
Frankenstein, or The Modern Prometheus - Mary Wollstonecraft Shelley (1818)
Alternatieve titels: Frankenstein | Frankenstein, of De Moderne Prometheus | Het Monster van Frankenstein
Engels
Griezel / Sciencefiction
256 pagina's
Eerste druk: Lackington, Hughes, Harding, Mavor & Jones,
Londen (Verenigd Koninkrijk)
Bliksemflitsen doorkruisen de nachtelijke hemel als Victor Frankenstein slaagt in het ultieme wetenschappelijke experiment: leven opwekken. Het wezen dat hij maakt, mag dan al intelligent en gevoelig zijn, het is zo gigantisch en afzichtelijk dat het wordt verstoten door zijn schepper en door al wie het ontmoet. Het duurt niet lang voor het eenzame, ongelukkige monster zich tegen Victor en diens gezin keert, met afschuwelijke en tragische gevolgen.
1*
4,5*.


Mooi boek.
***3,5**** sterren
Ik denk dat het dan in dezelfde categorie valt als Dracula? Het is in ieder geval de tijdsperiode eigen, ik vind het ook geweldig! De hele schrijfstijl alleen al... prachtig! Tja, love it or hate it, maar zodra mijn boekenstapeltje hier is afgewerkt, ga ik ook deze zo spoedig mogelijk lezen

Daar ben ik het absoluut niet mee eens. "Frankenstein" is een van de kernwerken van de Romantiek, een literaire stroming die revolutionair was in die tijd, terwijl "Dracula" een laat-Victoriaanse tekst is, en hoewel Stoker duidelijk geïnspireerd was door "Frankenstein" en andersoortige "Gotische" boeken, is "Dracula" een typisch voorbeeld van Victoriaanse fictie (hoewel Stoker al een lichte inclinatie tot herwaardering van Victoriaanse idealen toonde), terwijl "Frankenstein" (met name gezien de ontstaansgeschiedenis van het verhaal) een erg progressief en maatschappelijk-kritisch boek was. In de tijd dat "Frankenstein" werd geschreven stond de moderne wetenschap nog relatief in de kinderschoenen en Shelley werpt de vraag op of deze wetenschap wel het recht van de mens is en hoe de mens zich zou gedragen als god, als schepper. Het is verbluffend dat een 19-jarig meisje in de vroege negentiende eeuw tot een dergelijk werk in staat was. "Dracula", daarentegen, is een boek dat voornamelijk is geschreven als zijnde makkelijk leesbaar. Hoewel het boek bepaalde themata aanstipt, zoals de rol van de vrouw in de Victoriaanse maatschappij (iets wat zeer prominent was in de literatuur van die tijd), is het niet een als zodanig bedoelde kritische beschouwing. Ook stilistisch gezien kent het niet de kracht van Shelley's werk. Ik denk ook daarom dat jouw opmerking niet gerechtvaardigd is...
Daar ben ik het absoluut niet mee eens.........Ik denk ook daarom dat jouw opmerking niet gerechtvaardigd is...
Interessant, maar zoals ik ook zei: ik heb Frankenstein dus nog helemaal niet gelezen, en reageerde enkel op de opmerking dat ook in Frankenstein geschreven wordt met "dear", "my love" etc, wat vermoedelijk de Victoriaanse stijl is, waarvan je zei dat Stoker zich (losjes) liet inspireren op Frankenstein. Dracula vind ik geweldig, waardoor ik Frankenstein graag wil lezen, gezien dat dus het 'bronmateriaal' is.
Alle maatschappijkritische zaken wist ik over, maar daar ging het hier helemaal niet om... Het was dus niet bepaald een 'echte' opmerking/statement, meer een losse vraag, waarmee jij dus met het antwoord komt, bedankt

Interessant, maar zoals ik ook zei: ik heb Frankenstein dus nog helemaal niet gelezen, en reageerde enkel op de opmerking dat ook in Frankenstein geschreven wordt met "dear", "my love" etc, wat vermoedelijk de Victoriaanse stijl is, waarvan je zei dat Stoker zich (losjes) liet inspireren op Frankenstein. Dracula vind ik geweldig, waardoor ik Frankenstein graag wil lezen, gezien dat dus het 'bronmateriaal' is.
Alle maatschappijkritische zaken wist ik over, maar daar ging het hier helemaal niet om... Het was dus niet bepaald een 'echte' opmerking/statement, meer een losse vraag, waarmee jij dus met het antwoord komt, bedankt

Okee


4,5*
Vreselijke slecht geschreven boek. Of liever gezegd, in een vreselijke stijl geschreven. Iedereen is Nobel en Goed en Mooi en blablabla Romantiek op zijn hoogte/dieptepunt.
1*
Dat is een beetje de stijl van die periode, maar als je dit al erg vindt, lees dan vooral niet 'The Castle of Otranto', want dat is nog veel erger.
4,5 *
Grootste mankement is ongetwijfeld de ontzettend gezwollen schrijfstijl van Mary Shelley, die een en al Romantiek is: het is werkelijk waar niet om aan te horen/lezen, die bladzijden na bladzijden aan bombastische beschrijvingen of monologen over de hartverscheurende gevoelens van al die gekwelde personages.
Dat noemt men nou gotiek.

Dat noemt men nou gotiek.

En ik ben d'r geen fan van

Gotiek is duidelijk niet aan mij besteed, want die eeuwige lofzangen gingen mij vrijwel onmiddellijk irriteren. Ook werd het verhaal om de haverklap onderbroken door beschrijvingen van reizen en landschappen - waar ik helemaal geen behoefte aan heb en waardoor het verhaal alleen nog maar vertraagd wordt. En het was traag, dat verhaal, en wat een saaie afloop! De geloofwaardigheid was ver te zoeken; en daarbij doel ik niet op hoe realistisch het verhaal is, maar hoe waarschijnlijk het is dat het monster als allereerste boeken in zijn leven Paradise Lost en Die Leiden des Jungen Werthers onder ogen krijgt, toevallig in zijn buurt achtergelaten, om maar een voorbeeld te noemen. En hoe kan het dat Victor niet al mijlenver ziet aankomen dat het monster niet hem, maar zijn kersverse vrouw wilde ombrengen tijdens de huwelijksnacht?
Ik heb me aan een boel dingen geërgerd in dit boek, en misschien nog wel erger, ik heb me verveeld. Alleen het stuk waarin het monster zijn verhaal vertelt, is bij vlagen nog boeiend. Voor de rest kan het me gestolen worden. Mary Shelley bedoelt ongetwijfeld om allerlei ethische vragen op te roepen, en daar is ook niets op tegen, maar doe dat dan alsjeblieft op een wat interessantere manier.
Frankenstein is niets voor mij. Misschien is horror niets voor mij, misschien is romantiek/gotiek niets voor mij (over Die Leiden des Jungen Werthers gesproken, dat was ook al zo'n beproeving), ik weet het niet. Dit vond ik in ieder geval jammer van mijn tijd.
Dat ik tegen het lezen van Frankenstein heb opgezien blijkt niet geheel ten onrechte. Er zit weinig vaart in het verhaal, zowel door de opzet van de raamvertelling als door het taalgebruik en de langgerekte zinnen. Typisch een verouderd boek, dat echter nog wel wat van z'n charmes heeft behouden omdat het monster toch wel tot de verbeelding spreekt en een beetje overdreven taalversiering me soms wel bevalt. Gaandeweg kwam ik meer in de stemming en de frustratie van het monster dat zijn goede intenties steevast gekraakt ziet worden komt bij vlagen goed over. Wat me uiteindelijk het meeste tegenstaat is de overduidelijke geconstrueerdheid van het verhaal dat van toevalligheden aan elkaar hangt. Natuurlijk kan een roman niet zonder wat hulp van het toeval, dat kan het werkelijke leven ook niet (voor zover dat relevant is in hoeverre roman en werkelijkheid overeen komen

Al met al is deze roman geen groot succes voor mij geworden, maar ik ben toch blij dat ik het na zes jaar eindelijk eens heb gelezen.
In april 1815 is de Indonesische vulkaan Tambora uitgebarsten, met catastrofale gevolgen wereldwijd. Zoals drie jaren (1816-1818) zonder zomer in onder andere Europa.
De historicus Gillen D'Arcy Wood (*1) beschrijft de omstandigheden, waaronder Mary Shelley en Lord Byron in de loop van 1816 in hun hut in de Alpen hebben gewerkt.
Mary Shelley aan Frankenstein, Lord Byron aan onder andere zijn gedicht Darkness, zoals opgenomen in The Prisoner of Chillon and Other Poems - Lord Byron (1816)
Dat de omgeving van invloed is op hun werk, zal duidelijk zijn. Gillen D'Arcy Wood trekt daarnaast parallellen tussen de situatie in Zwitserland in die tijd en het verhaal van Frankenstein (*2).
*1 = Tambora: The Eruption That Changed the World, 2014, dit boek is zojuist voor toevoeging aan Boekmeter ingezonden
*2 = Gillen D’Arcy Wood, “1816, The Year without a Summer” | BRANCH - branchcollective.org
Over de eruptie, maar met diverse verwijzingen naar het werk van Mary Shelley en Lord Byron.
The U.K. will make new coins this year to celebrate the 200th anniversary of Mary Shelley’s “Frankenstein’’ as well as commemorate a century since women started gaining the right to vote.
Zie: ‘Frankenstein’ Gets Spot on U.K. 2-Pound Coin - Bloomberg

The Strange and Twisted Life of “Frankenstein” | The New Yorker.
“Frankenstein” is four stories in one: an allegory, a fable, an epistolary novel, and an autobiography, a chaos of literary fertility that left its very young author at pains to explain her “hideous progeny.”
Heb het voor de helft gelezen, de rest komt wel wanneer ik het boek gelezen heb.
Kippenvel werk. Shelley krijgt het klaar om zowel fabelachtige gevoelsomschrijvingen als de gruwelen van het menselijke karakter samen te brengen in één baanbrekend verhaal.
Ongelooflijk dat ik deze klassieker nooit eerder gelezen heb. Door Gothic (1986), die draait om het schrijfproces van Shelley, werd ik weer geattendeerd op dit werk, en wat ben ik blij dat ik eraan begonnen ben.
Het begin is al meteen ijzersterk. Er heerst een bijzonder vreemde sfeer waarbij duidelijk wordt dat onze Frankenstein iets op zijn geweten heeft dat niet door de beugel kan. Ook de relatie tussen Frankenstein en Elizabeth heeft lugubere trekjes en al snel wordt je als lezer meegezogen in een onheilspellend, duister sprookje dat te bizar voor woorden is. Althans, voor Shelley lijken 'woorden' geen probleem te zijn want mijn hemel wat staan hier pareltjes op papier.
Romantiek, horror, wraak, wereldproblematiek, natuurwetten en ziekelijke drang om te streven staan allemaal centraal, maar daar blijft het niet bij want er wordt een volledige wereld gecreëerd die je niet wilt verlaten, maar ook helemaal niet wilt bewonen.
Prachtig: 4,5*