menu

Noruwei no Mori - Haruki Murakami (1987)

Alternatieve titels: Norwegian Wood | ノルウェイの森

mijn stem
4,15 (424)
424 stemmen

Japans
Sociaal

400 pagina's
Eerste druk: Kodansha, Tokio (Japan)

Wanneer hij het favoriete Beatles nummer van Naoko hoort, herinnert Toru Watanabe zijn liefde voor Naoko, de vriendin van Toru's beste vriend Kizuki. Meteen wordt hij twintig jaar terug gebracht naar zijn studententijd in Tokyo, een wereld van moeilijke vriendschappen, snelle seks, passie, verlies en verlangen - een tijd toen een onstuimige jonge vrouw genaamd Midori zijn leven binnen liep en hij moest kiezen tussen de toekomst en het verleden.

zoeken in:
avatar van Thomas83
4,0
Prachtig hoor. Ik hou van de melancholie en het serene en eenzame sfeertje in het boek. Ook enkele leuke en wat mysterieuze personages. Naoko vond ik op zich nog niet zo heel boeiend, maar dat Watanabe zich tot haar aangetrokken voelt begrijp ik heel goed. Vind het alleen geen moeilijke keuze tussen Naoko en Midori.

Hoewel vrijwel het gehele boek uit dialogen bestaat leest het allemaal toch enorm vlot en verslavend. Vooral het eerste deel is geweldig. Murakami houdt het over het algemeen heel sober en summier in zijn beschrijvingen en zinnetjes, maar het boek drijft geheel voort op zijn sfeer en karakters. Je weet nooit helemaal tot ze door te dringen, maar dat maakt ze juist ook zo boeiend. Dat afstandelijke en haast dromerige. Wel af en toe ietwat gemaakte dialogen overigens. Ben het ook wel eens met de kritiek op de wat al te veel en niet al te subtiele verwijzingen naar boeken of muziek.

Villa Ami heeft wel wat, maar ongeveer tegen de tijd dat Watanabe daar langs gaat vind ik het boek wat aan kracht inboeten. Wel mooie momenten nog, zoals Watanabe alleen in het ziekenhuis met de vader van Midori. En hoewel ik Naoko dus niet zo heel leuk vond kwam het toch wel aan om te lezen dat ze dood was. Vooral de manier waarop je het opeens leest. De mogelijkheid dat het zou gebeuren was natuurlijk wel in mij opgekomen, maar als het zou gebeuren had ik het toch nog wat later in het verhaal verwacht. Het past wel heel goed. Het boek draait tenslotte voor een groot deel om acceptatie en verdergaan. Het einde met Reiko is hartverwarmend, maar het moment waar op ze samen het bed in duiken vond ik toch maar wat vreemd.

Norwegian Wood is mij als mijn eerste Murakami enorm goed bevallen, maar grotendeels is dat ook iets gevoelsmatig wat ik moeilijk in woorden uit kan drukken. Als ik de berichten hier op Boekmeter doorlees herken ik me eigenlijk veel meer in de kritieken da in de lyrische teksten, maar toch heb ik enorm genoten van dit boek en smaakt het naar meer van deze schrijver. 4.0*.

avatar van PROPAYNE
3,0
Dit boek had ik cadeau gekregen, normaal gesproken niet mijn genre, maar bleef toch boeien.

4,0
Dit boek is boeiend geschreven. Benieuwd naar ander werk

avatar van Vinejo
3,5
Op 2 dagen uitgelezen en toch wel van genoten. Soms wat doelloos, maar toch af en toe een glimp van herkenning in gevoelens of situaties. Ideaal ook voor wie worstelt met het feit dat we ooit allen al dan niet vredig het graf ingaan...

4,0
Vorig jaar las ik 1q84 en daar was ik niet over uit, hoewel het een prettige reis was geweest. Dus nog maar 2 boeken van Murakami ingeslagen voor op vakantie, dit werd de eerste.
Fijn verhaal, een heel klassieke bildungsroman, die heel dicht op de huid van de hoofdpersoon zit. Het grote belang van seks, de verwijzingen naar literatuur, het past helemaal bij die leeftijd. Net als de verwarrende mix van liefde, verering, (zelf)medelijden, egoisme en lust. Ik verbaasde me tijdens het lezen wel over het losse seksleven van de Japanse jeugd, was dat echt zo in die tijd?
Ik hou van de stijl van Murakami, hij is op een beetje onbeholpen manier poetisch, met veel herhalingen. Een soort Nescio, maar dan wat lang van stof.

avatar van Theunis
3,5
Een tijd geleden was ik al eens begonnen aan Norwegian Wood. Na 50 bladzijden haakte ik destijds af. Het pakte me niet, wist niet die snaar te raken die me verder liet lezen. Eerder dit jaar heb ik Murakami weer eens geprobeerd. Nu twee andere boeken. Daar wist hij me wel te raken. Daarom vond ik het nu tijd om me aan Norwegian Wood te wagen.

Maar opnieuw wist het boek me niet geheel te overtuigen. Steeds had ik het gevoel dat er iets ontbrak tijdens het lezen. Ik vroeg me af of ik tussen de regels door niet van alles miste, misschien de verborgen symboliek waarover gesproken werd. Het lukte me moeilijk om me goed in te leven in de hoofdpersonages die me net te oppervlakkig overkwamen. En waar ik in de andere boeken geen moeite had met de vreemde herhalingen van woorden die even daarvoor ook waren gebruikt, stootte het me deze keer tegen de borst.

Ik besloot me er niet aan te storen, niet te veel op deze details te letten, en op dat moment komt de kracht van Murakami wel boven: het hypnotiserende, de sfeer, de cadans.

Al met al vond ik het absoluut geen slecht boek, maar kon het niet tippen aan mijn verwachtingen.

avatar van Bruno_6
3,0
'Je moet het leven zien als een koektrommel.'
Ik schudde een paar keer mijn hoofd en keek Midori aan. 'Misschien ben ik dom, maar af en toe begrijp ik niet waar je het over hebt.'
'In een koektrommel zitten allerlei koekjes en daar zitten koekjes bij waar je van houdt en koekjes waar je niet van houdt, toch? Als je eerst alle lekkere koekjes opeet, hou je alleen koekjes over die je niet graag lust. Als ik het zwaar heb, denk ik daar altijd aan. Eerst hierdoorheen bijten, straks wordt het makkelijker. Het leven is een koektrommel.'

avatar van Dr Channard
4,0
Mooi romantisch verhaal over een jonge Japanse student die niet goed weet wat hij wilt op romantisch vlak. Hoofdpersonage komt heel afstandelijk en kil over maar is langs de andere kant ook verstandig , eerlijk en praat voor een jong knaapje ook heel geleerd. Aanvankelijk moeilijk in te komen maar in het midden als het hoofdpersonage even verandert van locatie werd het verhaal stukken beter.

Soms wat wenkbrauwen opgetrokken bij bepaalde situaties die personages onderling met elkaar uitvoeren... vooral dan dat ene afspraakje … het is hoe dan ook een andere cultuur maar vraag langs de ene kant wel af hoe het gesteld is met het realisme in dit verhaal.

Dikke 4*. Ook dit verhaal van Murakami was een schot in de roos.

avatar van Wickerman
4,0
Mijn eerste Murakami. Ik vond het bij de eerste lezing niet al te schokkend; gewoon een goede roman over adolescentie en de liefde. Waar kwam die ophef over Murakami vandaan? Dat begreep ik pas toen ik Kafka op het strand las. Nu ik bijna alles van Murakami heb gelezen, heb ik me weer gewaagd aan deze. Misschien dat ik de uitzonderlijkheid er nu beter van kon inzien.

Kort antwoord: nee. Ik herken de Murakamiaanse elementen (o.a. de omschrijving van de oren van de vrouwelijke karakters), daardoor was het wel het herlezen waard. Maar overdonderd was ik niet. Dit is gewoon een goede roman over adolescentie en de liefde. Geen buitencategorie.

Murakami schrijft twee soorten boeken. Realistische, zoals deze en bijvoorbeeld De kleurloze..., en surrealistische zoals de eerder genoemde Kafka op het strand, De jacht op het verloren schaap en 1Q84. Met name de laatste soort spreken mij het meest aan (hoewel De kleurloze... echt een van zijn beste boeken is in mijn optiek). Het realistische werk is sterk, maar mist net iets wat de surrealistische werken wel hebben.

3,0
Ik sluit me aan bij de wat kritischer recensies. Na Het verloren schaap en Hard-boiled Wonderland vond ik Norwegian Wood toch wat minder zinneprikkelend en dan gaan de curieuze mataforen mij ook wat meer tegenstaan. Gewoon op naar de volgende Murakami want de schrijver intrigeert mij wel enorm.

4,5
Als groot Beatles-liefhebber en boekenwurm was ik al lange tijd bekend met Haruki Murakami, toch heeft "Norwegian Wood" veel te lang in mijn kast gestaan. Een schande, want dit is een weergaloze roman.

Murakami schetst op geweldige wijze het Japanse studentenleven van de late jaren zestig en vroege jaren zeventig. Om dit te te ontvouwen introduceert hij eerst het karakter Watanabe om vervolgens op natuurlijke en geloofwaardige manier de andere personen erbij te betrekken. Het boek bestaat veelal uit dialogen, maar gek genoeg krijgt de lezer meteen grip op de gedachten en karaktertrekken van de hoofdrolspelers. Veel dialogen zijn ongelooflijk geraffineerd zonder pretentieus te zijn. In gewone-mensen-taal komen daardoor - bijna terloops - talloze levensthema's aan bod.

Zoals alle grote schrijvers dat kunnen, brengt Murakami veel variatie aan in de karakters. Van de oversekste Midori en narcistische Nagasawa tot de mysterieuze Naoko. Omdat de verhaallijnen als in een filmscript samenvallen, voegt ieder karakter een eigen laag aan het verhaal toe wat dit boek zo boeiend en aangrijpend maakt. Op een gegeven moment wordt je meegezogen in het verhaal en is het steeds moeilijker om het boek weg te leggen. Als lezer visualiseer en analyseer je voortdurend de tegenstellingen van de 'echte' wereld en de kleine wereld van Naoko en Reiko.

Het einde zullen veel lezers aan voelen komen en is zonder meer tragisch, maar ook ontroerend. De worstelingen van Naoko en de hulp die ze van Watanabe en Reiko krijgt, zijn zowel hartverwarmend als hartverscheurend tegelijk. "Norwegian Wood" is altijd één van favoriete Beatles-liedjes geweest, en Lennon en McCartney zouden tevreden kunnen zijn dat er een roman omheen is gecreëerd die qua klasse maar weinig onderdoet voor dit meesterwerk in songwriterschap.

4,5*

4,5
Mooi melancholisch verhaal en vlot leesbaar... boek is uit voor je het weet. Mijn eerste van Murakami... welk boek van hem zou ik als volgende kiezen?

avatar van Lalage
4,0
Lost schreef:
Mooi melancholisch verhaal en vlot leesbaar... boek is uit voor je het weet. Mijn eerste van Murakami... welk boek van hem zou ik als volgende kiezen?

Spoetnikliefde

avatar van manonvandebron
4,5
Murakami kan een liefdesroman schrijven zonder in goedkoop sentiment te vervallen. Romantiek staat in contrapunt met de tragiek van zelfmoord. Het liedje in de titel activeert de herinneringen van Watanabe. Niet toevallig gebeurt dat in Hamburg. Westerse muziek speelt vaak een rol bij deze Japanse schrijver. Ook een spelletje biljart brengt een herinnering naar boven.

Watanabe moet kiezen tussen twee vrouwen: Naoko en Midori. De eerste is depressief en sociaal geremd; de tweede is een zorgeloze flapuit. Er is een tegenstelling tussen de twee locaties. De psychiatrische instelling is een geïsoleerd gebied waar de tijd stil lijkt te staan. De universiteit van Tokyo is een hectisch oord ten tijde van de wereldwijde studentenprotesten.

Watanabe en Nagasawa gaan op een verschillende manier met vrouwen om. Laatstgenoemde is een rokkenjager die hen als een object behandelt; eerstgenoemde neemt relaties zeer ernstig en probeert door te dringen tot de persoon. De surrealistische kant van Murakami moet je hier niet zoeken, maar hij bewijst dat hij ook psychologische verhoudingen met diepgang en nuance kan schilderen.

avatar van Jason82
4,0
Mooie recensies hiervoor. Aanvullend kwamen er bij mij nog andere gedachten op, eigenlijk reflecterend op mezelf in die leeftijdsfase van rond de 20 jaar. Hormonen, twijfels, eigenlijk nog een totaal gebrek aan levenservaring terwijl er soms wel allerlei gewichtige keuzes op je af komen. Althans gewichtig, voor je eigen gevoel dan. Dingen te groot maken, of juist ten onrechte bagatelliseren, etc. En de liefde; de kans die voor je neus ligt laten liggen en dromerig die onbereikbare liefde nastreven. Sombere gedachten, terwijl er om het hoekje volop licht schijnt als je er oog voor hebt of kunt hebben. Afijn, nu ik erover nadenk zijn dit soort dingen op m'n 40e nog steeds actueel. Met al mijn zogenaamde levenservaring ben ik nog steeds op diverse momenten het spoor volledig bijster.

Geweldige schrijfstijl, ik heb genoten van mijn kennismaking met deze tot de verbeelding sprekende schrijver. De droge, quasi nonchalante opmerkingen van hoofdpersonage Watanabe. De leuke spring in het veld Midori, die vanuit het niets allerlei pikante wartaal uitsloeg maar uiteindelijk een heel klein hartje bleek te hebben. Heerlijk, het verveelde me geen moment.

Mooi leesjaar weer, en we zijn pas 2 maanden onderweg!

Gast
geplaatst: vandaag om 11:21 uur

geplaatst: vandaag om 11:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.