The Kite Runner - Khaled Hosseini (2003)
Alternatieve titels: De Vliegeraar | De Vliegeraar van Kabul
Engels
Historisch / Romantiek
345 pagina's
Eerste druk: Riverhead Books,
New York (Verenigde Staten)
Amir en Hassan zijn gevoed door dezelfde min en groeien samen op in de hoofdstad van Afghanistan. Als blijk van hun verbondenheid kerft Amir hun namen in een granaatappelboom: 'Amir en Hassan, de sultans van Kabul'. Maar sultans zijn ze alleen in hun fantasie, want Amir hoort tot de bevoorrechte bevolkingsgroep en Hassan en zijn vader zijn arme Hazaren, in dienst van Amirs vader. Bij de jaarlijkse vliegerwedstrijd in Kabul is Amir de vliegeraar, degene die het touw van de vlieger in handen heeft. Hassan is zijn hulpje, de vliegervanger. 'Voor jou doe ik alles!' roept Hassan hem toe voordat hij wegrent om de vallende vlieger uit de lucht op te vangen. Die grenzeloze loyaliteit is niet wederzijds. Wanneer er iets vreselijks gebeurt met Hassan verraadt hij zijn trouwe metgezel. Na de Russische inval vluchten Amir en zijn vader naar de Verenigde Staten. Amir bouwt er een nieuw bestaan op, maar hij slaagt er niet in Hassan te vergeten. De ontdekking van een schokkend familiegeheim voert hem uiteindelijk terug naar Afghanistan.
- nummer 150 in de top 250
Ik vind The Kite Runner alles behalve over-dramatisch. Het boek biedt ons een kijk binnen de 'schooier-straten' van Afghanistan en een vriendschap tussen twee totaal verschillende culturele jongens. Ondanks deze cultuur-verschillen hebben ze een vriendschap die ze toch enigszins ontkennen en dit valt op: de manier hoe Amir beschrijft dat hij Hassan nooit echt als een vriend heeft beschouwd, maar er toch zo'n onafscheidelijke band mee heeft. Of de manier hoe Hassan weigert Amir's vlieger op te geven terwijl Assef op de loer staat. Vriendschap straalt er vanaf en is een groot thema van dit boek.
Heel goed boek, kan niet anders zeggen. Het openbaarde voor mij een wereld die ik nauwelijks kende. Een hele vreemde wereld haast, maar net zo reeel als de mijne. Niet alleen heel boeiend om te lezen dus, maar ook een verbreding van mijn horizon.
Inderdaad niet enkel een emotioneel, maar ook een enorm leerrijk boek. Ik vond het geweldig om de cultuur van Afghanistan die zo ver van ons ligt, op deze manier te leren kennen. Maar ook de schrijfstijl is schitterend; in het begin van het verhaal zie je de wereld echt door de ogen van de kleine Amir, onbegrijpend en speels, wanneer hij later terugkeert merk je de wanhoop, het verdriet om het "verlies" van zijn stad. Dat greep mij erg aan, naast de voor de hand liggende emotionele momenten.
Een aangrijpend verhaal maar ook zo mooi verteld.
Het mogen proeven van de sfeer van een griezelige wereld waar de
meeste van ons gelukkig nooit zullen komen, maar wat wel
verteld moet worden.
Qua stijl stoorde ik mij aan de frequent aanwezige vooruitblikken, a la: "Het zou pas weer een jaar duren voordat...", "Wat ik niet had kunnen weten was dat..."