Zomerhuis met Zwembad - Herman Koch (2011)

Het plot doet wat denken aan Ons mankeert niets van Willem Jan Otten.

Wel een wat commercielere insteek van Koch zo lijkt het, en het onderwerp is natuurlijk de laatste jaren ook bon ton. Koch maakt het zichzelf niet te moeilijk om weer lekker te kunnen scoren.

Ben ik met je eens, maar je weet wel wat je aan hem hebt. Als ik een boek van hem ga lezen, heb ik een bepaalde verwachting en daar wordt je niet in teleurgesteld. Het is niet erg hoogstaande literatuur maar voor een paar dagen ongecompliceerd leesplezier kun je Koch pakken. Ik vind 'm overigens beter dan het Diner, daar werd het wel een beetje slapstick en dus erg ongeloofwaardig.

Het was even wennen aan dit boek, omdat ik wat grimmiger vond dan Het Diner. Dat boek vind ik eigenlijk ook beter, Zomerhuis met Zwembad is wat cynischer en heeft meer een duistere sfeer. Toch moet ik zeggen dat ik het weer erg goed vond!
4*

Koch neemt mij weer mee in een gevoelsleven die voor te stellen is. Diepe woede, frustraties, angst en zwarte humor wisselen af. Snel, vlot en pakkend geschreven. Korte bondige zinnen, en een verhaal wat van begin tot eind de aandacht weet vast te pakken. Klaar om verfilmt te worden. Wat mij betreft net iets beter en afwisselende dan het Diner, hoewel ook dat boek een echte Koch is.

Net zoals in het diner kan Koch me meer boeien met zijn rake beschrijvingen van situaties/mensen dan met het verhaal an sich. Net zoals, ( de schone schijn in dure eetgelegenheden in het diner), stampt hij nu medogenloos in op de 'schone schijn' bij de bekende mens onder ons. Hij zet echt een zootje etters bij elkaar en laat hen leuk hun gang gaan, totdat je er plaatsvervangende schaamte van krijgt. Dit boek is eigenlijk een kruising tussen een who done it en een relatieschets. Eigenlijk best wel prettig om te lezen.
Het enige vervelende dat ik van dit boek heb over gehouden is het feit dat ik niet meer mijn huisdokter in een lichaamsopening kan laten kijken/voelen zonder te denken:'man, wat denk jij nu?, met dank aan Koch

Soms helpt het om met lage verwachtingen aan een boek te beginnen. Het resultaat kan hierdoor verrassend aangenaam zijn.
En aangenaam was dit boek zeker. Het verhaal over Marc, een wat narcistische huisarts in Amsterdam Zuid en zijn gezin, komt goed van de grond. Hoewel de karakters in het verhaal niet erg worden uitgediept heeft me dat niet zeer gestoord. Marc is een dusdanig interessant personage dat het boek blijft boeien en mij het geen enkel moment heeft verveeld.
Ik kan er echter niets aan doen dat ik een gevoel heb dat Koch wel goed naar o.a Grunberg (Tirza) heeft gekeken en naar bijvoorbeeld een Ammaniti. Maar dit kan natuurlijk gewoon aan mij liggen.

Zoals je na het lezen van Het diner niet meer normaal in een restaurant kunt zitten, kun je (zoals liv2 gelukkig scherp opmerkt) na Zomerhuis met zwembad ook niet meer normaal je laten onderwerpen voor anaal onderzoek bij de dokter. Of je blijft met dat vage kwaaltje toch maar thuis.

Er wordt hier ook gesuggereerd dat Koch lijkt op Grunberg en Ammaniti. Koch en Ammaniti zijn allebei groot fan van elkaars werk, zo blijkt uit oneliners op mekaars boeken. Geen wonder dat Koch misschien dingen van Ammaniti overneemt.
Ik mag mezelf geen Ammaniti-kenner noemen, maar ik heb op één na al zijn boeken gelezen. Toch vind ik Koch verre van Ammanitistisch. Ammaniti is voor tragikomisch, Koch is (vooral in Zomerhuis met zwembad) erg rommelig met zijn verhaallijnen.

Zomerhuis met zwembad is enorm opgehypet. Het zou me niets verbazen als het genomineerd zou worden voor de NS Publieksprijs. Maar of ik er nou zo tevreden mee ben, nee, dat totaal niet.

Het leest gemakkelijk weg en het is een fijn vakantieboek, maar Koch stelt mij wederom teleur. Ik lees Koch met een bepaalde verwachting. Het diner stelde me al teleur, ook al vond ik het een goed verhaal. Zomerhuis met zwembad moest mijns inziens door alle media-aandacht en lovende recensies (oké, waar vind je die niet op de kaft...) béter zijn dan Het diner. Toch stelt Koch me hier ook weer mee teleur.

Het zit hem in het einde. Ik ga niet spoileren, maar het einde bevalt me niet. De ontknoping wordt terloops verteld en het einde beslaat een beschamend klein aantal pagina's.

Desalniettemin is het lekker tijdverdrijf om dit boek te lezen. Het is niet moeilijk en soms nogal hilarisch. En Koch zorgt, zoals als eerste genoemd, voor weer leuke beschrijvingen van alledaagse dingen, zoals in dit geval een huisartsenbezoek. Ik kan in ieder geval (ik dacht vaak aan mijn huisarts, of hij dezelfde symptonen had als Marc) niet meer normaal naar de huisarts gaan met een kuchje of een rocheltje.

Het boek leest inderdaad gemakkelijk, té gemakkelijk.
In eerste instantie vond ik de misantrope beschrijvingen van de patiënten van de huisarts onderhoudend, maar dit verviel op den duur in goedkoop scoren.
Waar ik me bijzonder aan erger, is de ethiek van de hoofdpersoon. Een huisarts die op basis van een vermoeden van een verkrachting, zijn patiënt vermoord, daar heb ik wel problemen mee. Nergens in dit boek wordt dit in vraag gesteld, geïroniseerd of wordt daar afstand van genomen. Dat de vermoedelijke dader het uiteindelijk niet gedaan heeft, blijkt op het einde zelfs niet relevant!Integendeel, we krijgen een hele pseudo-wetenschappelijk evolutionaire uitleg waar bv. de mening over homoseksueel gedrag totaal gedateerd is. Het is natuurlijk een verhaal waar we meegaan in het denken van de hoofdpersoon, maar in de kaft lees ik dan dat het boek de vraag stelt of vergelding gerechtvaardigd is als alle rechtsmiddelen uitgeput zijn. Er wordt niet eens een rechtsmiddel ingezet! Alsof er hier sprake is van een moreel dilemma!
Het boek ondersteunt eerder de populistische visie dat, indien er ook maar een kans is dat je kinderen een risico lopen, alles gerechtvaardigd is.

Uiteindelijk vind ik dit een plat en pretentieus boek, niet eens bijzonder goed geschreven, dat uit is op goedkoop succes.

@nico1616
Wow, wat een moraalridder ben jij zeg. Ik hoop dat je in het echte leven ook zo bent.

Misschien is Koch niet ingegaan op de ethiek omdat het boek bedoeld is voor mensen die wel zelf nadenken. Ik mag toch hopen dat niet elk detail door een schrijver uitgelegd wordt, anders kun je beter Nijntje gaan lezen.

Ik vond het weer een meesterwerk van Koch. De absurditeit en humor vermengen zich met een vleugje spanning.

Helaas stelde ik me meer voor bij mijn kennismaking met Koch. Sluit me aan bij hetgeen hier eerder is geschreven, makkelijk scoren. Neemt niet weg dat je wel blijft lezen omdat je wil weten hoe het verder afloopt. Maar het geheel blijft zeker niet hangen, vooral omdat de personages te beperkt worden uitgewerkt (in mijn beleving), het blijft allemaal wat oppervlakkig.
Qua ethiek, daar heb ik me tijdens het lezen wel wat over verbaasd. Wellicht wil Koch je hier toch aan het denken zetten. Het is in ieder geval niet een boek dat handelt over rechtsmiddelen, maar meer over een sluimerend proces van afkeer tegen een ander.
Toch een 2, omdat het me wel greep. En soms ff zo'n boek "weglezen" is ook wel eens lekker.

We weten nu toch allemaal wel dat de mens een slecht wezen is dat ethiek te pas en te onpas aan zijn laars lapt, om daarachter te komen moet je dit boek niet lezen... Gewoon in eigen boezem kijken is daarvoor al voldoende.

Ik heb enorm genoten van het boek, zomerhuis met zwembad. Het was voor mij mijn eerste 'ontmoeting' met de schrijver Herman Koch en hij heeft me aangenaam verrast met zijn zwarte humor en zijn sarcasme. Zijn schrijfstijl bevalt me enorm en het is ook aangenaam om te lezen. Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat ik niet kon volgen of dat het saai werd. Het ging zeer vlot vooruit. Ik kon me goed inleven in het verhaal. Het zou een echt gebeurd verhaal kunnen zijn. Na elk hoofdstuk werd mijn verwondering voor zijn zorgvuldigheid groter en groter. Hij laat er zeker geen gras over groeien. De fantasie is talrijk aanwezig en deze schrijver weet hoe je het zonder overdrijven kan toepassen in een spannend verhaal. Herman Koch sleept je mee naar een harde (medische) wereld vol jaloezie, vriendschap en moord. Alle mogelijke details zijn ook aanwezig. Weer kan Herman Koch niet overdrijven met te veel details en weer weet hij het spannend te houden door ons toch iets te weinig informatie te geven. Ik raad het boek aan, aan iedereen die houd van spannende, komische en verrassende literatuur. Het is een must in je boekenkast!

In het boek; zomerhuis met zwembad maken we kennis met de arrogante huisarts Marc. Marc is iemand die alle regels aan zijn laars lapt en eigenlijk om niemand anders geeft dan zichzelf en daarbij maakt die een grote fout waar zijn dochter de dupe van wordt. Wat mij enorm stoorde aan het boek is dat Marc echt een enorme zeurpiet is, wat er ook gebeurd hij verzint wel weer iets om over te kunnen zeuren. Dit heeft totaal geen toegevoegde waarde voor het verhaal en zorgt er ook wel voor dat je het boek met minder interesse leest. Ook haalt het het eigenlijke verhaal, waarvan de verhaallijn best goed is, enorm onderuit. Een schrijver moet ook weten wat te schrappen uit een verhaal en wat niet en dat is iets wat Koch nog moet leren.

Matig boek. Vol met modieus effectbejag.

Een nogal dun verhaaltje en bovendien niet al te goed geschreven.
Leest wel lekker weg. 3*

Lekker makkelijk boek dat leest als een trein, en waarin Koch je af en toe toch nog wel aan het denken zet. 3,5*

Goed boek over een cynische huisarts die moeite heeft om zijn oudste dochter los te laten, die van meisje een vrouw wordt.

Zelf had ik ook dit gevoel, en dan hebben we het nog niet eens over de aanrijding gehad, waarin mogelijk iemand om t leven is gekomen. Echter denk ik wel dat er van de lezer ook wordt verwacht dat ie zelf erover nadenkt, iets wat de hoofdpersoon i.i.g. niet doet, evenals essentiële informatie achterhouden voor zijn vrouw, informatie die evt. van belang is voor het genezingsproces van zijn dochter.
Noem mij maar een moraalridder.

Het Diner kon me matig bekoren, waardoor ik nooit de behoefte heb gevoeld om zomerhuis aan te schaffen. Toen ik echter tegen de Libris aanbieding (hardcover voor de meeneemprijs van 6,95) aanliep ben ik toch maar overstag gegaan. En daar heb ik geen moment spijt van.

De aanloop is ronduit komisch en absurdistisch. De jiskefet achtergrond van Koch lees je daar tot mijn grote genoegen terug. vanaf het moment van de vakantie werkt Koch mooi naar "het dilemma"toe. Op dat moment veranderde het boek in een pageturner van het zuiverste water, Ik wilde doorlezen om te weten te komen hoe het allemaal nou echt in elkaar zit.

Dat Koch daarbij wat ruimte laat voor interpretatie zie ik alleen maar als een pre. Ik hou ook niet van films waarin het laatste half uur gebruikt wordt om alle zogenaamde gaten in te vullen. Alsof we allemaal debielen zijn. Al met al een zeer aangename hernieuwde kennismaking ****

Graag zou ik even reageren op ManonE. Ook voor mij was dit een eerste ervaring met Herman Koch. Zijn schrijfstijl ligt mij iets minder, maar het is zeker niet slecht. Saai is het boek zeker niet. Er zit steeds een twist in waardoor je verder wil lezen. Wat gaat hij nu doen met Judith? Wat is er gebeurd met Julia en wat staat er Ralph nog allemaal te wachten? Ik vind persoonlijk dat het boek vol met zowel positieve als negatieve gevoelens zit. Ik moet je ook gelijk geven in het feit dat her erg goed vooruit ging. Het is misschien een dik boek, maar je hebt het zo uit. Erg sympathiek vond ik Marc Schlosser niet, heel eerlijk dat is hij wel. Soms vond ik hem ook wel egoïstisch, zoals bijvoorbeeld wanneer hij naar het zomerhuis wil om Judith te zien, terwijl zijn eigen vrouw Caroline het nog niet echt ziet zitten om zo vroeg in de vakantie te gaan. Ook wat betreft het inlevingsvermogen heb je gelijk. Alleen ben ik zelf nog te jong om mij volledig te kunnen inleven. Persoonlijk vind ik het verhaal heel beeldend en toch een beetje realistisch. Door het feit dat we het door de ogen van het hoofdpersonage beleven, weten we ook niet meer dan hij zelf op ieder moment van het verhaal. Toch heb je als lezer nog steeds de kans om dingen naar je eigen mening te interpreteren. (Ont)spannend, zo zou ik het boek beschrijven.

In sommige (delen van) meningen herken ik mijn bevinding bij dit boek.
Zomerhuis met Zwembad kan in drieën worden opgedeeld: vóor de vakantie in het zomerhuis, de vakantie zelf en erna.
In het eerste gedeelte krijg ik als lezer een goed beeld van het karakter van huisarts Marc en hoe hij zijn patiënten ziet, voornamelijk artiesten en kunstenaars. Marcs karakter bevalt me allerminst. Bovendien heeft Koch Marcs gedachtegangen zo uitvergroot dat m.i. het teveel wordt.
Bij 'de vakantie' denk ik: ieder zijn meug. Net als echtgenote Caroline zou ik de voorkeur geven aan mijn eigen gezin. Maar goed, huisarts Marc heeft natuurlijk zijn geheime agenda. Aan de ene kant heeft hij allerhande oordelen over allerlei mensen en patiënten, tegelijkertijd gaat hij wel heel ver om de vrouw van Ralph Meier in bed te krijgen, zelfs als hij op zoek is naar zijn verdwenen dochter overweegt hij hierin nog acties.
In het laatste gedeelte wordt het verhaal spannend maar wanneer Ralph Meier met een verdachte bult bij hem komt is het gedrag van Marc ethisch nog stuitender. Op dat moment is het nog steeds gissen wie de 'dader' is.
Dat Koch kan schrijven ga ik niet tegenspreken. Het à la Marc Schlosser 'verzin zelf eens iets' verhaal is op deze manier aan mij niet besteed.

2,5*

Remco Ik denk dat mijn probleem was dat ik met iets te hoge verwachtingen aan het boek was begonnen en mijn leeservaring dus op een kleine teleurstelling uitdraaide... Waar ik het wel niet mee eens ben, is dat je zegt dat de personages niet erg zijn uitgediept. Althans, dit vond ik bij Marc zeker en vast wel het geval. Voor mij ging de auteur hier zelfs iets te ver in, ik was dan ook allesbehalve fan van zijn karakter en denkwijze.