"Flowers for Hitler" is een opmerkelijke gedichtenbundel. Ten eerste is er de link met de Tweede Wereldoorlog, die al evident wordt in de titel en het namechecken van Goebbels en Eichmann. Cohen stamt uit '34, dus hij was tien of elf toen die Wereldoorlog eindigde. Dat hij het zelf vrij bewust mee heeft gemaakt, is dus onwaarschijnlijk. Canada's relatief afgelegen positie t.o.v. de grote conflicten dragen hier ook aan bij. Cohen is hier zich van bewust: vlak voorin de bundel vertelt hij ons dat het boek o.a. "Walls for Genghis Kahn" of "Sunshine for Napoleon" had kunnen heten, als het eerder geschreven werd. De thematiek van kwaad is dus iets universeels, lijkt er hiermee gezegd te worden.
De sfeer van de gedichten lijkt ook meer de kant van de nasleep op te gaan. Nu ben ik nog Joods nog Canadees, dus hoe het er in Joods-Canadese kringen aan toe gaat is mij onbekend. Nu kan ik me voorstellen hoe dit als een trauma bij oudere mensen is en de jongeren er ook mee "opzadelen". Het satirische karakter van de gedichten lijkt dit te bevestigen: Cohen pakt de Nazi's niet zacht aan en beschimpt ze flink, als een puberzoon die tegen zijn ouders schreeuwt dat het eens afgelopen moet zijn met "die eeuwige Holocaust van jullie".
Dit zwart-humoristische trekt zich door in zowel de hele bundel, die ook typische Cohen-thema's als depressie, religie en vrouwen behandelt. Lyrische beschrijvingen zijn er nog steeds, maar die worden vaak bondig samengevat tot surrealistisch overkomende slogans. Op deze manier worden een aantal gedichten uiterst pijnlijk om te lezen, alsof er doorns op de woorden geplakt zijn. Daarin toont zich de Meester: het moet eens afgelopen zijn met al die "mooie" gedichten, poëzie moet pijn doen als je pijnlijke onderwerpen aansnijdt.