Freedom - Jonathan Franzen (2010)

Wat een lovende recensies krijgt dit boek!

hoewel

Kon mij niet echt overtuigen, ik geef onmiddellijk al toe dat ik niet hou van vuistdikke boeken en al zeker niet als ze dan nog eens een familieportret schetsen. Maar ik versta hoe dan ook niet goed waarom dit boek zo opgehemeld wordt, het begint sterk, maar zakt dan alsmaar dieper weg samen met de levens van bepaalde hoofdpersonages.

Absoluut briljant!!! Prachtig uitgewerkte personages. Beste boek sinds jaren. Heel bijzonder.

Heb die commentaar over Patty's biografie nog gehoord, al ben ik het er niet mee eens...

Boek net uitgelezen. Hoewel ik ook niet van de familiekronieken ben, vond ik het een onderhoudend boek en erg goed geschreven. Vooral de wijze waarop vanuit diverse perspectieven werd geschreven vond ik erg sterk.

Wow, wat een boek! Ik ben 'm nu aan het lezen (ben op blz. 320), maar vindt 'm geweldig. Wat word je meegesleurd in dit verhaal. Alle personages worden op zeer indrukwekkende wijze uitgediept.
Ik moet natuurlijk nog wel afwachten hoe het verhaal zich ontwikkeld (en wat dat betreft schrik ik een beetje van de reactie van raconteur), maar kan me niet voorstellen dat dit fout gaat.

Aangenaam verrast, een schitterende inleiding heeft dit boek zeg. Aan de hand van anekdotes en gesprekken gevoerd door de buren leren we de familie Berglund kennen. Franzen beschrijft heel doortastend de middenklasse en diens moraal, om het dan heel krachtig in stukken te slaan. Ik ben normaal ook niet echt voor familiekronieken maar deze wist me zeker te bekoren, vooral vanwege de taferelen die zich voordoen in de achtergrond. 9/11, Invasie van Irak, en naar het einde toe de leegstaande huizen als gevolg van de financiële crisis.

Mijn stem toch aangepast naar 4,5. Het einde kon mij minder boeien. Op zich wel goed uitgewerkt, maar het interesseerde mij minder.

Absoluut op en top genoten van dit boek! Dikke aanrader.

Het beeld van de Amerikaanse samenleving in het begin van de 21ste eeuw is ontluisterend. De vorige lezers leggen sterk de nadruk op deze roman als familiekroniek, maar de sociale achtergrond van dit alles is zeer determinerend. De personages zijn vaak van heel goeie wil, maar alles duwt ze een andere richting uit.
De laatste 10 blz. zijn er te veel aan: "ze leefden nog lang en gelukkig".

Zoals al eerder opgemerkt is het einde niet al te sterk. Maar verder valt er weinig aan te merken op dit boek. Geweldige leeservaring en ik kijk er al naar uit om binnenkort De Correcties te gaan lezen.

Zeker doen Arjen! Het zal je waarschijnlijk zeer bevallen.

Montana (Fourth of July Creek heet ie origineel), dat vind ik een erg te gek boek en dat las ik kort nadat ik twee of drie boeken van David Vann las, boeken die op mij veel indruk maakten en samen met Montana behorend tot het beste wat ik de afgelopen 12 maanden las.
Als aanbeveling voor Fourth of July Creek - Smith Henderson (2014) las ik:


Vann & McCarthy kende ik al, maar Franzen niet. Mijn verwachtingen waren dan ook erg hooggespannen, mede doordat hij hier op BM ook hoge waarderingen scoort.

En ja, eigenlijk viel dit boek me dan toch tegen. Ik vond het vooral een erg lang verhaal wat me niet doorlopend boeide. De hoofdpersoon (Walter) vond ik een beetje een sul, ik zag de hele tijd Lester Nygaard uit seizoen 1 van Fargo voor me als ik over Walter las. Zijn sulligheid ergerde me soms een beetje, ik geloofde niet in zijn personage en hoe hij was en hoe hij aan zijn vrouw kwam.

Een ander minpunt vond ik dat het gekonkel over de verschillende "who do you loves" zo ontzettend veel pagina's in beslag nam en vooral dat dat gezeur en gedoe maar voortduurde en voortduurde. Ik vond het soms zelfs wat soapig.

En toch, er zat ook wel weer genoeg goeds in om door te blijven lezen en het (dikke, 588 pagina's) boek uit te willen lezen. Bij vlagen las het lekker door, boeide het wel en waren de gebeurtenissen wel interessant, maar regelmatig moest ik me er doorheen slepen en was ik gauw afgeleid en ging ik even wat anders doen.

Ik vond Montana en de boeken van David Vann vele malen beter, was dit boek 200 pagina's korter geweest had het een half punt hoger gescoord, nu een 6,5 cq 3*. Het zullen de torenhoge verwachtingen zijn die dit boek wat mij betreft wellicht parten speelt.

Ik blijf toch benieuwd naar De Correcties, maar ik denk dat ik daar nog wel een tijdje mee wacht, als het er al van komt. Vrijheid heeft mij niet overtuigd maar wel nieuwsgierig gehouden.

Het is lang geleden dat ik zo ben meegesleurd in een boek. Prachtig uitgewerkte personages en een mooie schets van de (sociologische) omstandigheden die hen tot handelen aanzetten.

Ik zal niet ontkennen dat het boek qua structuur en perspectief wel goed in elkaar zit, maar voor de rest snap ik weinig van alle lof. De personages die je leert kennen zijn vrijwel zonder uitzondering vervelende mensen die alleen maar negatieve en lastige gevoelens hebben jegens anderen. Patty vond ik zelfs, ook al lezen we een heleboel vanuit haar perspectief, een personage dat eigenlijk heel het boek lang ongrijpbaar bleef.
Ik begrijp dat het niet boeiend is om te lezen over mensen die alles prima voor elkaar hebben, maar dit werd hoe langer hoe vervelender om te lezen. Zeker in combinatie met de soms taaie en wat saaie uiteenzettingen over alle businessdeals en dergelijke.

Het voelt ook heel het boek lang aan als een verhaal dat culmineert in een soort nare of deprimerende conclusie, het happy end valt dan ook nogal uit de toon met de rest.
Hier en daar zijn er wel interessante passages, het is op zich wel boeiend om te lezen hoe het zo'n familie door de jaren heen vergaat, zeker met de tijdsgeest op de achtergrond, maar de meerderheid vond ik achteraf toch vooral vrij nutteloos.

3*

Freedom van Jonathan Franzen stond al jaren op mijn leeslijst, en omdat er vogels in het plot zijn verwerkt, ben ik er vorige week maar eens in begonnen.

Eerlijk gezegd ben ik het met de voorlaatste recensie eens. Slecht zou ik deze roman niet durven noemen, maar de personages zijn stuk voor stuk vervelend en onrealistisch complex. Ik heb zitten denken wat mij zo ergerde aan Freedom. In ieder geval dat het enorm belerend overkomt, en dan denk ik met name aan het personage van Walter. Het is natuurlijk logisch dat je via de stem van een personage ook de stem van de auteur hoort, maar ik vond het er bij Freedom wel dik bovenop liggen. De voortdurende beschrijvingen en ellenlange innerlijke monologen van de personages vond ik langdradig. De achtergrond van het verhaal was wel interessant, maar uiteindelijk is Freedom misschien wel te Amerikaans voor mij, hoewel ik daar normaal gesproken geen probleem mee heb.

Hoewel...The Circle van Dave Eggers was voor mij een vergelijkbare leeservaring: vervelende personages, met als uitschieter Mercer. Daar doet het personage van Walter Berglund mij aan denken: oeverloos moralistisch gewouwel. Ik vind hem een behoorlijk onrealistisch personage en het enige gevoel dat hij bij mij opriep was irritatie. Bijvoorbeeld door zijn 'kruistocht' tegen de overbevolking. Dat overbevolking een probleem is voor de planeet klopt wel, maar dat het Walter zo beheerst dat hij de drive en de illusie heeft om het op de politieke kaart te zetten, komt op mij zeer onrealistisch over. Ik kreeg sterk de indruk dat via Walter de mening van de auteur wordt opgedrongen. Behoorlijk drammerig ook. Maar goed, politici lezen dit soort boeken ook (zoals Obama heb ik begrepen) dus misschien is het ergens goed voor.

Ik bleef doorlezen omdat ik wilde weten hoe het verhaal afloopt, maar dan houdt het wel op. Dat het verhaal bij vlagen als een soap leest, vind ik geen probleem. Maar ik voelde geen connectie met de personages en uiteindelijk deed Freedom mij niet veel. Natuurlijk heb ik wel gezien dat het thema 'vrijheid' op verschillende manieren in het plot is verwerkt, en Franzen kan schrijven. Maar de hoge gemiddelde beoordeling voor dit boek begrijp ik niet. Wel leuk om iets te leren over de Azuurzanger, inderdaad een mooi vogeltje.

3 sterren.