The Talisman - Stephen King en Peter Straub (1984)

Jaja ook deze wordt weer verfilmd, tja welke van King niet. Jammer genoeg bij na allemaal zo bar slecht!

Dat zou ik allemaal maar niet zo snel roepen... The Talisman is nu al jaren in development hell, en lijkt er nooit van te komen. Op een bepaald moment werd Steven Spielberg getipt om te regisseren, nu zal hij optreden als producent, maar of het ooit gebeurt? Volgens mij ligt het al veels te lang stil.

De films wel, maar de miniseries zijn echt stukken beter; vooral dankzij het feit dat er tijd is om de karakters en het verhaal goed uit te diepen, iets wat me in Kings boeken altijd het meest aanspreekt (en dus niet de climax).

geweldig boek!! heerlijk al die verwijzingen naar de donkere toren.

ben echt benieuwd als deze verfilmd wordt, ga ik zeker kijken!

Dan kun je ook de serie Lost kijken. Daarin stikt het, naar het schijnt, ook van de Stephen King-verwijzingen (en nog heel veel meer overigens).

lijkt lost nou echt zoveel op de donkere toren?? ik hoor altijd weer andere verhalen... de ene zegt wel en de andere weer niet... wat ik wel gehoord heb is dat stephen king samen met 1 van de makers van lost misschien de dark tower serie willen gaan verfilmen! ik persoonlijk kan niet wachten! is helaas nog maar een gerucht.

Tot ik "De Beproeving" las, was dit absoluut mijn favoriete King. En nadat ik de Donkere Torenserie heb gelezen, kan ik het alleen maar meer waarderen.
King weet weer personages neer te zetten, waar je zo ontzettend mee meeleeft. Het gebeurt niet vaak dat ik hardop zit te schelden tegen een boek, maar die dominee kreeg het voor elkaar!
4.5*

Goede samenwerking die uitpakte in een tot het verbeelding sprekend verhaal.

Briljant vehaal, briljante personages, briljant einde.

Gewoon een briljant boek.

5*

Ik heb dit boek gekocht toen we op vakantie waren ergens op de Veluwe. Ik ben er 's avonds in begonnen en de andere ochtend om zes uur had ik het uit. Een prachtig geschreven boek met tot de verbeelding sprekende personage's waarmee je werkelijk meeleeft. Eén van de betere King's.

Trouwens, hierboven wordt er beweerd dat er veel slechte verfilmingen zijn van de King-boeken, maar er zijn ook veel goede verfilmingen:
The Shawshank Redemption, The Green Mile, Stand by Me en The Shining zijn zeker klassiekers.

Ik heb gesproken.

4,5 *

Daarnaast zijn "Misery" en "It" (en nog wel meer) ook geen slechte films.

De verwachtingen bij dit boek waren bij mij vrij hoog. Een eerder uitstapje naar een fantasy reeks van King beviel uitstekend. De Donkere Toren serie vond ik, op deel zes na, geweldig. Hierdoor verwachtte ik ook zeker het een en ander van De Talisman en het is opnieuw niet uitgelopen op een teleurstelling.

Er zijn ook wel parallellen te trekken tussen De Talisman en De Donkere Toren: er zijn in De Talisman verschillende werelden die verdacht veel op elkaar lijken. Waar de personages in de Donkere Toren overstappen via deuren, gebeurt dit in De Talisman aan de hand van een magische drank; het "flippen" genoemd.
Daarnaast beïnvloedt de ene wereld de andere en heeft de hoofdpersoon een duidelijk missie: Roland Deschain wil naar de Toren, Jack Sawyer naar de Talisman.

De Talisman is een co-productie: naast Stephen King werkt ook Peter Straub mee aan het boek. Inmiddels heb ik wel een boek of 25 van King gelezen en hierdoor haalde ik een aantal passages eruit waarvan ik zeker weet dat King deze heeft geschreven, maar over het algemeen merk je eigenlijk niets van het feit dat King en Straub dit boek samen hebben geschreven. Met het werk van Straub ben ik nog niet bekend, al staat Het Kwaad hier wel op de plank.
King en Straub zetten met Jack Sawyer een geweldig karakter neer. Al vroeg in het verhaal wordt zijn missie duidelijk: zijn moeder, ooit een beroemde actrice, is stervende en Jack kan haar maar op één manier redden: hij moet de Talisman vinden en mee huiswaarts nemen. Wanneer dat lukt, zal zijn moeder vermoedelijk genezen. Lukt dat niet, dan zal zijn moeder haar laatste adem uitblazen, maar het niet vinden van de Talisman zal nog veel meer consequenties met zich meebrengen...
Jack begrijpt er in eerste instantie maar heel weinig van, maar neemt de opdracht aan, nadat zijn maatje Speedy Parker op hem inpraat. En Speedy maakt onderdeel uit van een heel groot pluspunt van dit verhaal: er zijn talloze sterke karakters. Jack is als twaalfjarige jongen al gauw een personage waarvoor je als lezer sympathie krijgt; Speedy is een prachtige knuffelneger, maar vooral Wolf vond ik een geniale vondst. Een kruising tussen mens en wolf, maar zo lief en puur... eeuwig zonde dat hij het leven liet

Ook zit er erg veel sfeer in het verhaal, zoals standaard in elk King boek. De "Territoria" zijn erg beeldend beschreven en het constante reizen van Jack brengt vanzelf veel sfeertekeningen met zich mee. Dit gaat niet ten koste van het tempo, want dat zit er gedurende het boek voldoende in. Vooral naar het einde toe gaat het verhaal in de hoogste versnelling en stapelen de gebeurtenissen zich in hoog tempo op. Het ging mij soms zelfs iets te snel en gepaard met iets teveel fantasie, waardoor het wat lastig te volgen was, zonder dat het verhaal er echt onder leed overigens.

Het aantal memorabele gebeurtenissen is eveneens vrij hoog. De tocht door de tunnel van Oakley zal me nog lang bijblijven (die mij overigens erg deed denken aan de soortgelijke tocht van Larry Underwood in The Stand), maar zeker de gebeurtenissen in het tehuis hielden mij aan het boek gekluisterd. Dominee Gardener haalde echt het bloed onder mijn nagels vandaan. Iets wat nog sterker was, was de tocht door de Verdorde Streken. Bloedstollend spannend en op een gegeven moment wordt het boek echt een beetje een page-turner met al die mutanten en de trein. De gebeurtenissen op de campus vond ik lichtelijk tegenvallen. Maar op die plaats krijgt Richard Sloat wel zijn introductie. Dat personage vond ik in eerste instantie wat tegenvallen met al het gehuil en aanstellerij, maar later veranderde dat beeld vrijwel volledig, toen de puzzelstukjes in elkaar vielen.
Het einde zelf was ook bevredigend. Het gaat wel een beetje zoals je verwacht, maar dat geeft niet. Het paste wel uitstekend in het verhaal en was niet zo over de top als in eerdere King boeken. Gelukkig maar, want dit verhaal verdiende ook absoluut geen slecht geschreven einde.

De Talisman is een erg fantasierijk verhaal waarin Jack Sawyer op zoek gaat naar De Talisman. Gaandeweg verwisselt hij regelmatig van wereld, ontmoet hij een aantal geweldige personages en ontdekt hij dat niet iedereen hem even lief gezind is. De schrijfstijl is erg beeldend en sfeervol. Hier en daar is het mij een tikkeltje té fantasierijk, maar het geheel is opnieuw uitstekend: King en Straub leveren hier puik werk af. Het tweede deel ga ik zeker lezen!

* * * *

Begin jaren '90 las ik dit boek en ik vond het geweldig. Ik las in die tijd alles wat er van King was verschenen maar deze is me toch bijgebleven als een van de beste.
Een aantal jaar later begon ik fantasy te lezen zodat de nieuwsgierigheid naar dit boek onlangs terugkwam. Inmiddels had ik al zeker een decennium niets meer van hem gelezen, dus het werd wel weer eens tijd. The Talisman en Black House (die inmiddels ook was verschenen) gekocht en aan het lezen geslagen.

Het is me niet meegevallen. De fantasy was toch minder dan ik me meende te herinneren, de parallelwereld eigenlijk helemaal niet zo goed uitgewerkt. De queeste was ook stukken minder dan in mijn herinnering, begin en eind zijn helder maar de het hele middenstuk bevat eerder hindernissen dan extra queesten of tussendoelen (sorry, moeilijk uit te leggen).

Het einde is naar King-gebruik wederom vrij zwak, om de een of andere reden bevredigen de eindes van zijn boeken me zelden tot nooit.

Al met al was dit boek bij herlezing dus toch wel een tegenvaller, die gelukkig wel gecompenseerd werd door het veel sterkere Black House.

Bij de meesten is dit juist het tegenovergestelde, en wordt Black House als zeer zwak gezien.

Ow, zou best kunnen. Ik heb geen recensies van Black House gelezen dus weet niet wat anderen zwak vinden aan dit boek maar ik kon het wel waarderen dat King & Straub minder zijpaadjes creëren dan in The Talisman en daarnaast vond ik de karakters veel geloofwaardiger. Wel wordt de parallelle wereld er een beetje aan de haren bijgesleept.

Heb dit boek via internet gekocht.
Had eerst de oude pocketversie, maar dit is weer een hele andere uitgebreidere versie,
Kan dit kloppen en is het zoveel verschil met de oude versie.
wat ik er van vroeger nog van weet.
4*

Prachtig verhaal. De eerste paar bladzijdes boeiden me niet zo, maar eenmaal het avontuur begint kon ik het moeilijk wegleggen. Dit is één van de toppers van Stephen King die hier samenwerkt met Peter Straub. De talisman is een avontuur en een zoektocht om een leven te redden. Eigenlijk kan je het vergelijken met De Donkere Toren , maar dan in één verhaal. Een personage maakt een reis op zoek naar iets belangrijks en komt onderweg verschillende werelden/personages en situaties tegen die zowel leuk, triestig als gruwelijk zijn.

Prachtig boek en ben zeker van plan het vervolg aan te schaffen.

Als dat er komt. Laten we hopen van niet.

Dat is er al: Black House

‘De talisman’, een mislukking in duplo

Wat een vreselijke mislukking, deze eerste samenwerking tussen Stephen King en Peter Straub. Dit is ver weg het slechtste boek van Stephen Kin dat ik gelezen heb, en geloof me, ik heb er inmiddels heel wat gelezen. ‘De Talisman’ is zelfs nog slechter dan ‘De sluipschutter’, het eerste boek uit de ‘Dark Tower’-serie.

Of het door de samenwerking komt die King met Peter Straub is aangegaan, het zou kunnen. Waarschijnlijk werkt de psychologische horror van King niet met de fantasy van Straub en zaten de twee genres elkaar behoorlijk in de weg.

Tijdens zijn reis komt Jack veel kleurrijke figuren tegen. Echter de meeste zijn te vluchtig om indruk op de lezer te kunnen maken, en hadden net zo goed achterwege gelasten kunnen worden.

Halverwege het boek krijgt ‘Jack een reisgenoot in de persoon van Wolf en dan gaat het verhaal wel heel veel lijken op de omzwervingen van Jack’s naamgenoot Tom Sawyer en Huckleberry Finn. King en Straub laten het boek niet voor niets beginnen met twee citaten uit ‘The great American novel’, ‘Adventures of Huckleberry Finn’(1884).

Eenmaal in 'Tehuis Zonneschijn', een tehuis voor moeilijk opvoedbare jongens met een Dickeriaanse regime, krijgt het verhaal weer wat van de allure van Kings andere boeken. Ik verdenk hem er van dit stuk voor het grootste deel alleen geschreven te hebben. Deze honderd pagina’s had King beter kunnen uitwerken tot een volwaardige roman of als een novelle uit laten geven. Maar nee, er moet weer gereisd worden En zo zwalkt het boek in een chaotische, ongecontroleerde eruptie van ontmoetingen van het een naar het ander. Beide heren auteurs hadden te veel ideeën die ze allemaal in het boek wilde proppen. Regie ontbrak hier absoluut.

Ook het horror & fantasy genre heeft zijn grenzen binnen het geloofwaardige, wil je kunnen meeleven met de protagonisten. Beide schrijvers overschrijden die grens regelmatig, zoals in de werkelijk idiote, groteske finale waar het ene na het andere monster opduikt om weer even snel te verdwijnen. En als ik lees dat Jack drie ridders verslaat met een plectrum, dan kan ik alleen maar meewarig mijn hoofd schudden.

Daarnaast bedienen de heren zich van lelijke en luie zinnen: “Lily tastte met een trillende skeletmagere hand de muur af naar de lichtschakelaar. Ze vond hem en maakte licht (blz.459).

Wat de drijfveren van deze samenwerking geweest zullen zijn? Ik kan er alleen maar naar gissen. Hadden zij werkelijk het idee de roman van Twain te evenaren? Waren zij echt zo ambitieus? Je zou denken van wel, temeer ze ook eindigen met een citaat van Twain, in dit geval de slotpassage uit ‘The adventures of Tom Sawyer’ (1976).

King en Straub zullen wel goede vrienden van elkaar zijn. Maar een samenwerking tussen twee goede vrienden resulteert niet altijd in een goed eindresultaat: ‘De Talisman’ is daar het zielige bewijs van.

Dan vrees ik het ergste.

Gewoon niet lezen, als het je niks lijkt. Ik ben jaren geleden al opgehouden met King. En Straub...

Ik ben een groot fan van King. Met het werk van Straub ben ik niet zo bekend. Maar 'De talisman' is één grote miskleun. In iedsre geval niet uitnodigend om 'Black house' te gaan lezen (Hoewel het wel in mijn boekenkast staat).

Hij heeft wel ergere dingen geschreven. Ik vond The Talisman zo slecht nog niet.

De laagste beoordeling van dit top 250 boek was 2,5. Het gros van de lezers geeft 4 sterren of hoger. Ieder mag z'n mening hebben, maar als je dan als enige zo'n extreem lage waardering geeft... tja.

In mijn tienerjaren heb ik dit boek 2x gelezen en er enorm van genoten. Het staat op mijn leeslijst van 2018, eens zien of het me nu nog zo bevalt.

En wat wil je hiermee zeggen?

Vind je het echt zo slecht? Als een boek me echt niet aanspreekt (en dat weet ik na uiterlijk 100 bladzijden wel) dan stop ik er mee, en ga een boek lezen dat ik wel mooi vind. Zonde van mijn tijd.

...en daar gaan we dan! ? Zin in ?

Mijn 5e dikke Stephen King pil van het jaar 2018. Eerder dit jaar rondde ik de Donkere Toren cyclus af en bepaalde zaken van dit boek deden me aan die reeks denken. Een jonge hoofdpersoon die veel te wijs voor zijn leeftijd is (DT: Jake, Talisman: Jack), de locatie van het eindspel (DT: de Donkere Toren, Talisman; het Zwarte Hotel), een tocht door een "Waste land" (DT: het verloren rijk, Talisman; de verdorde streken).

Het is duidelijk dat het werken met 2 schrijvers ervoor zorgde dat er tal van ideeën in dit boek verwerkt moesten worden. Ik las in eerdere recensies dat het soms van de hak op de tak gaat en dat herken ik ook. Maar is dat erg? Enerzijds wel, want daardoor worden goede ideeën niet altijd volledig uitgewerkt of verdwijnen memorabele personages te snel Wolf!!. Anderzijds is het niet erg, want daardoor wordt je als lezer vrijwel constant goed vermaakt.

De sterkste delen van dit boek vond ik persoonlijk diegene waarin het verblijf van Jack en Wolf in het tehuis Zonneschijn wordt beschreven en de episode in Smokey's cafe in het lugubere dorp Oatley. Deze delen zijn 5 sterren waard, wat een spanning en tal van memorabele karakters! Het minste deel vond ik de beschrijving van het eindspel. Nergens werd het echt spannend, vond ik. Sterkte karakters zijn ineens zwak en labiel De "Wolfs" en dominee Gardener en Richard Sloat begon met zijn geklaag op mijn zenuwen te werken. Het was niet slecht, dat gaat me te ver, maar waar ik de eerste 500 bladzijden steeds door wilde lezen, had ik dat hier ineens minder.

De reis door de verdorde streken was tenslotte prachtig. Die vage gebieden met allerlei vreemde bewoners... Altijd heerlijk om te lezen en te fantaseren over het leven van die ene mens (met staart weliswaar) die ineens middenin zo'n gebied zijn huis heeft staan. Prachtig vind ik dat. Net als de mooie territoria, die wat mij betreft veel te weinig aan bod zijn komen.

Memorabel boek, dat zeker! Wat heeft King (in dit geval samen met Straub) toch een hoop klassiekers afgeleverd, ik neem mijn pet er keer op keer voor af.

Een King (& Straub) klassieker die ik nog niet gelezen had, net als de Donkere Toren serie (al heb ik daar de eerste twee boeken vorig van gelezen). Mijn hoge verwachtingen werden iets lager toen ik las dat dit boek aan de DT serie doet denken, want van de twee delen die ik las ben ik niet zo enthousiast geraakt dat ik gelijk de rest wilde lezen. Maar uiteindelijk bleek het meer om raakvlakken te gaan en werd de Talisman voor mij wel een goed King (& Straub) boek.

Een Road trip en andere werelden zijn sowieso dingen die me vaak wel bevallen. Jack gaat een lange weg die hem op plekken als een kroeg en een (soort van) tuchtschool brengt, bizarre avonturen en ontberingen, een boek met veel meer pluspunten dan minpunten (stoorde me ook wel wat aan huilebalkje Richard en moest er eerst even in komen). Goed tempo en veel variatie, ben het wel met Jason82 eens dat de territoria nog wel meer aan bod hadden mogen komen, maar desalniettemin een prima boek.

Deze klassieker had ik nog niet gelezen en vond deze erg mooi. Het boek heeft een aantal erg sterke delen als tehuis Zonneschijn en dorp Oatley zoals door Jason82 genoemd. Ook de passages over De Territoria vond ik erg vermakelijk. Deze hadden mij langer mogen duren. Op een gegeven moment zakt het verhaal wat in, maar dat vond ik niet storend. Het personage van ds. Gardener werd erg sterk neergezet. Morgan Sloat had wat mij betreft nog meer uitgediept mogen worden. Van het personage Richard kon ik niet echt hoogte krijgen. Daarbij werd de vriendschap tussen Jack en Richard op eind wat 'zoet'. Het boek kent een parallel met De Beproeving (met name te tunnel bij Oatley), welk boek ik wel iets sterker vond. Ook zit er blijkbaar een verwijzing naar de Donkere Toren reeks. Echter heb ik daar slechts 2 delen van gelezen, al meende ik wel de link met deel 1 te herkennen. Al met al een gaaf boek. 4 sterren

Spielberg, Stranger Things Creators Team for Stephen King’s Talisman - cbr.com

De gebroeders Duffer hebben met Stranger Things een van de leukste series van de afgelopen jaren gemaakt en met ook Spielberg die hierbij betrokken is, ben ik hier wel benieuwd naar geworden. Gaat dit dan misschien een reden voor mij zijn om eens eindelijk iets van Stephen King te lezen?

Interessante info Bilal.

Als tiener las ik boeken van King.
Deze heb ik nog ergens liggen.
Ik kan mij er weinig van herinneren.
Ik ga eens moeten herlezen