menu

Vildanden - Henrik Ibsen (1880)

Alternatieve titels: De Wilde Eend | The Wild Duck

mijn stem
3,83 (3)
3 stemmen

Noors (Bokmål)
Toneelstuk
Sociaal / Psychologisch

244 pagina's
Eerste druk: Gyldendalske Boghandel (F. Hegel), Kopenhagen (Denemarken)

Centraal staan de jeugdvrienden Hjalmar Ekdal en Gregers Werle. Hjalmar is fotograaf en leeft samen met zijn vrouw Gina, zijn dochter Hedwig en zijn vader. Ze leven grotendeels op kosten van de rijke oude zakenman Werle, die daarmee een oude schuld vereffend. Maar dan verschijnt diens enigszins louche zoon Gregers na een lange afwezigheid weer ten tonele en begint uit een soort ‘rechtvaardigheidskoorts’ het verleden van de twee families op te rakelen en er in te poeren totdat de vuile waarheid op tafel ligt.

zoeken in:
avatar van Raskolnikov
3,5
De Wilde eend uit de titel is een door jacht gewond geraakt beestje dat zijn dagen slijt in een donkere kelder. Om wat, aan te sterken? Alsnog te sterven? Een illusie in stand te houden dat de verzorgers edel werk verrichten? In veel opzichten vat het subplotje rond de eend het eigenlijke stuk samen. Geheimen uit een familiegeschiedenis worden in steeds hoger tempo blootgelegd, onder leiding van de idealistische Gregers. Hij meent dat slechts waarheid en openheid een eerste aanzet kunnen zijn naar nieuw wederzijds begrip, iets wat dringend nodig is binnen de gemankeerde verhoudingen om hem heen. Een stuk cynischer is Relling, die claimt dat het burgerlijke leven zich voltrekt op een dikke laag van leugens en illusies, en niemand die daar slechter van wordt. In dit stuk moet vooral Hjalmar, een stuntelige uitvinder, het ontgelden. Hij lijkt op de aangeschoten eend die in een donkere kelder de realiteit buiten houdt, onderwijl de illusie koesterend dat hij met een indrukwekkende uitvinding de wereld zal veroveren. Zoals vaker in Ibsens stukken zijn het an sich positieve morele waarden die in een negatief daglicht worden gezet. Openheid maakt meer kapot dan je lief is lijkt de boodschap, terwijl leugens en geheimen zo gek nog niet zijn. Gewoonlijk streek Ibsen met zijn stukken de heersende mores lekker tegen de haren in, maar niet altijd voelt dat een dikke 100 jaar later nog urgent. The Wild Duck behoort wat mij betreft tot de stukken die minder tijdgebonden zijn en nog altijd prikkelen met onorthodoxe stellingnames.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:48 uur

geplaatst: vandaag om 16:48 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.