menu

Noruwei no Mori - Haruki Murakami (1987)

Alternatieve titels: Norwegian Wood | ノルウェイの森

mijn stem
4,15 (424)
424 stemmen

Japans
Sociaal

400 pagina's
Eerste druk: Kodansha, Tokio (Japan)

Wanneer hij het favoriete Beatles nummer van Naoko hoort, herinnert Toru Watanabe zijn liefde voor Naoko, de vriendin van Toru's beste vriend Kizuki. Meteen wordt hij twintig jaar terug gebracht naar zijn studententijd in Tokyo, een wereld van moeilijke vriendschappen, snelle seks, passie, verlies en verlangen - een tijd toen een onstuimige jonge vrouw genaamd Midori zijn leven binnen liep en hij moest kiezen tussen de toekomst en het verleden.

zoeken in:
avatar van Martin Van K
4,5
Subliem boek van Murakami, dat voor hem de grote doorbraak betekende in zijn thuisland Japan. Het verhaal klinkt misschien zwaar op de hand, maar Murakami laat de figuren zo knap tot leven komen en hun gesprekken zijn zo vol van ideeën en energie en levenslust dat het boek als geheel een prachtige lichte toon heeft, waardoor het redelijk optimistische en verzoenende slot absoluut niet als onecht overkomt. Een prachtige, warme, wijze roman, uitstekend geschreven en vertaald.

avatar van nevyn
5,0
Wat mij betreft een geheel verdiend gemiddelde en top 250 notering. Ik weet het, niet op 1 in m'n eigen top 10, maar vooruit...

Het is jammer dat ik geen Japans ken, want door het boek in het engels te lezen zal er stijl verloren zijn gegaan, of in ieder geval de eigen woorden van Murakami.

Dan nog, wat een stijl heeft dit boek, zelfs vertaald. Ik genoot van elke zin, de manier van schrijven. Ik wilde eigenlijk uren langer in dit boek doorbrengen. Helaas zijn de dialogen tussen de prachtig vormgegeven hoofdpersonen en de verhalen die ze vertellen zo goed, dat ik een zeer grote drang voelde verder te lezen, en verder te lezen, en nog verder te lezen. En zo was ik veel korter met het boek bezig dan ik eigenlijk wilde...

5*

5,0
Net gelezen en wat een heerlijk boek. Murakami heeft een eenvoudige maar geweldige stijl van schrijven. Zijn dialogen zijn veelvuldig hilarisch op een subtiele manier. Hij weet je met een in opzet simpel verhaal toch meerdere malen in vervoering te laten raken. Verder zijn bijna alle personages in het boek bijzonder goed uitgewerkt en leef je volledig mee met Watanabe, Naoko en de het leukste personage voor mij Midori. Ben bijzonder benieuwd geraakt naar het andere werk van Muakami. Voor Norwegian Wood

5*

avatar van thomzi50
4,0
Ik las in het Nawoord dat er heel veel (erg verscholen) symboliek in het boek zit.. Misschien ben ik simpelweg niet in staat die er uit te halen, misschien kwam het (deels) omdat het in het Engels (en niet in het Nederland) was, maar in ieder geval had ik vaak de indruk dat veel van de symnboliek me ontging. Wie schiet te hulp?

3,5
heb al het een en ander, zodra ik het boek uitheb zal ik hier wel eens wat neerpennen : )

avatar van thomzi50
4,0
Fraai boek, dat zeker, maar de nummer 1 positie (dat was het toen ik begon met lezen) is wat overdreven.

Murakami heeft een aparte schrijfstijl, die even went maar daarna erg fijn en natuurlijk aanvoelt. Het is sober, totaal niet kitscherig, bijna zakelijk en toch heeft het iets betoverends. De sfeer is dan ook het grote pluspunt van Norwegian Wood; je wordt als lezer meegezogen in deze realistische en mysterieuze wereld.

De karakters zijn allemaal fraai, al soms wel wat op het overdreven af. De "gewone" mensen komen niet echt aan bod in Norwegian Wood. Maar ach wat deert het, wie is er nog gewoon als je 'm goed leert kennen?

Het verhaal: interessant, maar meer ook niet. Het einde is ook niet onaardig, maar wist me toch niet geheel bij de lurven te pakken. Kreeg het gevoel dat ik bij het lezen iets miste. Ik vond het goed, dat zeker, maar net geen meesterwerk. Daarvoor net niet betoverend genoeg, net wat te gewoontjes.

Neemt niet weg dat Norwegian Wood een sterk boek is. 4*

avatar van thomzi50
4,0
En kom maar op met die symboliek, ataronchrononon

avatar van Agaath95
3,0
Dit boek deed me aan 'The Catcher in the Rye' denken (werd trouwens ook een aantal keer in het verhaal genoemd), maar dan met een sympathiekere hoofdpersoon.
Zoals Thomzi al zei, zijn de prominente karakters in het boek stuk voor stuk eccentriekelingen die buiten de maatschappij staan. Maar ook de beschrijvingen van het dagelijkse doen en laten van de karakter had iets bevreemdends.

Ik kan me voorstellen waarom andere mensen dit een geweldig boek vinden, maar persoonlijk deed het mij niet zoveel.

Norwegian Wood is bij Selexyz trouwens uitroepen tot de Uitgelezen Keuze van het jaar 2008. Ik zo'n gevoel dat er daarom een grote hype zit aan te komen.

2727
"Is dat het nou?" was mijn eerste reactie na het lezen van de (toen) nummer 2 in de toplijst. Het las weliswaar heel erg vlotjes, en vond het erg aangenaam om te lezen. Maar ik had wel iets beter verwacht van de boekmeter-user om dit op positie 2 te plaatsen.

Zoals u ziet loop ik nu ook met een 5 sterren rond. Het boek blijft maar door mijn hoofd spoken. Het liedje Norwegian Wood van The Beatles, kan ik niet meer normaal beluisteren. In positieve zin.

Ik was het trouwens eens met het personage die enkel boeken las van schrijvers die meer dan 30 jaar overleden zijn. Dit zal ik nu ook proberen in ere te houden. Anderzijds moet ik me wel realiseren als ik die regel vroeger in gedachten had, ik dit boek nooit in mijn leven zou gelezen hebben. Zonde.

avatar van thomzi50
4,0
ataronchrononon schreef:
heb al het een en ander, zodra ik het boek uitheb zal ik hier wel eens wat neerpennen : )

Komt het nog ? Of iemand anders misschien?

4,0
Ik heb nu twee boeken van Murakami gelezen, maar ik ben nog steeds geen fantasy tegen gekomen. Ik dacht dat hij daarvan bekend was. Anyway, het boek heeft wel de sfeer van een fantasy verhaal. Ik vond het echt prachtig om te lezen hoe consequent Murakami zijn wereld uitbouwt: vol memorabele personages en met beschrijvingen van plaatsen die voor de verandering een keer iets met me deden. Vooral hoe hij die inrichting schetste. Echt prachtig hoe hij zo'n rustieke sfeer weet te creëren Het boek zit ook vol met grappige details zoals een man die een verhaal begint te vertellen over waarom de wijsvinger korter is dan de middelvinger en waarom het bij de tenen precies omgekeerd is. Dat soort dingen tonen eigenlijk al aan waarom je niet persee iets wat niet bestaat nodig hebt om de verbeelding te prikkelen. Genoten. Dikke 4

avatar van DvonGeem
4,5
Lees de opwindvogelkronieken of hard-boiled wonderland. daar zit fantasy in.

avatar van Prowisorio
4,0
DvonGeem schreef:
Lees de opwindvogelkronieken of hard-boiled wonderland. daar zit fantasy in.


En in Kafka on the shore....

avatar van DvonGeem
4,5
die ook idd. En de korte verhalen in after the quake.

Michael1992
'I once had a girl or should I say she once had me?'

Beter kan ik dit meesterwerk dat ik een aantal maanden geleden en gelukkig dus voor de hype errond uitbrak gelezen heb niet omschrijven. Het is de eerste zin uit het liedje waar de titel naar verwijst en besschrijft de relatie die hoofdpersonage Watanabe met het droommeisje uit zijn jeugd heeft bijna alsof het liedje over het verhaal geschreven is.

In een eenvoudige doch betoverende stijl schetst Deheer Murakami het Japan van de jaren 70 met typerende beschrijvingen en bewoont door de meeste excentrieke personage's die ik in het werk van een modern schrijver tot nu toe ben tegengekomen.

Het hoofdpersonage, nog de meeste normale van de hoop, deed mij sterk denken aan Holden Caulfield één van mijn favoriete personage's uit mijn beknopt literair parcours.

De kers op de taart qua personages in dit boek ik voor mij Midori. Ze is de Baboesjka van Murakami zeg maar. Uitermate grappig. Als ze vraagt of Watanbe tijdens het masturberen ook eens aan haar zou willen denken of wanneer ze een briefje schrijft waarin ze hem zegt dat ze juist is weggegaan omdat hij niets over haar nieuwe haarsnit heeft gezegd is ze voor mij op haar best oh en wanneer ze op het dak van haar krantenwinkel al gitaarspelend naar het afbrandende gebouw verder in de straat zit te kijken.

Verder lijkt Tokyo de meest intressante stad op deze aardbol aangezien er het ene excentrieke personage na het andere de revue passeert. Zijn kamergenoot, zijn beste vriend op de campus, de kamergenote van Naoko niemand is normaal en ook voor de rest van het verhaal lijkt niets normaal te zijn wat voor een groot stuk de charme van het boek maakt.

Het enige grote probleem dat ik denk te hebben is dat als ik nu een ander boek van deze auteur zou lezen dit alleen maar zou kunnen tegenslagen aangezien dit meesterwerk onmogelijk overtroffen of zelfs geëvenaard kan worden, neem ik aan.
Ook het feit dat veel van zijn ander werk het label fantasy opgeplakt krijgt schrikt me ietwat af.

Nou ja, de toekomst zal het uitwijzen, het meest waarschijnlijke is dat mijn volgende boek van Murakami dit boek nog eens wordt.

Mijn ontbetwiste nummer 1.
5.0 sterren.
Een meesterwerk.

4,5
Michael1992 schreef:
'I once had a girl or should I say she once had me?'
(....)
Het enige grote probleem dat ik denk te hebben is dat als ik nu een ander boek van deze auteur zou lezen dit alleen maar zou kunnen tegenslagen aangezien dit meesterwerk onmogelijk overtroffen of zelfs geëvenaard kan worden, neem ik aan.
Ook het feit dat veel van zijn ander werk het label fantasy opgeplakt krijgt schrikt me ietwat af.



Helemaal mee eens. Zelfde reden waarom ik nog steeds niet een tweede Murakami heb gelezen.

4,0
Overdrijven jullie nu niet een beetje?

4,5
Een klein beetje...

avatar van Pythia
4,0
Als tweede Murakami kan ik "De jacht op het verloren schaap" van harte aanbevelen. De sfeer lijkt een beetje op Norwegian Wood hoewel het verhaal heel anders is.

5,0
Michael1992 schreef:
'
Beter kan ik dit meesterwerk dat ik een aantal maanden geleden en gelukkig dus voor de hype errond uitbrak gelezen heb niet omschrijven.


Die zogenaamde hype verandert niets aan de inhoud van het boek hoor dus veel heb je er niet aan.

5,0
Pythia schreef:
Als tweede Murakami kan ik "De jacht op het verloren schaap" van harte aanbevelen. De sfeer lijkt een beetje op Norwegian Wood hoewel het verhaal heel anders is.


Heb dit al vaker gelezen maar vond de jacht op het schaap een enorme tegenvaller na Norwegian Wood

avatar van Prowisorio
4,0
Pythia schreef:
Als tweede Murakami kan ik "De jacht op het verloren schaap" van harte aanbevelen. De sfeer lijkt een beetje op Norwegian Wood hoewel het verhaal heel anders is.


timbo_ schreef:
Heb dit al vaker gelezen maar vond de jacht op het schaap een enorme tegenvaller na Norwegian Wood


Heb je het artikel over Murakami in HP de tijd gelezen (uit 2007)? Best interessant om te weten hoe de verschillende boeken tot stand zijn gekomen (overigens is daarover ook e.e.a. te lezen in het aanhangsel van de Opwindvogelkronieken).

Via http://www.murakami.nl kun je dat artikel lezen (even naar beneden scrollen... en de jpg's kun je vergroten zodat ze leesbaar worden ).

avatar van Pythia
4,0
timbo_ schreef:

Heb dit al vaker gelezen maar vond de jacht op het schaap een enorme tegenvaller na Norwegian Wood


Dat vond ik gedurende het eerste hoofdstuk ook. Inmiddels denk ik vaker terug aan "De jacht op het verloren schaap" dan aan "Norwegian Wood".

avatar van FisherKing
2,0
Tja pagina 1 van het boek: Titelverklaring. Nummer van de Beatles.


Origineel

I once met a girl,
Or should I say
She once met me.
She showed me her room,
Isn't it good?
Norwegian wood.
She asked my to stay and she told me to sit anywhere,
So I looked around and I noticed there wasn't a chair.
I sat on a rug
Biding my time,
Drinking her wine.
We talked until two,
And then she said,
'It's time for bed'.
She told me she worked in the morning and started to laugh,
I told her I didn't, and crawled off to sleep in the bath.
And when I awoke
I was alone,
This bird has flown,
So I lit a fire,
Isn't it good?
Norwegian wood.
Vertaling

Ik ontmoette ooit een meisje
Of hoe zal ik het zeggen
Ze ontmoette mij ooit
Ze liet me haar kamer zien
Is het niet goed?
Hout uit Noorwegen
Ze vroeg me te blijven, en zei 'ga maar ergens zitten'
Dus ik keek rond, en het viel me op dat er geen stoel was
Ik zat op een kleed
Mijn tijd te verdoen
Haar wijn op te drinken
We praatten tot twee uur
En toen zei ze
'Het is tijd om naar bed te gaan'
Ze zei tegen me dat ze s'ochtends moet gaan werken, en moest lachen
Ik zei dat ik dat niet hoefde, en kroop weg om te slapen in haar bad
En toen ik wakker werd
Was ik alleen
De vogel was gevlogen
Dus ik stak een vuur aan
Is het niet goed?
Hout uit Noorwegen

4,0
FisherKing schreef:
I once met a girl,
Or should I say
She once met me.

Volgens mij is het:

I once had a girl,
Or should I say
She once had me?

Over het boek;

Na De opwindvogelkronieken mijn favoriete Murakami dit (heb verder nog Kafka op het strand gelezen). Norwegian wood is qua type verhaal niet echt te vergelijken met de twee genoemde boeken, maar de stijl van Murakami herken je natuurlijk in alle boeken terug. Bij dit verhaal spraken vooral de karakters mij aan, maar ik werd er niet zo door weggeblazen (in positieve zin) als van De opwindvogelkronieken

Michael1992
Dit was mijn favoriete boek tot ik De Opwindvogelkronieken las.
Die vind ik qua verhaal net iets beter, hoewel ik vind dat de zij-personages in deze intressanter zijn (bv Midori en de Generaal).

Ik ga binnenkort nog meer van hem lezen maar ik denk dat er weinig kans is dat meneer Murakami nog iets beter geschreven heeft dan deze twee meesterwerken. Hoewel ik dit ook dacht voor ik De Opwindvogelkronieken gelezen had.
Murakami is nu al één van mijn favoriete schrijvers.

P.S.: Ik geloof ook dat het: "I one had a girl ... she once had me" is.

avatar van Prowisorio
4,0
If you only read the books that everyone else is reading, you can only think what everyone is thinking.

Best een beetje ironisch als je nagaat dat Murakami met dit boek niet de gebruikelijke honderdduizenden lezers had, maar miljoenen bereikte... bovenstaande is namelijk niet positief bedoeld. Het wordt vervolgd met:

That's the world of hicks and slobs. Real people would be ashamed of themselves doing that
.

Het is Nagasawa die het zegt, niet Murakami zelf... maar toch . In ieder geval schaam ik me er niets voor dit boek gelezen te hebben. Het is een mooi, intens verhaal van Toru.. een jongen die gaat studeren in Tokyo en leeft in een studentencomplex. Toru trekt al vroeg in het boek de conclusie dat de studie hem niets oplevert en dat hij het studeren maar zal opvatten als het leren van technieken om de verveling te verdrijven. Hij deelt de kamer met Storm Trooper, waarover hij geregeld allerlei (soms verzonnen) anekdotes verteld aan anderen. Hij wandelt, gedurende een jaar ongeveer, met een vriendin Naoko, elke zondag rond in Tokyo totdat Naoko niet meer komt opdagen. Waarom dat is en hoe hij weer contact met haar krijgt, hoe hij Reiko ontmoet en Midory en Midory's vader, waarom hij besluit om een maand lang te gaan zwerven, wat dat oplost of niet.. daarover wordt verteld. Maar het gaat eigenlijk over vriendschap, liefde, maar vooral over (de) dood... dood als onderdeel van het leven.

Ik vraag me af of Toru The Magic Mountain uiteindelijk nog uitgelezen heeft....

Seven daffodils van Brothers Four

4,0
Kijk hier erg naar uit.

avatar van Prowisorio
4,0
Michael1992 schreef:
P.S.: Ik geloof ook dat het: "I one had a girl ... she once had me" is.

Allemaal even goed luisteren: Norwegian Wood

avatar van Prowisorio
4,0
Hando schreef:
Kijk hier erg naar uit.

Ik ook.. maar we moeten nog lang geduld hebben, zie ik...

Gast
geplaatst: vandaag om 03:35 uur

geplaatst: vandaag om 03:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.