The White Queen - Philippa Gregory (2009)

De minste van alle boeken van Philippa Gregory die ik tot nu toe heb gelezen. De verwikkelingen zijn nog even spannend als altijd: verraad, liefde, complotten en blinde ambitie zijn meer dan genoeg aanwezig. Toch is dat hier niet genoeg. Gregory heeft dit al eerder - en beter - beschreven. Elizabeth komt voor mij niet echt tot leven, in tegenstelling tot bijvoorbeeld Anne Boleyn of Catherine van Aragon. Jammer.
Desalniettemin leest het boek gemakkelijk weg, en het genre blijft me boeien. Hopelijk zijn volgende boeken beter.

Dankzij Philippa Gregory ken ik de stamboom van de Engelse dynastieën in de vijftiende eeuw inmiddels beter dan die van de huidige Belgische dynastie. Opmerkelijk aan de Rozenoorlog is dat het niet om twee afgescheiden clans ging die elkaar bestreden om de troon, maar om twee takken van dezelfde familie. De Lancasters en de Yorks waren neven en nichten van elkaar. Door heerszucht gedreven wisselde er al eens iemand van kamp en was het niet altijd duidelijk bij wie iemands loyaliteit lag. Broers bestreden elkaar; vrouwen werden uitgehuwelijkt aan vijandige kampen.

Het hoofdpersonage is Elizabeth Woodville. Wijlen haar eerste echtgenoot sneuvelde op het slagveld voor de Lancasters, maar daarna trouwde ze met koning Edward IV van York. Dat huwelijk wordt als stormachtig voorgesteld, maar met momenten van liefde. Snoodaards van dienst zijn de rijke veldheer Warwick, Margaretha van Anjou en Edwards broers George en Richard. Laatsgenoemde werd door Shakespeare als schurk voorgesteld in Richard III, maar hier is z'n rol veel dubbelzinniger. Hij heeft effectief de moeder van Elizabeth Woodville van hekserij beschuldigd. Voor Philippa Gregory was dat de aanleiding om een momenten van helderziendheid en occultisme in te lassen. Hierdoor krijg je een mengeling van historische realiteit met magische en geromantiseerde elementen. Met haar vlotte, passionele schrijfstijl slaagt ze erin die historische personages tot leven te brengen, zodat ze meer worden dan namen uit een stoffig geschiedenisboek.

In dit boek ligt de nadruk meer op het historische dan op het romangedeelte. De feiten worden allemaal keurig neergeschreven maar het diepere gevoel, de karakterontwikkeling ontbreekt grotendeels. Op zich geen probleem, het is ook verre van een leerboek, maar de echte romanciers onder ons zullen dit waarschijnlijk te droog vinden.

Verder kan ik er weinig over zeggen. Nergens vliegt het verhaal uit de bocht, evengoed wordt het nergens sprankelend. Een gemiddeld werk en dus logischerwijze 3*