Mockingjay - Suzanne Collins (2010)

Ik heb dit boek net uit, en de tranen rollen me nog over de wangen. Ik vind deze serie fantastisch, verschrikkelijk en fascinerend. Ik heb ervan wakker gelegen, en op dit moment ben ik nog nooit zo van slag geweest van een boek. Ik heb serieus gehuild (En dat doe ik amper bij boekem en films) sinds de dood van Prim. Vanaf dat punt vond ik het boek eniet echt goed meer. Het was verwarrend, ik begreep niet wat er met Katniss gebeurde. Waar was haar moeder? Gale? Peeta? Het was allemaal zo haastig dat ik niet eens kon bijkomen van het abrupte eind van het gevecht. Misschien past dat wel ook bij deze serie, het laten einden met een rustige maar diepe knal. Toch voelt het wat afgeraffeld. Ik raad iedereen deze serie aan. Het is aangrijpend en je kan je er op een vreemde manier in herkennen. Ik zit er nog van te beven.

Het eerste boek in deze serie vond ik echt geweldig, net als het tweede boek. Ik heb Spotgaai tot nu toe alleen in het Engels gelezen - wat overigens ook goed te begrijpen was - maar ik vind wel dat dit derde boek anders is dan de eerste twee boeken. Waarom Prim en Finnick nu moesten doodgaan en Gale en Katniss' moeder weggingen is mij echt een raadsel, dat voegt voor mijn gevoel niets toe aan het boek, evenals het feit dat Peeta gehijackt werd, dat vond ik zo zielig!
Ironisch ook dat Katniss juist in alles verzeild raakte omdat ze Prim wilde beschermen, door haar plaats in te nemen bij de boete, en dat Prim nu alsnog doodgaat.
Het einde was nogal abrupt; Prim dood, moeder weg, Gale weg, ze kiest voor Peeta en opeens is daar de epiloog. Dat had van mij iets geleidelijker gemogen.
Ondanks dit alles toch weer een prachtig boek, en ook ik zat met tranen in mijn ogen. Deze serie is echt de geweldigste die ik ooit heb gelezen en ik raad hem aan iedereen aan.

Ik vind dit geen waardige afsluiting van de reeks. Natuurlijk, dit boek is spannend en heeft geweldige elementen, maar het gaat te snel. Het is wel heel mooi om te lezen hoe Katniss in een emotioneel wrak verandert. Dat is echt goed gedaan, heel realistisch. Ze is gefocust op de oorlog, wordt gek. Andere dingen vond ik veel minder: alle doden zag ik aankomen. Waarom? Het begon met Cinna, een karakter dat je niet kunt haten. In de eerste twee boeken zet de schrijfster hem heel sympathiek neer (en mysterieus) en in boek drie gaat hij dood. Ook Prim is zo geschreven dat je haar niet kunt haten en juist, zij sterft ook. Bij Finnick hetzelfde verhaal.
Peeta is zo perfect geschreven en hoewel hij niet doodgaat, zal hij ook nooit meer dezelfde zijn.
Het valt me nog mee dat Johanna bijvoorbeeld nog leeft. Of Haymitch.

Het District 13 gedoe was ook goed weergeven, het Capitool met die pods vond ik net een videogame. Dat is niet positief. Verder bracht Katniss voor mijn gevoel te veel tijd in ziekenhuizen door, waardoor ze niet aanwezig was bij de helft van de actie. Als ze wel aanwezig was, mocht ze door dat hele Mockingjay/Spotgaai gedoe niet meevechten. Ik vond dat teleurstellend, zeker omdat ze in de eerste twee boeken wel op zichzelf is aangewezen om te overleven.

Dit is een heel realistisch boek over oorlog en verlies. De personages moesten dood om te laten zien wat oorlog doet. Dat was volgens mij het doel van de schrijfster, laten zien hoe gruwelijk oorlog is. Daar is ze heel goed in geslaagd.
Wel jammer dat het prep-/voorbereidingsteam overleeft. Dat zijn in mijn ogen nutteloze personages. Dat Effie Trinket/Prul nog leeft vind ik wel leuk, maar dat wordt pas aan het einde van het boek verteld, waardoor er (bijna) geen leuke momenten met haar zijn. Had dan Finnick, Madge (jammer dat zij dood is) of Cinna daar laten zitten.
Jammer dat het maar één boek is. Ik zou zo graag meer hebben willen weten over bepaalde personages. We weten bijvoorbeeld niet waarom Cinna District 12 koos in boek één, of waarom zijn accent anders is dan dat van de Capitoolmensen. We weten helemaal niets over Portia. We weten niet hoe het afloopt met Haymitch. We weten niets over de geschiedenis van Johanna of Annie (hoe verliepen haar Games/Spelen, behalve het einde?). Verder had de schrijfster dingen kunnen uitvergroten: Prim zou expres gekozen kunnen zijn bij de boete, Katniss' vader en die van Gale zouden nog kunnen leven, etc. Jammer.
Misschien had ik gewoon te hoge verwachtingen van dit boek. Het was heel goed, maar niet zo perfect als ik had verwacht/gehoopt/gedacht had na het lezen van de eerste twee. Het rebelgedeelte is ook rommelig waargeven. Ik snapte niet waarom Katniss in haar oude kamer in het Trainingscentrum werd gegooid? In afwachting van het proces, blijkbaar, maar waarom daar? Wie zorgde er voor haar?
Er blijven teveel vragen achter na het lezen van dit boek. Het had voor mijn gevoel beter opgesplitst kunnen worden in twee delen.

Overigens raad ik iedereen deze serie wel aan! Lees hem in het Engels, het is makkelijk te doen, want de Nederlandse vertaling is af en toe een beetje raar en dan krijg je een verkeerd beeld van bepaalde personages. Ook de boektitels zijn niet altijd goed. Catching Fire (= deel twee, verwijst naar Katniss die terug in de arena wordt gegooid) heet in het Nederlands "Vlammen". In Mockingjay wordt gezegd: "Fire is catching and if we burn, you'll burn with us!" (Het tegenovergestelde van de titel van boek twee dus). In Spotgaai wordt gezegd: "Het vuur grijpt om zich heen en als wij branden, brandt u met ons mee!" Dat heeft niets meer met 'catching fire' te maken.

Mooi boek. Aleen minder als de eerste twee delen.Ook ik vond het verwarrend toen Prim plotseling dood ging en wat er daarna allemaal gebeurde

Serieus zwaar teleurgesteld. Ik was eerst een grote fan van de hongerspelen trilogie, maar na de derde boek te lezen hebben is het veranderd. Afgezien van dat laatste hoofdstukken vond ik het redelijk goede boek dus is het 4 sterren waard.

De enige reden waarom ik begon met de hongerspelen, was omdat ik hoorde dat er een film van werd gemaakt. Ik zelf als boeken nerd lees liever eerst het boek voor ik de film bekijk, dus zo begon ik aan de hongerspelen.
Ik vond het oké, maar niet meer dan een 2.5 waard, maar dit laatste boek vond ik toch wel heel erg slecht. Toch nog een 1.5 omdat ik heb kunnen lachen om bepaalde dingen die zo erg slecht waren.

Ik snap bij het einde nog steeds een paar zaken niet.

Heeft Gale nou Prim vermoord? En blijft hij nou in Disctrict 2 wonen en wat doet hij daar dan

Een ietwat teleurstellende afsluiter van een geweldige reeks, misschien deels omdat mijn verwachtingen na de eerste twee boeken zo hoog gespannen waren. Hoewel ook dit een echte page-turner is, kwam dit vooral doordat ik steeds vol verwachting was voor de grote doorbraak in het verhaal. Het boek heeft me wat leeg en onvoldaan achtergelaten en ik wou bijna dat ik het niet gelezen had omdat mijn verwachtingen erover zoveel beter waren dan de realiteit. Collins slaagt er wel in je tot nadenken aan te zetten, maar het lijkt alsof de serieuze thema’s van oorlog, menselijkheid etc. hier de overhand krijgen, ten koste van wat voor goeie boeken uiteindelijk het belangrijkste is: het verhaal. Plots lijkt Collins pagina's te kort te hebben gehad om alle personages waar je ondertussen aan gehecht bent geraakt een waardige afsluiter te geven. Ook Katniss zelf leeft niet echt op aan de verwachtingen. De heldin van de eerste boeken is nu echt slechts een pion in de "spelen" geworden en lijkt het grootste deel van het boek depressief of gedrogeerd door te brengen. De reeks is nog steeds een aanrader, maar het laatste boek raakt niet aan de eerste twee.

Dit vind ik denk ik toch wel het minste deel uit de reeks. Hoewel ik het heel spannend vond, kwam het laatste stuk wat abrupt, want opeens was Prim dood en was het 'grote gevecht' voorbij. Daarnaast was Katniss' moeder opeens weg, en Gale ook. Ik denk dat ik het een beetje anders had verwacht, dus op dat gebied heeft Suzanne Collins me ook weten te verassen. Ook vond ik Katniss een beetje te treurig en lichtelijk gestoord. Ze kwam tot mij niet meer over als de heldin. Wel vond ik de scenes met Peeta spannend (toen hij gevangen was door president Snow), en soms ook gewoon zielig. Al met al een goede afsluiter, maar na de 2 geweldige voorgangers had ik er wel wat meer van verwacht.

Vond het wel een stuk slechter dan de voorgaande delen. Langdradig begin en vreemd einde. Alsnog fantastische cliffhangers aan het einde van hoofdstukken. Had er iets meer van verwacht.

Weinig toe te voegen aan de berichten van Shadowfax en Gregorian! Na het geweldige deel 2 viel dit boek toch een beetje tegen. Misschien ben ik er te snel na deel 2 in begonnen, want op een gegeven moment begon alle negativiteit in het boek me een beetje te vervelen. Ik geef dit boek 3,75 sterren.

Sluit me bij het meeste bovenstaande aan. Boek drie haalt het niveau van de voorgaande delen niet en sluit niet bevredigend af.

De impliciete morele vraag was me veel te cliché: dat macht volgens de schrijfster corrumpeert lag er voor mij veel te dik bovenop. Tegelijkertijd vind ik het vreemd dat vindingrijke Katniss en kritisch-tegen-totalitarisme Gale dit absoluut niet op lijkt te vallen. Ik heb het idee dat Collins het laatste gevecht teveel in het keurslijf van de arena's heeft willen persen (de pods, Plutarch, de systematiek waarin de Capitol opgebouwd is etc). ]Bovendien vond ik Katniss' aftakeling echt tenenkrommend: weinig echte ontwikkeling en vooral gejammer over hoe slecht het met haar gaat. Peeta's hijacking vond ik een beetje flauw en zijn moordzucht raakte kant noch wal, maar werd uiteindelijk zonder echte reden vrij gemakkelijk opgelost.

Bovenstaande wil niet zeggen dat ik niet met plezier gelezen heb, maar mijn verwachtingen lagen hoger en waar ik in de eerste delen de vergelijkingen met andere verhalen (Battle Royale en de rest) niet storend vond, verviel Collins naar mijn mening in deel drie teveel in cliché en standaard.

De 3 delen van de Hongerspelen lezen makkelijk weg, dat is op zich een compliment weg. Achteraf vind ik de heisa rondom deze reeks wat overtrokken. Het zijn prima boeken, maar niet meer dan dat. Ik vond de boeken ook overdreven hard. Stephen King schrijft niet zo bruut, terwijl het hier toch zogenaamd over jeugdboeken gaat. In deel 3 was ik de draad af en toe kwijt, dat maakte het er allemaal niet beter op. toch geef ik een prima beoordeling: 3,5 ster. Dit omdat het me blijkbaar zo boeide, dat ik het boek soms niet weg kon leggen en dat is uiteindelijk toch het een mooie prestatie van Collins.

Net het omgekeerde effect ondervonden dan bij de films. Op één of andere manier was ik niet zo onder de indruk van die laatste delen, maar nu ik het derde boek lees van de Hunger Games-trilogie, is dit precies het boek dat me het meest aangreep. Hier trekt de auteur alle registers open om de gruwel van hedendaagse oorlogvoering in de verf te zetten (inderdaad hard en bruut, zoals collega hierboven beschrijft, maar niet meer dan terecht: kinderen blijven geen kinderen en hoe vroeger ze beseffen welk vuil manipulatief en leugenachtig spel een oorlog is, hoe groter de kans dat ze er nooit aan zullen meedoen...), tot op het punt zelfs waarin de auteur de heldin van het verhaal in een heel ontnuchterend licht plaatst, wanneer ze begint te beseffen waarom ze feitelijk best wel een goeie soldaat is en er beter dan menig ander in slaagt om te doden om zelf te overleven.
Nog beresterke passages: wanneer Katniss getuige is van de totale ineenstorting van het militaire complex van het Capitool door toedoen van een bombardement dat haar beste vriend Gale voorstelde: hoe ze zich realiseert dat het haar vriend niks meer doet om duizenden mensen in één klap op een gruwelijke wijze de dood in te jagen. En ook: wanneer het geheime moordcommando tot het besef komt dat hun oppercommandant, president Coin, hen op die missie gestuurd heeft met de bedoeling met hen allen af te rekenen, omdat ze voelt dat die bende eigenwijzelingen haar greep op haar onderdanen bedreigt. En ook nog: het punt waarop de oorlog het niveau bereikt waarop de partijen bereid zijn mensen, burgers, vrouwen, kinderen, doet er niet toe wie, te gebruiken als menselijk schild; een vreselijke, maar eigentijdse realiteit...
Ja, allemaal bijzonder hard, maar het viel mij op in het dankwoord dat Collins haar vader bedankt, een historicus die haar duidelijk inzicht gaf in de machinaties van moderne oorlogen en de brute, schokkende realiteit van al deze dingen.
Ik vind het beter dat kinderen deze dingen lezen en hiermee geconfronteerd worden dan de zovele actiefilms, heroïsche good guy vs. bad guy-oorlogsfilms, shoot'm up-games die in omloop zijn om hen te doen geloven dat oorlog wel cool, spannend en rechtvaardig is. DON'T BELIEVE IT!!!
Oorlogen zijn slimme politieke zetten, massa-manipulaties en slachtpartijen waarin levens geen waarde meer hebben. Mockingjay past wat mij betreft in het rijtje van geloofwaardige anti-oorlogsmanifesten, zoals Vier von der Infanterie. Ihre Letzen Tage an der Westfront 1918 - Ernst Johannsen (1929) - BoekMeter.nl en Im Westen Nichts Neues - Erich Maria Remarque (1929) - BoekMeter.nl. Das een grote eer, lijkt mij...

Wat raar deze commentaren: alsof je naar een echte Hunger Game hebt zitten kijken en supportert voor de spelers. Dat je als kijker of lezer dan kan denken: die zou van mij wel dood mogen en die zou ik in leven laten in plaats van die...
Geeft me een akelig gevoel.

Nog een erg kenmerkend detail van deze analyse van moderne oorlogvoering: de hele missie van Katniss en co. naar het Capitool om de president om te brengen is gewoon één groot fiasco en gewoon een nutteloze onderneming. Ze zijn nog niet eens bij Snow in de buurt geraakt wanneer Alma Coin op haar manier een einde aan de oorlog maakt. Katniss en co. waren gewoon op zelfmoordmissie met de zegen van Alma Coin die hen liever kwijt dan rijk was als de oorlog voorbij was. Bijna heel Katniss' team wordt op gruwelijke wijze afgeslacht voor niets... Hoe ondraaglijk moet het zijn wanneer je (te laat) tot dat besef komt...

Aha, het derde deel van de Hunger Games trilogie. Een reeks die indertijd redelijk vaak met Harry Potter werd vergeleken en die uitgegroeid is tot een solide reeks (zowel boek als film) met een grote groep aan fans. Na het lezen van de eerste twee boeken bleek ik echter zowat tussenin te zitten. Absoluut geen slechte boeken, het tweede deel kon zelfs op 4* rekenen, maar ik zie de klassiekerstatus niet echt. Misschien ging dit derde deel mijn ogen openen.

Niet echt eerlijk gezegd aangezien dit misschien wel het minste deel is van de drie. Na 2x de Hunger Games op zich te hebben laten opdraven in haar boeken, voelde schrijfster Suzanne Collins zich blijkbaar verplicht om het over een andere boeg te gooien. Een slimme zet, want om Katniss nu voor de derde keer te laten deelnemen... Dat had inderdaad geen goed idee geweest. Het probleem is echter dat ze nu voor ontgonnen terrein staat en uiteindelijk maar probeert om met de zelfmoordmissie naar Snow terug die sfeer van de Games te creëren aan de hand van een aantal vallen. Die komen echter niet altijd even goed zijn recht en bovendien komen er een aantal personages erg bekaaid af. De dood van Prim en Finnick is onverwachts, maar niet in de goede zin van het woord omdat het echt letterlijk uit de lucht komt gevallen. Er is geen enkele opbouw en Collins maakt zich er uiteindelijk ook maar snel snel vanaf. Gelukkig is en blijft ook dit boek wel een echte pageturner. Collins weet handig gebruik te maken van kleine climaxen aan het einde van een boek, op een manier zoals ik alleen Stephen King dat nog maar heb weten doen, waardoor je toch telkens maar verder wilt blijven lezen.

Blij dat ik de franchise eens een keer heb gelezen, het waren een aantal vermakelijke avonden in ieder geval. De hoge status die deze reeks heeft gekregen in de afgelopen jaren is me echter een brug te ver. Zeker het einde van dit deel voelt erg afgeraffeld aan, in die zin is de vergelijking met Harry Potter wel terecht. Die epiloog werkte daar ook voor geen meter.

3.5*