The Key to Midnight - Leigh Nichols (1979)
Alternatieve titel: De Sleutel tot Middernacht
Engels
Thriller
432 pagina's
Eerste druk: Pocket Books,
New York (Verenigde Staten)
Tien jaar geleden begon de Amerikaanse Joanna Rand haar carriere als zangeres in een Japanse nachtclub. Sindsdien wordt nacht na nacht geteisterd door een nachtmerrie waarin een man met stalen vingers reikt naar een injectienaald. Elke keer als ze wakker wordt voelt ze zich aangerand, misbruikt en buiten zichzelf van angst. Alex Hunter wil deze mooie, fascinerende vrouw graag helpen. Hij heeft haar eerder gezien. Hij herkent haar van krantenfoto's van de dochter van een senator die tien jaar geleden spoorloos verdween.
"Intensity" (vertaald als "de Sadist") was het eerste boek dat ik ooit las en het greep me direct bij de keel...
Honger naar meer dus... En dus holde ik naar de bibliotheek op zoek naar een ander boek... Willekeurig... En het werd "de Sleutel tot Middernacht".
Het boek verscheen oorspronkelijk in 1979 onder het pseudoniem Leigh Nichols. Maar in 1995 heeft Koontz het boek geactualiseerd (post Koude Oorlog Tijdperk) en quasi volledig herschreven (wat hij nogmaals overgedaan zou hebben in 2010).
Helaas werd het een vrij saai verhaal met een wat bizarre en onrealistische romantiek tussen 2 personages. De eerste 150 tot 200 bladzijden gebeurt er bitter weinig. Een onderzoek in oude archieven en enkele hypnose-sessies vormen zowat het langdradige hoogtepunt. Een verheerlijking van Kyoto's sfeer en cultuur met uitvoerige beschrijvingen van Japanse eetgewoonten boden bovendien weinig meerwaarde voor mij als lezer op zoek naar suspense en avontuur...
Het verhaal (waarbij een detective bij toeval jaren later een vermiste dame ontdekt) lijkt ook wat bij de haren gegrepen, maar naar het einde toe blijken de puzzelstukjes toch min of meer te passen... Het blijft echter allemaal wat voorspelbaar, ook al is de intrige naar het einde toe helemaal verrassend. Overtuigend wordt het echter nooit...
Deze romantische thriller (zo kan het boek best genoemd worden) die zich afspeelt in diverse oorden (Japan, Engeland en Zwitserland) leest vlot, maar is dus geen hoogvlieger.
Als we Dean Koontz dan toch even dienen lof toe te zwaaien, is het vooral omdat hij vele lezers verbaast met de fantastische knapheid van zijn taalgebruik om met prachtige metaforen situaties en sferen uit te drukken. Koontz is zonder twijfel een schrijftalent. Met ogenblikken lijkt het een beetje op kunst...