menu

Il Decameron - Giovanni Boccaccio (1353)

Alternatieve titels: Decamerone | De Decamerone | Decameron | Decamerone: Honderd Vertellingen uit de Veertiende Eeuw | 50 Lustige Historiƫn | Boccaccio's Decamerone | Mijn Liefde Wordt Gekweld door Duizend Plagen. De Beste Verhalen uit de Decamerone | Slimme Vrouwen. Tien Verhalen uit de Decamerone | De Minnaar in het Wijnvat en Andere Erotische Verhalen uit de Decamerone | Liefdesverhalen uit de Decamerone | Verhalen uit de Decamerone | Decamerone: Erotische Vertellingen | Il Decameron, Cognominato Prencipe Galeotto

mijn stem
3,87 (30)
30 stemmen

Italiaans
Verhalenbundel
Historisch / Sociaal

829 pagina's
Eerste druk: onbekend, Florence (Italië)

In de 'Decamerone' gaat het om zeven vrouwen en drie mannen die in 1348 vanwege de pest vanuit Florence naar een landgoed zijn gevlucht. Ze leven tien dagen in quarantaine, die ze doorbrengen met eten, dansen en verhalen vertellen. Deze raamvertelling stelt Boccaccio in staat honderd zeer verschillende novellen samen te voegen. Het zijn fabels, parabels, anekdoten en wonderlijke levensgeschiedenissen. Ze zijn bekend door mondelinge overlevering van het volk en het hof en uit andere manuscripten. De traditionele verhalen werden in het Toscaans opnieuw verteld.

zoeken in:

3,5
Hoewel dit één van de boeken is waarop Chaucer zijn Canterbury Tales baseerde, haalt dit boek het niveau van Chaucer niet.

Chaucer vond ik veel veelzijdiger in het soort verhalen, Boccaccio's verhalen zijn of Fabliaux (schandverhalen met veel sex) of moralistische verhaaltjes. Wel leuk om eens gelezen te hebben, maar het blijft niet echt bekleven.

De introductie is (onbedoeld) hilarisch. 3,5*

avatar van Freud
4,0
Ik heb niet alle verhalen gelezen, maar wel genoeg om ze te kunnen beoordelen denk ik. Het is een erg grappig boek, maar op een opvallend braaf-schunnige manier. De sfeer die rond de humor in dit boek hangt is vrijwel uniek, en dat maakt het wat mij betreft juist zo magnifiek. De inleiding is prachtig en de verhalen zijn origineel en memorabel (er zijn er een hoop die ik me nog steeds heel goed herinner).
Toen ik in het zesde middelbaar met de klas op schoolreis naar Firenze ben gegaan (met een man of vijftien waren we) stond ik in voor het literaire luik (iedereen had zo wel zijn functie, kwestie van het geheel wat educatief verantwoord te maken ) en dus had ik me verdiept in de boeken van Dante, Petrarca en Boccaccio, en heb er op gepaste momenten uit geciteerd. De sonnetten en zo waren niet gigantisch populair, maar de verhalen uit de Decamerone waren altijd een bron van hilariteit. Nu zou ik een punt moeten hebben aan mijn verhaal en dat heb ik niet, maar het is me toen toch opgevallen .

4,0
uitmuntend werk van deze heer, ik heb me zeer vermaakt toen ik met de trein richting italie aan het reizen was om mijn oma weer eens te zien. eerst vergat ik mijn leesbrilletje dat was wel erg suf mja

avatar van cortez
4,5
Prachtig boek! Mooie vertellingen die de sfeer van de middeleeuwen uitstekend weergeven.

Mijn uitgave bevat tevens een reflectie op de tekst, waardoor ik het boek nog beter wist te appreciëren. Het genre 'historisch' volstaat hier eigenlijk niet want dit boek bevat zoveel meer. Filosofie (van Ockham), maatschappijkritiek (positie van de vrouw, rol van de kerk, etc.), humor, erotiek, ...

Een minpuntje is dat het misschien wat teveel van het goede is. Het boek in een ruk uitlezen lukte me niet omdat ik na verloop van tijd ging smachten naar uitgewerkte verhaallijnen en personages. Toch een terechte klassieker!

avatar van eRCee
3,5
Interessant werk, dat, gesitueerd ten tijde van de Zwarte Dood in Florence, veel inzicht geeft in de Middeleeuwen. De 100 verhalen zijn vaak best gewaagd, soms zelfs ronduit schunnig. De hoofdmoot van het boek zijn vertellingen die handelen over ongeoorloofde liefde, cq lust. Hierin lijkt de morele integriteit van de vertellers mij regelmatig nogal dubieus; niemand heeft bezwaar tegen leugen, ontrouw en zinloos geweld, terwijl aan sluwheid veel waarde wordt toegekend. Opvallend genoeg worden deze zaken openlijk besproken en dan nog vaak besloten met een stichtelijke wens. Met de typering 'openlijk' wil ik overigens geen afbreuk doen aan Boccaccio's virtuoze manier om het liefdesspel van eufemismen te voorzien. Worst en saucijzenbroodje, memorabel. Het boek leest makkelijk, is grappig en luchtig maar bevat wel wat teveel van hetzelfde, vooral op het gebied van liefdesgeschiedenissen. De indrukwekkende verhalencyclus van de 10e dag maakt echter veel goed.

ruben
Woody Allen gaat er in zijn nieuwe film mee aan de haal.

4,5
Il Decameron

Ik ben bij dit boek terecht gekomen naar een verhaal van Steven James. In dat boek werden moorden gepleegd naar de vierde dag van 'de Decamerone'. Zo is mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd. Het boek was een beetje aan de prijzige kant, maar toch won mijn nieuwsgierigheid het. Ben ik teleurgesteld? Absoluut niet!!! Echt een schitterend verhaal!

Je beland in Florence ten tijde dat de Zwarte Dood, ook wel de pest geheten, hoogtij viert in de stad. Zeven dames en drie heren besluiten in quarantaine te gaan buiten de stad. Om niet verveeld te raken vertellen ze elkaar elke dag allemaal één verhaal over een, door de koning(in), de dag daarvoor vastgelegd, onderwerp. Alles komt aan bod wat jonge mensen bezighoud: liefde, geld, geluk, ongeluk en overspel. Na 10 dagen, en 100 verhalen verder, besluiten ze met zijn alle weer terug te keren naar Florence, waar de pest minder huis is gaan houden.

De kracht van dit boek zit hem waarschijnlijk is de goede vertaling naar het Nederlands. De schrijver is goed dicht bij de tekst en het origineel gebleven. Daardoor blijft het verhaal boeien. De schrijfstijl moet je echter wel liggen. Lange zinnen en veel bijvoeglijk naamwoorden. Dit maakt het wel een pareltje om te lezen. Als je het eenmaal leest besef je waarom dit boek een klassieker is!
De verhalen zijn alledaags. Je krijgt een goed beeld van hoe het leven er destijds uitzag. Je ziet het leven door ieders ogen; door de elite, burgerij maar ook de arme bevolking van de samenleving van toen.

Mocht je nog twijfelen om dit boek te kopen? Twijfel dan niet langer! Het boek is 800 pagina's genieten en je vindt het jammer dat het verhaal niet verder gaat!

4.5*

avatar van Raskolnikov
3,5
Toen ik hier begin januari in begon schoot het nog door mijn hoofd bij lezing van de passages over de pest en zelfverkozen quarantaine; 'dat soort dingen gebeurde vroeger nog'… Niet vermoedend dat de gelijkenissen met de actualiteit zich niet veel later zouden aandienen. De Decamerone gaat eigenlijk maar spaarzaam over het leven in tijden van epidemieën, in de 100 vertellingen speelt het geen enkele rol. Wel opmerkelijk is wat er in het nawoord (van de Atheneum-uitgave) wordt opgemerkt over de gedachte achter de vertellingen. De vertellingen worden geacht vermaak te bieden, daarmee een medisch doel dienend. De angsten die met een epidemie gepaard gaan, dreigen de geestelijke huishouding in onbalans te brengen. Angstige en zwaarmoedige personen zouden met vermaak en recreatie in een andere toestand gebracht kunnen worden, herschapen van een ongezond in een gezond persoon. Het doet me denken aan het geluid vandaag de dag dat er juist in deze crisis er behoefte is aan vermaak, van amusement op tv tot particuliere initiatieven rond musiceren voor mensen die het moeilijk hebben.

De sfeer in Decamerone is dan ook verstoken van venijn. De verhalen kunnen soms (naar de maatstaven van die tijd) heftig zijn, maar worden in balans gehouden door talloze luchtige en kluchtige vertellingen. Het is eigenlijk escapisme in zijn meest pure vorm. Voor mij als hedendaagse lezer is dat minder de invalshoek. Zeker, sommige verhalen zitten goed in elkaar en ik moest regelmatig grinniken om vooral de bloemrijke taal waarmee de seksuele daad werd omschreven. Maar het meest boeide Decamerone me als staalkaart van levensovertuigingen in de middeleeuwen. Geholpen door de vele lagen van de bevolking die in de vertellingen aan bod komen, en de variaties in vertelperspectief. Zo wordt trouw maar matig gewaardeerd, tenzij het om vriendschap gaat; vreemdgaan lijkt vrij algemeen geaccepteerd en als het slachtoffer zich daarover beklaagt, dan heet dat jaloezie, iets dat nog veel erger is dan ontrouw. De vrouw is over het algemeen een schoonheid, is onderdanig en seksbelust; de man weet wel wat goed voor haar is. Toch zijn er ook verhalen waarin juist vrouwen dominant zijn en mannen aan een touwtje hebben. Al met al geeft de Decamerone via gestileerde vertellingen een breed beeld van de maatschappij en haar zienswijzen. Voor de liefhebber van (middeleeuwse) geschiedenis daarom zeker een aanrader.

De Vlaamse krant "De Standaard" brengt dagelijks een aflevering van een "Decamerone in tijden van corona", met hedendaagse schrijvers: Decamerone 2020 - De Standaard


5,0
Om duimen en wijsvingers van af te likken...

avatar van mjk87
3,5
Ik begon dit boek met het idee elke dag een verhaal te lezen. Maar goed, na ruim een week miste ik al een dag dus van dat plan is weinig gekomen verder. Uiteindelijk goed 6 maand erover gedaan. Soms meerdere verhalen op een dag, soms een tijdje dat ene verhaal per dag, soms rustig een maand niets. Puur lezen als ik er zin in had.

En zo'n boek is dit ook wel, dat je er soms bij pakt om weer wat te lezen. Mede ook wel omdat veel verhalen redelijk in elkaars gebied liggen met steeds weer overspel (toch wel). Hoewel er genoeg variatie in de verhalen zit zit er ook veel herhaling in. Buiten dat niet elk verhaal even boeiend is. Opvallend ook hoe er wordt omgegaan met overspel (gebruikelijk) en verkrachting (wordt in veel verhalen gebracht als iets waar niets mis mee is).

Wel aardig is om te zien hoe hele korte verhalen soms meer volume krijgen. Vaak door bijvoorbeeld eerst kort een koning te beschrijven, dan te zeggen dat deze een zoon heeft en het verhaal verder te laten gaan met die zoon. Zo heb je een halve pagina die in feite niets toevoegt. Dat is overigens geen negatief oordeel, eerder een constatering. Vaak vond ik de korte verhalen wel leuker dan de lange, behalve dan in het laatste hoofdstuk waar de 3 laatste wat langere verhalen erg fijn zijn.

Al met al genoeg moois, maar ook te veel herhaling. 3,5*.

avatar van Geerard
Na de Essays van Michel de Montaigne heb ik dit als 38ste boek gekozen om mijn leesproject voort te zetten: alle boeken lezen van deze lijst. Nu ik de eerste dag heb gehad van de Decamerone weet ik dat dit geen Goddelijke Komedie knaller gaat worden, maar ik vermaak me er wel uitstekend mee. Dat heeft niet perse te maken met de verhalen, die grappig en onderhoudend zijn, maar vooral met het taalgebruik waar ik ook al bij Dante zo van smulde. Het is een soort dichterlijk proza waarin iedereen op een heel elegante en respectvolle manier met elkaar communiceert over zware onderwerpen. Geen idee waarom ik daar zo goed op ga

5,0
Ik begrijp je vergelijking met Dante niet goed, Geerard. Dante is toch geen 'dichterlijk proza'? Of bedoel je gewoon de 'middeleeuwse' toon?

avatar van Geerard
Ik heb de proza versie gelezen van De Goddelijke Komedie, vertaald door Frans van Dooren. Hier twee fragmenten die mijn associatie over het taalgebruik misschien duidelijker illustreert. Uit het begin van Dante:

'Zijt gij de beroemde Vergillius, die bron waaraan zo'n rijke woordenstroom ontspringt?' vroeg ik hem op mijn beurt, terwijl mijn blik vervuld was van ontzag. 'O roem en licht van alle dichters, mogen de langdurige studie en de grote liefde die mij er steeds toe hebben gebracht uw boek te zoeken, mij tot steun zijn. Gij zijt mijn meester en mijn lichtend voorbeeld, aan u alleen heb ik de schone stijl ontleend die mij zoveel aanzien heeft geschonken. Ziedaar het beest waardoor ik op mijn schreden ben teruggekeerd. O help mij ertegen, beroemde wijze, want het maakt dat de aders in mijn polsen kloppen van Angst!'

En uit het begin van de Decamerone (linkje)

Elke keer, allerlieftalligste dames, als ik denk aan jullie aangeboren teerhartigheid, besef ik dat het begin van dit boek voor jullie wel bijzonder akelig en wrang moet zijn: het vangt immers aan met de pijnlijke herinnering aan de voorbije pestepidemie, die zoveel bittere pijn en droefenis verwekte bij iedereen die er van ver of nabij getuige van was. Maar ik zou het betreuren als jullie, in de overtuiging dat de hele lectuur met tranen en zuchten gepaard zal gaan, wat volgt ongelezen laten. Moge dit afschrikwekkende begin voor jullie niets anders zijn dan wat voor de wandelaar een steile, dorre berg is waarachter zich een bekoorlijke groene vlakte uitstrekt, die meer genoegen biedt naarmate de beklimming en de afdaling moeizamer waren. Waar blijdschap in huis is, staat rouw voor de deur, maar na lijden komt verblijden. Na deze korte pijn – want ik zal bondig zijn – volgt het weldadige plezier dat ik beloofd heb en waaraan jullie misschien zonder mijn waarschuwing na zo’n trieste aanhef zouden gaan wanhopen. Geloof me, als ik jullie langs een minder doornig pad naar het begeerde doel had kunnen leiden, dan had ik dat gaarne gedaan. Maar aangezien datgene waarover jullie weldra zullen lezen zonder deze nare herinnering onverklaarbaar zou zijn, zie ik me wel gedwongen die hier op te schrijven.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:10 uur

geplaatst: vandaag om 10:10 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.