Wilde Rozen - Lulu Wang (2010)

Het twee boek van Lulu Wang dat ik aan het lezen ben. Amper 100 bladzijdes erin erger ik me al aan de kromme vertalingen van Chinese spreekwoorden en haar erg slappe gevoel voor humor.

En dan mag je nog blij zijn dat je haar niet moet 'horen' want dat is pas een kwelling

Hey verdorie, nu heb ik speciaal even geluisterd hoe deze dame haar voordrachten houdt en nu kan ik dat irritante stemgeluid niet meer loskoppelen van het matige Nederlands in haar boeken.

In deze laatste roman van Lulu Wang gaat een twaalfjarig meisje op zoek naar antwoorden op de grote vraagstukken in het communistische China. Zij raakt hierbij verward door een labyrint van tegenstrijdigheden en hypocrisie, temeer haar moeder - van origine uit een goede familie- sterk erop aanstuurt om tegen de maatschappelijke normen in te gaan en haar vriendschappen toch af te laten hangen van status. En dan staat het meisje in de hoofdrol ook nog eens aan de vooravond van haar bloei tot vrouw, met de mogelijkheid tot haar eerste menstruatie, kalverliefdes, groeiende borstjes, het willen verzetten tegen de maatschappelijke normen en het ontwikkelen op intellectueel gebied.

Op zich is het onderwerp best interessant, maar Lulu Wang mist de kracht als schrijver om er iets boeiends mee te doen. Ze wil iets te geforceerd grappig zijn, en zodoende weet ze geen balans te vinden tussen de emotionele ontwikkeling van de protagonist tegenover de lollige karikaturen die zij schetst. Het helpt niet dat de kromme vertalingen van Chinese ''wijsheden'' op elke bladzijde meerdere malen terug te vinden zijn. Voorbeeld: Een dood varken is niet meer bang een bak kokend water over zich heen te krijgen. En het gaat maar door en door. Wel treffend is de manier waarop de intellectuele verschraling wordt verbeeld waarin de kinderen aangeleerd wordt om te denken volgens het rode boekje, want verder denken dan gewenst is bourgeoisie en dus ten strengste verboden. Ook de zoektocht naar waarheden in een regime dat de vrije geest onderdrukt is op zich best leuk uitgewerkt. Maar het gaat allemaal verloren in een langdradige en oninteressante verhaallijn die mij noch ontroerde noch amuseerde, sterker nog, die mij voornamelijk diep irriteerde. Het boek was vele malen beter geweest als het meer to the point was gebleven en niet zo bleef hangen in nodeloze uitweidingen.