menu

Post Office - Charles Bukowski (1971)

Alternatieve titel: Postkantoor

mijn stem
4,00 (259)
259 stemmen

Engels
Autobiografische Roman / Sociaal

208 pagina's
Eerste druk: Black Sparrow, New York (Verenigde Staten)

Het leven van Henry Chinaski bestaat voornamelijk uit seks, alcohol, paardenraces en zeer weinig slaap. Er dreigt iets van regelmaat in Chinaski's bestaan te komen wanneer hij als postbode gaat werken, maar het geestdodende werk en conflicten met zijn starre bazen doen hem uiteindelijk toch weer tot het beroep van 'uitvreter' terugkeren.

zoeken in:
4,5
Onverbloemd rauw realisme. Bukowski schetst onze maatschappij is zijn lelijkste en puurste vorm. Dag op dag, week op week, jaar op jaar; de mens wordt verslonden en gebruikt door de wereld die het zelf geschapen heeft. Bestolen van levenslust en geveld door de sleur, wordt onze oerdrang en genot de enige uitweg en reden van het zwoegen. Drank, seks, gokken, en voor de rest kan 't geen moer schelen.

Het boek leest enorm snel weg. In het begin had ik m'n twijfels bij de oppervlakkige weergave van de personages, maar dan bleek het wonderwel in de setting en het verhaal te passen. De cynische toon, onbeschroomde gedachtegangen, platvloerse dialogen, ... maakten voor mij deze eerste ervaring met Bukowski meer dan geslaagd.

avatar van liv2
slowgaze schreef:
En dat, mijn beste (zuipen, vrouwen, sarcasme, gokken en nog eens zuipen), verveelt natuurlijk nooit.


Klinkt zeer interessant, maar zijn er nog andere redenen voor je hoge score ?

avatar van slowgaze
4,5
Zuipen, vrouwen, sarcasme, gokken en nog eens zuipen, is er meer in het leven? Ja, want in Post Office wordt tussendoor ook nog gewerkt. Werken is stom, maar het schijnt nu eenmaal te moeten. Is er meer nodig voor een roman dan zuipen, vrouwen, sarcasme, gokken, nog eens zuipen en werken? Ja, schrijftalent.

Bukowski's boeken lijken heel makkelijk om na te doen. Vooral z'n gedichten lijk je snel onder de knie te hebben: anekdote over een hoer, ophakken in heel korte regels en stop er ergens een klein tragisch grapje in. En daar komt het: dat tragische grapje. Bukowski is een tragisch schrijver, evenzeer als hij een humorist is. Deze zware, maar door humor dragelijke lading is altijd aanwezig en verschaft inhoud aan het platvoerse bestaan van de personages. Dít is niet gemakkelijk na te doen, want we hebben allemaal wel eens kotsend boven de wc gehangen, maar probeer dat eens goed te beschrijven, of er over te schrijven.

Dan blijkt het dat Bukowski een heel grote stilist was en nog altijd is. Probeer het na te doen, kijk eens naar een imitatie, die al dan niet verhuld is, alleen Bukowski kan het trucje eigenlijk. Raymond Carver soms, maar verder, neen. Je ziet toch ook het verschil tussen een echte Yves Klein en een blauwgeschilderd doek van iemand die graag of een doek blauw wil schilderen of een doek blauw schildert omdat Yves Klein dat ook deed? Bukowski snijdt alles op precies de juiste manieren, momenten en wijzes af. Niets teveel, het is afgelopen als de spanningsboog afgelopen is, het is gewoon afgelopen wanneer het afgelopen dient te zijn. En dát, dat kunnen velen niet. Bukowski houdt kort en schrijnend, zoals het eigenlijk altijd zo moeten gebeuren.

Mooie afsluitende zin van een boek ooit komt trouwens uit Factotum: 'Ik kreeg hem niet omhoog.' Daarna heb je toch niets meer nodig?

avatar van liv2
slowgaze schreef:
En dat, mijn beste (zuipen, vrouwen, sarcasme, gokken en nog eens zuipen), verveelt natuurlijk nooit.


Ik hou het dan toch liever hierbij....

avatar van Bassievrucht
4,0
Nou nou, Liv, eerst haalde je flink uit in een inmiddels verwijderde reactie, en nu Slowgaze uitgebreid antwoord geeft op je vraag 'hou je het liever hierbij'? Klinkt toch ondankbaar.

In aanvulling op Slowgaze's post: Brusselmans imiteert Bukowski ook, maar komt er niet bij in de buurt. En die houdt het meestal niet kort en schrijnend, maar lang en dodelijk vermoeiend.

avatar van liv2
Wat het antwoord betreft: ik vind het een beetje, geforceerd, wel mooi geschreven en over nagedacht dat wel, maar het raakte me niet echt. Ik verwachtte geen groots opgezet 'relaas' over het boek, maar eerder een eerlijk to the point antwoord van een lezer

vandaar mijn reactie : zuipen, vrouwen, sarcasme, gokken en nog eens zuipen is eigenlijk het beste wat slowgaze hierover gezegd heeft.....voor mij dan toch

yorgos.dalman
slowgaze schreef (en terecht):
Dan blijkt het dat Bukowski een heel grote stilist was en nog altijd is. Probeer het na te doen, kijk eens naar een imitatie, die al dan niet verhuld is, alleen Bukowski kan het trucje eigenlijk.


Juist ja! Bij een boek gaat het altijd om twee dingen: het wat en het hoe. Of wel de inhoud en de stijl waarin die inhoud, het verhaal, verteld wordt.
Fijn dat iemand Bukowski hier ook om zijn schrijfstijl bewondert (zoals ik).
Bukowski heeft een inderdaad ogenschijnlijk makkelijk te imiteren stijl, maar vergeet het maar. Hij heeft een ongekend dwingend ritme in zijn proza, dat in al zijn beknoptheid en onopgesmuktheid de lezer vanaf de openingszin meesleept. Tak! Tak! Tak! Een waarachtige 'pageturner' dus, een term die men te pas en te onpas bij thrillers gebruikt.
Zelfs Raymond Carver in zijn beste werk moet het hiertegen afleggen, zoals het gros van de schrijvers op deze wereld eigenlijk.

avatar van karelhamstra
3,0
Misschien dat er iets is wat ik niet zie, of misschien dat de ophemelaars iets zien wat er niet is. Ik begrijp het in ieder geval niet. Het boek leest zeer vlot weg en dat is maar goed ook, want ik wou het zo snel mogelijk uit hebben. Henry komt bij mij over als de grootste loser ooit en het sneue is, dat ik genoeg mensen ken uit m'n jeugd die net zoals hem zijn geworden. Altijd maar reiken naar de fles(of wiet) als het ze tegen zit, want de hele wereld is natuurlijk tegen ze, en ontsnappen aan de realiteit helpt natuurlijk veel beter dan je problemen onder ogen te zien.. zwak van karakter noem ik dat soort mensen. De situatie waar henry in zit heb ik vaak genoeg ervaren, en ook al had ik soms de neiging om het verhaal in te stappen en henry een flinke trap onder z'n reet te geven, weet ik toch dat het niks zou helpen.

Nee, geef mij maar een boek als Orwells down and out. Misschien dat ik kind onder kannibalen ooit nog lees om erachter te komen waarom henry zo geworden is, maar kijk er niet erg naar uit.

3*

yorgos.dalman
of misschien dat de ophemelaars iets zien wat er niet is.

Ja, laten we het daarop houden!
*****

avatar van Rudi S
5,0
Yep, op zich heb jij het door, geweldig toch een schrijver die iets laat zien wat er niet is

avatar van HankMoody
3,5
karelhamstra schreef:
Henry komt bij mij over als de grootste loser ooit en het sneue is, dat ik genoeg mensen ken uit m'n jeugd die net zoals hem zijn geworden. Altijd maar reiken naar de fles(of wiet) als het ze tegen zit, want de hele wereld is natuurlijk tegen ze, en ontsnappen aan de realiteit helpt natuurlijk veel beter dan je problemen onder ogen te zien.. zwak van karakter noem ik dat soort mensen.


Zo klink je wat mij betreft als de ergste vijand van Bukowski. Henry en andere personages uit zijn boeken zijn voor mij geen losers maar zeker ook geen helden. Het laat juist een soort triestheid van de onderkant van de maatschappij zien die je normaal niet ziet. Het is een soort nihilistische denkwijze wat niet strookt me jouw mening of die van de maatschappij en de Amerikaanse droom. Waarom zou je succesvol moeten zijn in je leven en de sociale ladder moeten beklimmen?
Bukowksi kiest expres voor dit leven, expres voor de drank omdat hij niets ziet in het normale burgerlijke leven dan ben je in jouw ogen en die van de maatschappij een loser inderdaad. Maar waarom zou dat niet mogen of zou dat minder betekenisvol zijn? Het boek gaat meer om de visie van Buk en niet of hij wel of geen loser is.

yorgos.dalman
Is voor dit soort types niet de term 'anti-held' uitgevonden?

Bukowski's talent is het leven in de marge op vaak humoristische wijze te beschrijven. Ellende met een glimlach, zo zijn er niet heel veel. Ik heb zelf drie jaar voor 'de post' gewerkt en herken als geen ander de situaties. Een nacht lang betekenisloze brieven sorteren en dan 's morgens vroeg vermoeid thuis komen en meteen een robbertje Bach of Schubert opzetten, het is een bepaalde levenswijze die zowel treurig als troostrijk is, ook in de literatuur.

Ikzelf heb het monotone werk bij de post proberen te beschrijven in Tango in het slachthuis. Omdat die hele schijnbaar uitzichtloze situatie toch op een bepaalde manier inspirerend is, treurig en troostrijk.
Een leven zonder noemenswaardige ambities, en dan de dingen toch zo naar je hand zetten dat je de grauwe dagen kunt overleven. Al dan niet met een robbertje Schubert. Kom daar maar eens om!

avatar van Donkerwoud
Moet je ook tegen het licht van die tijd zien. Dat soort einzelgangers en anarchistische karakters waren in.

yorgos.dalman
En voor iedereen die er 5 fonkelende sterren aan toekent nog steeds, dunkt me.

avatar van karelhamstra
3,0
HankMoody schreef:
(quote)


Zo klink je wat mij betreft als de ergste vijand van Bukowski. Henry en andere personages uit zijn boeken zijn voor mij geen losers maar zeker ook geen helden. Het laat juist een soort triestheid van de onderkant van de maatschappij zien die je normaal niet ziet. Het is een soort nihilistische denkwijze wat niet strookt me jouw mening of die van de maatschappij en de Amerikaanse droom. Waarom zou je succesvol moeten zijn in je leven en de sociale ladder moeten beklimmen?
Bukowksi kiest expres voor dit leven, expres voor de drank omdat hij niets ziet in het normale burgerlijke leven dan ben je in jouw ogen en die van de maatschappij een loser inderdaad. Maar waarom zou dat niet mogen of zou dat minder betekenisvol zijn? Het boek gaat meer om de visie van Buk en niet of hij wel of geen loser is.


Het boek laat inderdaad de triestheid van de bodem van de maatschappij zien, maar vanuit het oogpunt van een persoon waar ik totaal geen sympathie voor voel. Iemand zonder ambitie, zonder vooruitzicht, iemand die zich er maar bij neerlegt dat zijn leven leeg en kaal is maar het er zelf naar maakt. Natuurlijk is zo'n persoon niet per se erg of slecht, maar ik had liever gelezen over een hoofdpersoon die ondanks zijn tegenslagen in het leven toch gedreven blijft, en doelen/dromen heeft. Dat is in ieder geval iets wat ik zoek in een boek, een hoofdkarakter met kwaliteiten waar ik me in kan/wil vinden. Ik begrijp wel dat ik dan het verkeerde boek voor me had, want het ging natuurlijk over bukowski zelf. En ik besef dat het gewoon een smaakkwestie is, daarom heb ik het toch nog 3 sterren gegeven, ook omdat het boek wel zeer scherp geschreven is.

avatar van Abubakari
Paradoxaal. Het gaat over Bukowksi, volgens jou iemand zonder ambitie, maar toch is hij er in geslaagd een beroemd schrijver te worden. Dus schijnbaar had hij toch ambities, doelen en dromen.

yorgos.dalman
Bukowski's ambities lagen in het geschreven woord - niet in werk. Vooral de roman Factotum is daar een schitterend en hartverscheurend verslag van.

De enige literaire 'prijs' die Bukowski ooit kreeg, was de benoeming 'Outsider of the year' - misschien wel de meest toepasselijke bekroning die hem ten deel kon vallen. (zie voor details pagina 62 van Howard Sounes' voortreffelijke fotobiografie Bukowski in pictures.)

avatar van Rudi S
5,0
Ja Bukowski is inderdaad best wel beroemd , misschien wel meer een cultfiguur.
Ik denk dat hij (zo als ik al eerder hier op de site getikt heb) niet zo'n leven als Graaf Tolstoj of een pak 'm beet Van Der Heijden zou willen hebben.
Ook een kantoor baan o.i.d. zou niks voor hem zijn.
Waar het vandaan komt, natuurlijk een deel zoals staat beschreven in Ham on rye (mijn no. 1).
Bukowski was graag op zich zelf.
Natuurlijk had hij wel ambities, zich onderhouden met schrijven en/of gokken op paarden.
Hij heeft toch altijd redelijk goed voor zich zelf kunnen zorgen en het leven geleefd zoals hij het zelf het liefst had.
Ik denk dat vele niet met hem wilde ruilen omdat het niet past in het huisje boompje beestje patroon, maar dat had dus ook een andere (of geen) schrijver opgeleverd.
Ik lees hem het liefst in het Engels (post office heb ik dan weer in het Engels en Nederlands gelezen) omdat zijn directe schrijfstijl daar het beste tot zijn recht komt.
Bukowski heb ik altijd bij de hand, ik vind het geweldig.

yorgos.dalman
Ja, als je Bukowski leest in het Engels, heb je wat mij betreft de meest briljante stilist te pakken die er is.
In het Nederlands gaat er toch iets van dat 'ruige' verloren, helaas.
Als je van Hanks oude werk houdt, probeer dan vooral zijn eerste verhalenbundel South of no north (nooit in het Nederlands vertaald). Bevat een aantal zeer sterke verhalen in die fantastische uitgebeende, grimmige stijl!

avatar van Rudi S
5,0
Die heb ik niet, hoewel ik een hele stapel (Engels ) heb, ook veel gedichten etc.
Trouwens dat boek van Sounes (Engels) heb ik ook .

avatar van HankMoody
3,5
yorgos.dalman schreef:
Ja, als je Bukowski leest in het Engels, heb je wat mij betreft de meest briljante stilist te pakken die er is.


Dan vind ik Bret Easton Ellis, die allebei een minimalistische, nihilistische stijl hebben wel veel en veel beter. Maar Buk schrijft zijn boek(en) in een maand (interview) en Ellis doet 4 jaar over een boek waar het verschil dan wel inzit.

avatar van niels94
4,0
Ik vraag mij na dit, mijn eerste Bukowskiwerk, gelezen te hebben af of Tom Waits toevallig groot fan was van deze auteur... Zou zomaar kunnen. Hij behandelt namelijk vaak eenzelfde type mensen, vaak echter wat overdrevener, en niet zelden met een soortgelijke droogheid.

EDIT: Ik bedenk me net dat Tom Waits in een nummer een gedicht van Bukowski voordraagt, dus vraag bij deze zelf al beantwoordt. Laat ik dan maar gewoon zeggen dat ik dit een erg meeslepend, dan weer grappig dan weer triest boek vind dat, nu ik het uit heb, nog steeds ronddoolt in mijn hoofd.

yorgos.dalman
In de mooie overzichtsdocumentaire Bukowski: Born into this komt Tom Waits ook even geanimeerd zijn zegje doen en in het bonusmateriaal leest hij, naast de heer Bono van U2, nog een mooi gedicht voor van Bukowski uit Last night of the earth poems.

Beide heren zijn met hun rauwe poëzie van de straat een groot voorbeeld voor mij.

JoeCabot
Rauw en cynisch. Bukowski schetst zonder poespas de sleur en de algemene - euh - lelijkheid in ons dagelijkse leven.

Echt ondersteboven ben ik er evenwel niet van. Het hoofdpersonage is eigenlijk het type alcohol-verslaafde loser dat je ook wel eens in een Jambers-reportage tegenkwam. Het rock & roll gehalte is best leuk, maar ook niet bijster origineel. Voorts heeft het concept ook wel wat aan relevantie ingeboet: extreem repetitieve jobs zijn steeds minder schering en inslag in onze westerse maatschappij. Met dank aan robots en lageloonlanden.

Hoe dan ook genoten van deze bittere brok leesvoer. Ideaal voor een druilerige dag. 3.5*

avatar van Raskolnikov
3,0
Een prettige afwisseling tussen moeilijker literatuur. Terwijl ik maar met een jeugdige rouwdouwer in mn hoofd bleef zitten blijkt Henry op een gegeven moment de 50 gepasseerd te zijn… Het zegt iets over de status quo van zijn bestaan. Van postbezorger tot gelukszoeker tot kantoorklerk, maar nog altijd een leven gedrenkt in alcohol, gokken en mislukte relaties. Een leven bij de dag zonder toekomstperspectief. Het tempo en de herhaling in het eerste deel is sterk, want dat creëert precies het ritme van Henry’s leven. Een tredmolen van (niet gehaalde) deadlines en daaropvolgende reprimandes, gedoe over verlofdagen en tal van hindernissen op de bezorgroute. Die compactheid raakt daarna een beetje zoek, als er ongemerkt heel wat jaren in een betrekkelijk klein aantal pagina’s verstrijken. Het slot komt wat merkwaardig uit de lucht vallen.

3,5
Als Bukowski nou wat meer de tijd had genomen, af en toe. Het grimmig wereldbeeld, in de trant van 'we gaan eraan kapot, aan ons werk, wij allemaal', komt weliswaar pregnant naar voren, maar persoonlijk had ik het beter gevonden als hij sommige situaties nog spitsvondiger geschetst had. Want Chinaski is een heerlijke querelant met een grote bek, die soms behoorlijk scherp uit de hoek kan komen. Als ie z'n dialogen nog wat langer uitgesponnen had, had het boek meer indruk gemaakt.

Overigens zeg ik niet voor niets persoonlijk, want ik begrijp terdege dat het zijn stijl is, en ook als ik er een aantal interviews van hem op joetoep op na sla, begrijp ik dat hij niets anders had gewild dan deze korte, staccato schrijfstijl vol vuilbekkerij en geraas. Maar goed, door dat korte, snelle geraas (de scheiding van de vrouw met wie hij een kind heeft gebaard wordt letterlijk in twee zinnen afgehandeld, haha!) gaat het nergens op je huid zitten. Zijn grote voorbeeld, Louis-Ferdinand Celine, heeft ongeveer hetzelfde wereldbeeld, maar plakt daar ook nog intense dialogen en diepgravende analyses, aforismen en wat dies meer zij, aan vast.

avatar van HankMoody
3,5
memorable schreef:
Zijn grote voorbeeld, Louis-Ferdinand Celine, heeft ongeveer hetzelfde wereldbeeld, maar plakt daar ook nog intense dialogen en diepgravende analyses, aforismen en wat dies meer zij, aan vast.


Hoewel ik benieuwd ben naar Louis-Fredinand Celine denk ik dat intense dialogen, diepgravende analyses, aforismen en wat dan ook, het boek zodanig zal veranderen dat het zijn uniekheid en rauwheid verliest. Dit is dan toch ook hoe anti-literatuur hoort te zijn, anders zou het ook wel snel weer pretentieus kunnen worden. Buk is volgens mij allesbehalve pretentieus... ofja Buk is zo pretentieus als een scheet in een glas bier. Zijn boeken zijn dan ook weer een verlenging van zijn persoonlijkheid en als je zelf niet iemand bent die intense dialogen voert, nooit diepgravend analyseert en stijlfiguren gebruikt waarom zou zijn alter ego in de fictieve wereld dat dan wel doen. Buk is een nihilistische, alcoholistische klaploper en dat komt toch gewoon heel goed naar voren waarin jezelf herkenning kan vinden?

3,5
HankMoody schreef:
(quote)


Hoewel ik benieuwd ben naar Louis-Fredinand Celine denk ik dat intense dialogen, diepgravende analyses, aforismen en wat dan ook, het boek zodanig zal veranderen dat het zijn uniekheid en rauwheid verliest. Dit is dan toch ook hoe anti-literatuur hoort te zijn, anders zou het ook wel snel weer pretentieus kunnen worden. Buk is volgens mij allesbehalve pretentieus... ofja Buk is zo pretentieus als een scheet in een glas bier. Zijn boeken zijn dan ook weer een verlenging van zijn persoonlijkheid en als je zelf niet iemand bent die intense dialogen voert, nooit diepgravend analyseert en stijlfiguren gebruikt waarom zou zijn alter ego in de fictieve wereld dat dan wel doen. Buk is een nihilistische, alcoholistische klaploper en dat komt toch gewoon heel goed naar voren waarin jezelf herkenning kan vinden?


Enerzijds eens. Anderzijds was Celine Buk zijn grote voorbeeld. En van deze Celine is nu toevallig bekend dat hij ook een hekel had aan de heersende literaire maatstaven, en bovendien niet vies was van een behoorlijke scheldpartij. Niets onderstreept dit meer dan zijn briljante quote : 'ik schrijf om anderen onleesbaar te maken '. Dus met dat 'intense dialogen, diepgravende analyse etc' bedoelde ik niet wollige essays, maar gewoon genieke uitspraken zoals bovenstaand citaat. En mijn mening is, dat Buk dit boek nog sterker had kunnen maken door Chinaski meer observaties te laten doen; tussen het zuipen, neuken en gokken door. Een mening waar uiteraard met rede over te twisten valt.

avatar van mjk87
2,0
De tweede van Bukowksi van mij na het verschrikkelijke Pulp. Ik wilde in ieder geval deze nog proberen vanwege mijn recente idee regelmatig boeken uit de Top 250 te lezen. Nu is dit boek al wel beter omdat zeker in de eerste helft Bukowski wat meer te vertellen heeft. De handelingen bij de post zijn soms best vermakelijk. Het stijltje is nog zeker niet dat van mij maar het leest wel makkelijk weg én zorgt soms ook wel voor vermaak. Niettemin is de koek na de helft wel op. Bukowski heeft niets nieuws meer te zeggen en dan blijft enkel de stijl over. De tweede helft plichtmatig uitgelezen. 2,0*.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:15 uur

geplaatst: vandaag om 17:15 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.