De Handen van Kalman Teller probeert heel veel, maar vergeet om echt op een hoofdzaak te focussen. Is het een medische thriller, is het een sociaal-maatschappelijk kritisch boek, draait het om de essentie van het boeddhisme, toch maar een historische roman of wellicht een bovennatuurlijk verhaal? Er worden ontzettend veel balletjes opgegooid, maar niets wordt uitgewerkt.
Het verhaal begint met Jager Havix die op vakantie een onverklaarbaar graf aantreft in een verlaten bos.. Hier wordt een aantal hoofdstukken bij stilgestaan, maar heeft vervolgens niets met het verhaal te maken en er wordt verder niet meer op teruggeblikt. Vreemd. Dan krijgen we een aantal hoofdstukken met veel te uitgebreide informatie over kunst. Je raadt het al: waar verder eigenlijk niet op terug wordt gekeken, ook weer een zoveelste los eindje in het boek. Vreemd en langzaamaan frustrerend.
Het boek heeft wel een aardig hoog tempo, dus als lezer kost het me weinig tot geen moeite om door te lezen. Jager wordt ondertussen benaderd door een mysterieuze man, Kalman Teller, die vreemde handen heeft en 'niemand ooit een hand geeft'....behalve Jager dan.. want..sja, geen idee; wordt verder niet uitgelegd. Kalman wil Jager inhuren om een medische misser en een langslepende juridische kwestie op te lossen. Een alles behalve logische keuze aangezien Jager een privédetective is die zich bezighoudt met kunst.... op een vage reden na waarom Jager toch geschikt zou zijn voor deze klus wordt dit totaal niet duidelijk.
Nu komen we langzaam bij het thriller-gedeelte en hier excelleert het boek. Flink tempo, interessante gebeurtenissen en fijne personages. Helaas stort het geheel volledig in wanneer deze zaak, waar het verhaal toch om zou moeten draaien??, plotseling stopt drie hoofdstukken voor het einde en er niet langer over gesproken wordt. Gewoon, poef... weg.... geen woord meer. . Opeens focussen we ons op Kalman Teller en zijn magische handen. Er wordt een heel subplot over kanker en boeddhisme bijgehaald, dat niets bijdraagt aan het verhaal en een heel nonsense verhaal over zogenaamde helende, bovennatuurlijke, krachten van Kalman die in Auschwitz heeft gezeten (ook alweer zo met de haren erbij gesleept).
Nee, behoorlijk frustrerend boek dat allerlei zijwegen inslaat, maar nergens op een bestemming weet aan te komen. Oppervlakkige opmerkingen over geloof, oorlog en moreel zorgen ervoor dat dit boek eigenlijk kant noch wal raakt en vooral prekerig en artsy-fartsy overkomt.
Het vreemdste moet nog komen: het personage Jager is interessant en Andriesse weet een zekere schwung in het boek aan te brengen waardoor je toch wilt blijven doorlezen. De frustrerende passages worden afgewisseld met ijzersterke stukken die je volledig in het verhaal trekken. Van die kant was het dus wel weer een prettige leeservaring.
Als iemand me zou vragen of ik het nu een goed boek vond en het zou aanraden... ik weet het niet. Vreemde leeservaring, een verhaal dat iedere vorm van focus mist maar wel interessante karakters en een heerlijke tempo kent. Ik weet het niet. Nét aan een voldoende voor nu: 3*.