De Kus - Jan Wolkers (1977)

Prachtig boek, het is zo geweldig goed geschreven dat je haast niet geloofd dat het niet echt gebeurd is.
Wat een ongelofelijke prachtige fantasie heeft ie toch.
Misschien moet je er in het begin even doorheen, maar dan slokt het boek je echt op.

Spreken deze quotes elkaar niet tegen?

Ik bedoel dat je door zijn levendige fantasie zou denken dat het echt gebeurd is, misschien heb ik het wat krom geformuleerd, sorry daarvoor.

Mijn god, ik ben hem weer aan het herlezen maar wat is het toch een geweldige schrijver!!!!
Ik ben hetero maar hoe hij dat stukje beschrijft waar hij sex heeft met een man werd ik toch opgewonden, het is gewoon zo mooi en lief geschreven echt geweldig.
Jammer dat ik hem alweer bijna aan het einde zit, weer een jaar of vijf wachten

Vijf jaar wachten? Waarop? Je kunt m toch zo vaak lezen als je wilt?

Ja als ik ooit nog eens Korsakov krijg zal ik dat denk ik wel doen, jezus best wel handig eigenlijk, heb ik maar één elpee, één boek en één film nodig en toch elke dag weer uit je dak gaan.
Nou dan nu maar gauw een paar jenevertjes nemen, het is tenslotte voor een goede zaak.

Matig. Als reisverslag is het boek wel redelijk uitgebreid maar ook gortdroog opgeschreven. Interessant maar saai. En als reisroman is dit te weinig, vooral omdat alle groepsleden een beetje karikaturen zijn en nooit gaan leven. En dan is er nog de verhouding tussen de hoofdpersoon en zijn oude vriend annex reismaat Bob die samen een verleden hebben. Deze verhouding wordt ook nooit echt geweldig beschreven en het hele gedoe met Bob en zijn jicht vond ik afleiden. Ergens zit een stukje symboliek met Bob die terugkeert naar de plek waar hij als militair wandaden heeft gepleegd, en hoe dichterbij hij komt hoe meer hij aftakelt. Maar dat is een vrij matig motief en werkt op moment van lezen niet omdat er niet echt een reden voor lijkt zo op de oppervlakte. Verder ook niet heel bijzonder geschreven, soms zelfs chaotisch weinig lekker leesbaar in de gedachten naar vroeger is korte onaffe zinnetjes.
Wolkers zou zich enkele jaren later wel revancheren met zijn volgende Indië-boek De Walgvogel, zowel inhoudelijk als stilistisch. Deze slechts 2,0*.

Mooi boek over onvoorwaardelijke vriendschap.
Ik ben alles weer eens van Wolkers aan het herlezen, ben bij de kus begonnen.
Wat opvalt is hoe enorm goed hij was, korte bondige mooie en duidelijke zinnen, geen intellectueel gewafel zoals veel van zijn schrijvende generatie genoten dat doen, gewoon hoe het is, niets aan de verbeelding overlatend.
Toen was zijn werk schokerend nu onschuldig en hartverwarmend.
Wolkers, ondanks zijn betekenisvolheid toch onderschat als schrijver terwijl zijn werk de tand des tijds vele male beter heeft overleefd dan het werk van een Reve of een mullisch.

Ben geen Reve-kenner maar heb eigenlijk vrij laat 'De Avonden' gelezen en daar heb ik de tanden van de tijd hard voelen doorbijten. Terecht meesterwerk.
Doet natuurlijk niks af aan je waardering voor Wolkers.