben benieuwd wie beiden gelezen heeft, plus toelichting.