menu

Revolutionary Road - Richard Yates (1961)

mijn stem
4,07 (68)
68 stemmen

Engels
Psychologisch

337 pagina's
Eerste druk: Little, Brown, New York (Verenigde Staten)

Frank en April Wheeler vormden ooit een jong, mooi en getalenteerd koppel, maar Frank werkt nog steeds, al twintig jaar, bij hetzelfde slaperige kantoor en van Aprils acteerdromen is weinig meer over. Hun leven wordt slechts bijeengehouden door de gedachte dat hun vroegere idealen nog steeds binnen handbereik liggen, maar ze lijken vast te zitten in hun beklemmende suburb-leventje.

zoeken in:
5,0
Sai
Hartverscheurend mooi boek over een gevoel dat iedereen wel kent: morgen stop ik echt met deze kutbaan en ga ik weg, naar Parijs, of New York, zolang het maar ver weg is. Maar de volgende dag is het weer morgen. En weer. En weer. Tot je je een maand - of misschien zelfs een jaar - later herinnert dat je ooit weg wou gaan, maar het nooit durfde. Maar morgen ga je echt.

Fantastische personages, fantastische setting, fantastisch geschreven. Prachtig.

5,0
Het heeft maar een haartje gescheeld of de boeken Richard Yates waren nooit meer herdrukt. Onder andere dankzij Vonnegut is hij toch opnieuw in de belangstelling gekomen. Frustrerend voor hem, maar zijn eerste boek was meteen ook zijn beste.

Alle boek van Yates gaan over figuren uit de onderbuik van de maatschappij, met torenhoge verwachtingen en dromen, om ze uiteindelijk niet te realiseren. De kracht van Revolutionary Road is de liefkozende pen van Yates, die zijn personages niet vernederend de afgrond doet instorten, maar ze melancholisch-verbitterd zelf het noodlot laat ontdekken. Yates is in de boekenwereld wat Low voor de muziek is, en Kim Ki-duk in de filmwereld - andere thema's, hetzelfde gevoel.

Wie dit goed vindt, moet zeker ook eens The Easter Parade van hem lezen, en zijn biografie, A Tragic Honesty. De man heeft een tragisch Bukowskiaans leven geleid.

3,0
ik vond hem een beetje tegenvallen. Er gebeurde niet zoveel en ik vond het saai geschreven. Het pakte me iig totaal niet. Komt misschien ook omdat ik de vertaling heb gelezen

3,0
wordt overigens verfilmd in 2008 met o.a. Kate Winslett

avatar van thomzi50
4,5
En geregisseerd door Sam Mendes Ik denk dat ik dit boek wel vóór dat ik de film zie zal gaan lezen, want een boek lezen nadat je de film hebt gezien werkt bij mij nooit

avatar van thomzi50
4,5
Sai verwoordt het al perfect in de eerste post: het gevoel dat een nieuw leven er aan zit te komen, en zelfs op het moment dat je doorhebt dat je maar vast blijft zitten in dagelijkse, onveranderlijke en saaie gewoontes nog blijft hopen op verandering - op het nieuwe leven.
Briljant uitgangspunt, erg sterke karakters, prachtig verhaal en heerlijke sfeer. Het enige minpunt: schrijver kauwt net íets te veel voor. Als hij iets minder gedachtes van de personen uit het boek had vermeld, was het misschien wel (mijn eerste) vijf sterren geworden.

avatar van DvonGeem
5,0
Prachtig boek. Zijn schrijfstijl is vergelijkbaar met die van Raymond Carver.

4,0
Inderdaad een mooi boek, alleen wel vrij deprimerend. Dat vast zitten in een bepaalde sleur en er onmogelijk uit kunnen breken.. Het komt alleen al tot uiting in de manier waarop Frank op zijn werk met de stapels op zijn bureau omgaat: alles onderverdelen in verschillende stapels en wat vervolgens te moeilijk is in een la, zodat alleen het oppervlakkige opgelost wordt.

Het toeval wil dat ik na dit boek het boek 'This Book Will Save Your Life' van A.M. Homes gelezen heb. Ook daarin zit een personage dat vast zit in een bepaalde sleur, maar dit personage doet precies het tegenovergestelde: hij blijft niet zitten in zijn sleur maar gaat echt voor de verandering. En dat gaat gepaard met veel humor en is dus een stuk minder deprimerend.

avatar van eRCee
3,5
Kernzin van Revolutionary Road: "Zou je willen dat ik van je hield?" Sterk hoe de mislukte toneelvoorstelling waarin deze zin wordt uitgesproken model staat voor het leven van April en Frank, een stel dat voor elkaar op walgelijke wijze toneel speelt. Het boek is relevant, solide geschreven het leest prettig (veel dialoog) maar wordt nergens revolutionair. Daarvoor voert Yates zijn lezer toch niet ver genoeg.

avatar van DvonGeem
5,0
De verfilming van dit boek geef ik maar een halve ster minder dan dit meesterwerk.

4,0
Voor mij een van de meest depressieve boeken die ik ooit gelezen heb. Wat een verstikkende atmosfeer en wat een zich zelf bedriegende karakters zijn Frank en April Wheeler. Erg mooi geschreven en zeker een aanrader. Er valt af en toe wat te lachen zoals bij de beschrijving van
Frank's bureauwerkzaamheden in zijn baan bij Knox
....hilarisch. De film moet ik nog zien maar ik kan mij voorstellen dat Kate Winslett, een van mijn favoriete Engelse actrices, dit goed kan vertolken.

avatar van Mahto
5,0
Een ontzettend depressief boek, maar oh zo goed!
Ik vind het prachtig hoe Yates er in slaagt om de onderlinge relatie tussen April en Frank te tonen.
Ik vind het persoonlijk juist prachtig dat het niet goed afloopt. Ik denk dat dit realistischer is dan een goede afloop.

ik vind het het beste boek dat ik in jaren gelezen heb (en de film is ook gewéldig)

Melchert
Wat een rotboek, een vreselijk ellendig rot boek. Ik wilde dat ik er nooit aan begonnen was. Vreselijk hoe Yates je deze deprimerende omgeving in weet te trekken. En hoe dat blijft hangen als een grauwsluier over de volgende 10 boeken, waaronder natuurlijk weer een boek van deze meester zat.

avatar van Raskolnikov
4,0
Deze roman wordt nogal eens als zwaar en deprimerend beschouwd, maar wat mij betreft is het vooral een geestige blik op de quaterlifecrisis. Een ruziehuwelijk, een uitzichtloze kantoorbaan en volop ergernis over de burgerlijkheid om hem heen; ingrediënten van het leven de van de 30 jarige Frank, die zich uitstekend lenen voor een satirische pen. Zoals Reve en Hermans, maar dan in de Amerikaanse suburbs, waar achter de schijnbare modelgezinnetjes existentiële leegte angstvallig ontweken wordt. Wat Revolutionary Road zo goed maakt is dat de oplossing niet bij een soort non-conformisme gelegd wordt. De uiterst cynische blik van Frank op zijn werk, de minachting voor 'gewone' mensen en superioriteitsgevoelens jegens zijn vrouw; het is wel duidelijk dat het wilde plan naar Europa te verhuizen de essentie van Franks problemen niet gaat oplossen. Voor een verhelderende blik op Franks problematiek schakelt Yates een zwakzinnige in, die, niet geremd door omgangsvormen, als enige het beestje bij de naam noemt. Nogal een cliché, maar een van de weinige smetjes. Yates creëert scènes met een ingehouden spanning à la Raymond Carver, waarbij elk moment iets vreselijks lijkt te kunnen gebeuren. Met de beschrijvingen van saaie kantoordagen en ongemakkelijke visites, is Revolutionary Road ook nog eens een van de grappigste Amerikaanse romans die ik ken.

avatar van Donkerwoud
Vond de recente verfilming van Sam Mendes ook raak.

avatar van Vinejo
4,5
Briljant boek. Benieuwd naar zijn ander werk!

4,0
Krachtig boek over de teloorgang die volgt als ambitie niet van de grond komt. Ik kende Revolutionary road eigenlijk alleen van naam en de altijd lovende woorden die daarmee gepaard gaan, maar had geen idee waar het over ging. Kon het voor 80 cent echter niet laten liggen in de kringloopwinkel, en al gauw kwam ik erachter dat deze roman me ook wel meer waard was geweest. Yates schrijft helder en met flair en wisselt ronduit aangrijpende momenten goed af met berustend komische scenes. Vermakelijk en met diepgang, zo lees ik het graag!

avatar van Theunis
5,0
Wat een geweldig boek is dit. Na Eleven Kinds of Loneliness het tweede boek dat ik van Yates lees. Decor is een Amerikaanse suburb in de jaren 50. Op het eerste oog een vredig oord waar het goed toeven is. Mensen hebben hun leven op orde, zijn gelukkig, hebben mogelijkheden, maar door de kieren van dit schijnbare geluk schijnt de "hopeloze leegte". En dat wordt zo briljant neergezet in een twintigtal weergaloos geschreven hoofdstukken van deze meesterschrijver.

We zien het leven van Frank en April Wheener die het huis op Revolutionary Road bewonen. "Het huis met mogelijkheden" waarin ze "de opeenstapelende wanorde van hun leven" misschien kunnen gaan rangschikken. Om hen heen herkent het echtpaar de betekenisloosheid van het leven in de suburbs. "Niemand heeft nog gedachten of gevoelens of trekt zich ergens iets van aan; niemand windt zich nog op of gelooft in iets anders dan zijn eigen verdomde behaaglijke middelmatigheid", noteert Frank ergens.

Vrij snel in het verhaal wordt duidelijk dat het huwelijk van Frank en April, misschien wel door diezelfde betekenisloosheid, scheurtjes vertoont, dat ze niet zo gelukkig zijn als ze de mensen rondom hen willen doen geloven. Het is die beklemming, die strijd die Yates haarfijn weet bloot te leggen. De pijnlijke eenzaamheid die van de bladzijden afspat wordt soms bijna voelbaar. ".. als je iets absoluut eerlijks wilde, (..) bleek (altijd) dat het in eenzaamheid moest worden gedaan", weet April.

Frank en April proberen de troosteloosheid te ontvluchten, iets wat ze nog bijna lukt ook. Naast de Wheelers proberen ook de andere personages zien we pogingen ondernemen om hun levens kleur te geven, troost te bieden zelfs. De enige persoon is het boek die de zaken een beetje op orde lijkt te hebben is letterlijk voor gek verklaard. Yates weet het ergens in één zin heel treffend te verwoorden: "Dat wij tijd kunnen meten en indelen vormt een bijna onuitputtelijke bron van troost."

Yates weet met prachtige zinnen en diepgaande emoties steeds weer tot een kern te komen. Hij doet dit steevast in prachtige scènes. De bundel Liars in Love van Yates ligt nog in de kast te wachten. Niet lang meer waarschijnlijk.

avatar van AOVV
4,5
Deze roman wilde ik al een tijdje lezen, maar het kwam er eigenlijk nooit van. Nu heb ik 'm toch achter de kiezen, en dat is me ontzettend meegevallen. Richard Yates beschrijft, met de nodige zin voor humor, erg treffend een specifieke biotoop (het leven in de suburbs), en doet dat met veel overtuiging. De hoofdpersonages herbergen beiden iets tragisch in zich, maar roepen eerlijk gezegd maar weinig sympathie in mij op.

Wat mij betreft, zijn het echter de hoofstukken waar diverse nevenpersonages meer op de voorgrond treden. De ware kracht van deze roman zitten daarin verscholen. Yates weet op meesterlijke wijze een soort machteloosheid (of misschien is onmacht een iets beter genuanceerd woord) op te roepen in die personages. Ze leiden hun leven, en proberen dat naar best vermogen te blijven doen; weten dat het zinloos is, maar daar nemen ze vrede mee.

Leuk dus, dat Richard Yates, die aanvankelijk onder de radar bleef op internationaal vlak, toch is opgevist. Anders had ik deze roman nooit gelezen.

4,5 sterren

avatar van -JB-
4,0
Erg genoten heb ik van 'Revolutionary Road' van Richard Yates Kan je dat eigenlijk zeggen bij een verhaal over zoveel ellende? Het verhaal van het ongelukkige huwelijk van Frank en April Wheeler wordt steeds beklemmender. Waar je hoopt dat ze dichter bij elkaar komen, voel je ze steeds verder van elkaar wegdrijven, zelfs als het grote Europa-plan even verlichting lijkt te brengen.

Voor mij was Revolutionary Road daarom met name een boek over eenzaamheid. Hoe je zelfs met mensen om je heen en binnen een huwelijk eenzaam kan zijn, doordat er geen begrip is voor je gevoelens. Frank en April leven het leven dat van ze verwacht wordt, in plaats van het leven dat ze willen. Yates maakt dit treffend zichtbaar door de saaie kantoorbaan en de vriendschappen van de Wheelers. Hoewel deze situaties natuurlijk uitvergroot zijn, zullen veel mensen een beetje Wheeler in zichzelf herkennen, want leven we niet allemaal een beetje volgens de verwachtingen en normen van onze omgeving?

Revolutionary Road was mijn eerste boek van Yates, maar dit smaakt zeker naar meer!

avatar van Pleun
4,5
Fantastisch mooi boek. Ooit de verfilming gezien van Sam Mendes en ik herinner me dat ik die goed vond. Tijdens het lezen zag en hoorde ik Leonardo di Caprio en Kate Winslet. Knap hoe Richard Yates in het hoofd kruipt van zijn personages en al die geweldige dialogen uit zijn pen tovert.

Ik las dat al de boeken van Yates dezelfde deprimerende sfeer en tot falen gedoemde personages bevatten, en dat hij eigenlijk schrijft over zichzelf in de 3e persoon. Dat zou goed kunnen, gezien het instabiele leven dat hij zelf heeft geleid. Ik las hiervoor ook reacties van lezers die het boek te deprimerend vinden. Daar ben ik het in het geheel niet mee eens. De intensiteit van de personages is heel mooi..indringend..dat blijft mij bij. En er is zoveel literatuur die niet al te vrolijk is.. De Avonden..De avond is ongemak..etc etc. Literatuur gaat per definitie vaak over de worstelingen in een mensenleven. En dan zou Revolutionary Road te deprimerend zijn? Schei toch uit.

Ook mooi vind ik de jaren '50 sfeer.. personages die roken als ketters en zich continu klem zuipen, mannen die in pak lopen, kapsel strak in de gel, maar die er achter de façade van schone schijn moreel en praktisch een zootje van maken.

4.5 sterren

avatar van mjk87
1,5
Enorme tegenvaller. De film kende ik al. Althans, blijkbaar, want ik heb er op gestemd en twee jaar terug wat over geschreven maar ik kan me er weinig meer van herinneren behalve een schreeuwerige Winslet. Nu is dit en boek, dus dat aspect zat hier sowieso niet in in ieder geval. Niettemin zat er maar weinig boeiends.

Dit boek zou gaan om het doorprikken van de Amerikaanse droom, van de levens achter de keurig aangeharkte tuintjes, maar ziet men hier niet gewoon te veel in? Dit gaat gewoon over een koppel dat steeds ruzie maakt. Ergens richting het einde zegt zij dat ze nooit van hem gehouden heeft, maar is dat het? Het vervelende van dit boek is vooral dat ik de personages nooit geloofde. Hun ruzies en drama (nee: DRAMA!!!) lijkt vooral geschreven om de plot vooruit te helpen. Ik zie hier geen observerende schrijver die personages laat leiden door hun gevoelens en door psychologie, maar een schrijver die een plot heeft bedacht en daar emoties bij verzint. Geen moment geloofwaardig.

Er zitten enkele losse momenten in die nog wel oké zijn. Als Frank het uitmaakt met zijn minnares bijvoorbeeld, dat is gewoon prima geschreven. Ook de eerste scène gaat nog wel, maar dar spelt dat je de context van de rest nog niet kent en dan is zo'n ruzie vanuit kleine irritaties nog wel oké om te accepteren als lezer. Maar de rest is een hoop lucht en de rol van die zoon die in een inrichting zit snap ik nog steeds niet. 1,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 06:36 uur

geplaatst: vandaag om 06:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.