menu

A Pair of Blue Eyes - Thomas Hardy (1873)

mijn stem
4,00 (2)
2 stemmen

Engels
Sociaal

435 pagina's
Eerste druk: Tinsley Brothers, Londen (Verenigd Koninkrijk)

Elfride Swancourt is de dochter van de dominee van Endelstow, aan de rand van het fictieve graafschap Wessex. Stephen Smith, een jonge architect, komt in het dorp om de kerktoren te restaureren. Elfride wordt verliefd op Stephen, maar haar vader is tegen een huwelijk, omdat hij vindt dat Stephens afkomst te nederig is voor zijn dochter. Elfride stemt aanvankelijk in met het idee om er samen vandoor te gaan, maar zij raakt aan het twijfelen en er komt van die plannen uiteindelijk niets terecht. Stephen vertrekt naar India, in de hoop daar rijk te kunnen worden en Elfride zo alsnog te winnen. Maar in zijn afwezigheid ontmoet Elfride Henry Knight, een oude vriend van Stephen...

zoeken in:
avatar van Juud
4,0
Ik ben een grote Thomas Hardy fan en dit boek stond altijd al hoog op mijn leeslijstje, omdat het een van zijn eerste boeken is en het de beroemde 'cliffhanger'-scène bevat, waarbij Henry Knight letterlijk aan een cliff hangt (hier is het woord cliffhanger ook van gekomen). Daarnaast leek het me wel wat om eens een eerder boek van hem te lezen, omdat ik eigenlijk alleen nog maar boeken uit de nadagen van zijn carrière had gelezen (en die overigens ook het bekendst zijn geworden); ook om de schrijfstijlen een beetje met elkaar te vergelijken en te kijken hoe Hardy als schrijver is gegroeid.

Verschil in stijl heb ik zeker opgemerkt. Wat me in zijn latere romans meteen opviel, was de zeer beschrijvende schrijfstijl. Hardy beschrijft werkelijk alles wat los en vast zit. Ik kan me een passage uit 'Tess of the d'Urbervilles' herinneren waarin er een paar pagina's werd besteed aan een beschrijving van de natuur. In 'A Pair of Blue Eyes' is deze beschrijvende stijl ook al aanwezig, maar het ligt er een stuk minder dik bovenop. Aan de ene kant vind ik dit jammer, want ik vind Hardy's beschrijvingen erg mooi, maar aan de andere kant verloopt het verhaal zo wel veel vlotter.

Zoals in elke Hardy roman, spelen de verschillende maatschappelijke klassen en sociale lagen een belangrijke, of eigenlijk de belangrijkste, rol. Architect Stephen Smith komt tijdelijk bij Elfride en haar vader inwonen om de kerktoren te restaureren. Elfride's vader denkt aanvankelijk dat deze Stephen familie is van een andere rijke familie Smith. Hij ontvangt hem dan ook hartelijk en lijkt er geen problemen mee te hebben dat Stephen en zijn dochter steeds meer naar elkaar toe groeien. Pas als bekend wordt dat Stephen van lage komaf is, verbiedt hij een huwelijk tussen de twee. Elfride en Stephen besluiten te vluchten om zo stiekem te trouwen, maar van dit plan komt niets terecht omdat Elfride zich bedenkt. Stephen vertrekt vervolgens naar India, in de hoop daar rijk te worden zodat hij Elfride weer voor zich kan winnen en de goedkeuring van haar vader kan krijgen. Ondertussen ontmoet Elfride echter Henry Knight, een oude vriend van Stephen. Elfride redt hem als hij aan een cliff hangt en al spoedig zijn ze verloofd. Henry Knight verbreekt de verloving echter als hij erachter komt dat ze eerder een relatie heeft gehad met Stephen. Later ontmoeten de twee mannen elkaar weer; Stephen realiseert zich dat Elfride nog vrij is en Henry beseft zich dat hij haar verkeerd heeft behandeld. Het is echter al te laat: Elfride was intussen getrouwd met een rijke weduwnaar en ondanks zijn liefde en toewijding, ging ze ten onder aan het verdriet om haar eerdere twee geliefden. Kortom: net als in Hardy's andere romans leiden maatschappelijke verschillen en sociale opvattingen tot een onherroepelijk noodlot.

Laat ik eerst zeggen dat ik het heel interessant vond om te weten hoe een eerdere roman van Thomas Hardy in elkaar steekt en het is ook heel erg interessant om in dit verhaal plotwendingen te herkennen die in zijn latere romans ook terugkomen. Het boek deed me qua plot soms heel sterk aan Tess of the d'Urbervilles denken (en dan vooral het middenstuk en het einde), alleen is dat laatste boek op alle fronten beter dan A Pair of Blue Eyes. Dit komt voornamelijk omdat in Tess de personages veel beter zijn uitgewerkt, het hele verhaal meer sfeer heeft, het verhaal meer een geheel vormt (A Pair of Blue Eyes vind ik soms meer bestaan uit losse stukken dan dat het echt 1 verhaal is) en Tess een veel sympathieker karakter is dan Elfride.
Dat laatste is ook niet zo moeilijk; persoonlijk vond ik Elfride bloedirritant en zeker in het begin, als ze nog verliefd is op Stephen, kon ik me vreselijk aan haar ergeren. Later wordt ze wat sympathieker, maar ze blijft ergens toch een verwende zeikerd. Vooral het stukje waarin ze Stephen laat kiezen of hij liever haar of Henry Knight zal redden als beiden in levensgevaar verkeren. Niet alleen is het heel stom of zo'n vraag te stellen, ze werd ook helemaal hysterisch toen Stephen geen keuze kon maken. Ik snap haar reactie ergens wel, omdat het niet leuk is om te horen dat je verloofde niet kan kiezen tussen jou en een oude vriend, maar ze wist dat Henry Stephen's grote held is; hij had het constant over hem. Elfride had moeten weten dat Stephen hiermee niet bedoelde dat hij niet van haar hield. In plaats daarvan werd ze helemaal hysterisch. Een andere keer dat ik Elfride echt niet kon uitstaan, dat was toen ze met Stephen gevlucht was om stiekem te trouwen. Nadat ze samen een heel lange reis hadden afgelegd om hun doel te bereiken, zegt mevrouw pas aan het EINDE van de lange reis dat ze eigenlijk toch niet wil. Had ze dat bij vertrek al gezegd, dan hadden ze niet alleen geld en tijd uitgespaard, maar hadden ze ook het risico niet gelopen dat iemand hen samen zou zien, wat een schandaal teweeg zou kunnen brengen.

Meestal is het zo dat als ik het hoofdpersonage niet sympathiek vind, ik gelijk een stuk minder geniet van het boek, en dat was in dit boek eigenlijk ook het geval. Sowieso miste ik de flinke dosis drama, de schandalen en de spectaculaire plotwendingen die zijn latere werken wel bevatten. Het is zeker een goed verhaal en goed geschreven, maar het is allemaal erg "tam" in vergelijking met zijn latere werk.

Uiteindelijk heb ik er toch nog van genoten en ik waardeer het boek zeker, maar hij haalt het niet met andere boeken die ik al van Hardy heb gelezen. Je merkt duidelijk dat hij heel erg is gegroeid als schrijver en aan het einde van zijn carrière steeds meer controversiële onderwerpen ging aanhalen. Dit laatste werd in zijn tijd niet in dank afgenomen, maar ik vind het alleen maar geweldig.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:41 uur

geplaatst: vandaag om 16:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.