menu

Great House - Nicole Krauss (2010)

Alternatieve titel: Het Grote Huis

mijn stem
3,30 (15)
15 stemmen

Engels
Psychologisch

352 pagina's
Eerste druk: Norton & Company, New York (Verenigde Staten)

Een Amerikaanse schrijfster werkt al vijfentwintig jaar aan het bureau dat ze heeft overgenomen van een jonge Chileense dichter. Op een dag wordt het opgeëist door een jonge vrouw die beweert zijn dochter te zijn. Vanaf dat moment raakt de schrijfster de greep op haar eigen leven kwijt. Rond dezelfde tijd doet een Engelsman een verbijsterende ontdekking over de vrouw met wie hij al tientallen jaren is getrouwd. Dit geheim ondergraaft al zijn zekerheden. In Jeruzalem werkt een antiekhandelaar intussen aan de reconstructie van zijn vaders studeerkamer in Boedapest, die tijdens de Tweede Wereldoorlog na een razzia is leeggeroofd. Wat deze mensen met elkaar verbindt, vormt het onderwerp van Het grote huis. Het is het verhaal over de uitwerking van het verleden, waarin Krauss de lezer meeneemt op een reis waarvan de bestemming tot op het laatst een raadsel blijft.

zoeken in:
2,5
Dit boek was voor mij een ontgoocheling. Ik heb enorm genoten van "De geschiedenis van de liefde", en had ook best wel wat verwachtingen.

De hele opzet van het boek is prachtig. Het verhaal. Het concept. Het idee op zich.

Het probleem is dat het amper leesbaar is. De taal is zo complex en de samenhang zo verwarrend, dat je op de duur niet meer precies weet hoe alles nu exact in mekaar zit. Het zijn ook letterlijk 340 pagina's monologen wat zeer eentonig wordt en vermoeiend om lezen. Het blijft maar komen.

Echt jammer. Ik heb het uitgelezen maar het was harde arbeid.

Niet voor de occasionele lezer zou ik denken.

avatar van Pythia
3,0
Mooie zinnen. Mooie beschrijving van al die sombere, eenzame figuren en hun moeizame relaties. De belofte van een plot.
Aan het eind houd ik vooral losse eindjes over. Niet alles valt op zijn plaats.
Ik had even het gevoel dat ik iets gemist had, maar nu denk ik dat het er niet is.
Veel van mijn vragen blijven onbeantwoord.
De samenhang is Het grote huis, het Jodendom, waar de personages een stukje van zijn.

Ik ben reuze benieuwd naar de mening van anderen hierover. Een prima kwartaalboek dus!

avatar van eRCee
3,5
Inderdaad een mooi (kwartaal)boek. Nicole Krauss is een schrijfster geworden waarvan ik nieuw werk bijna automatisch op m'n leeslijst plaats. Meer dan haar man Jonathan Safran Foer weet Krauss redelijk originele boeken te schrijven zonder zich in allerlei bochten te wringen.

Het grote huis is een mozaiekroman, waarin vier verhalen aan elkaar worden verbonden. Er is een aantal concrete linkjes (ontmoetingen, een bureau, joods zijn), waarmee de verhalen als vier cirkels om elkaar heen liggen, sommigen wat verder af en anderen heel nauw om de kern. Daarnaast is er echter ook een sterke thematische relatie. De onderwerpen eenzaamheid om leven met het verleden komen in alle plotlijnen prominent voor. Ik vond dat eigenlijk wel erg mooi gedaan. Van losse eindjes heb ik geen last gehad; niet alles houdt wellicht met elkaar verband, maar dat hoeft ook niet, de plot is ondergeschikt aan het gevoel dat Krauss weet op te roepen. Dat kan ze ook niet in de laatste plaats door haar verzorgde schrijfstijl, die mooi is zonder overdrijving. Prachtig bijvoorbeeld de metafoor, dat 'de dag zich als een eindeloze parkeerplaats voor ons uitstrekte'.

Krauss verstaat de kunst van het doseren, ze weet mooie verhalen te bedenken en kan inhoud en vorm goed combineren. Wereldschokkende literatuur is het niet, maar ook Het grote huis is weer een fraaie roman, zeer geschikt om in een zonnig weekend in weg te duiken.

avatar van dutch2.0
3,0
Het vierde kwartaalboek alweer dat ik heb gelezen (schouderklopje, complimentje, voorzichtig applaus), en het was inderdaad een fijne keuze. Great House leest prima weg, al is de bladspiegel wat massief en is de toon iets meer gedragen dan je van een Amerikaanse zou verwachten. Het boek heeft sowieso iets Europees, al is het moeilijk uit te leggen waar dat aan ligt. Krauss laat zich hier kennen als een ambachtelijk schrijver, die zich net zo makkelijk verplaatst in een jonge vrouw als in een afgetobde oude jood. Ze varieert knap van toon, en dat is belangrijk in een boek met meerdere perspectieven.

Toch weet ik nog altijd niet of ik dit boek ook echt goed vind. Dat niet alle lijntjes aan elkaar worden geknoopt zou geen probleem moeten zijn, ware het niet dat de roman vaak de indruk maakt dat het oorspronkelijk juist wel naar vastgeknoopte eindjes streefde. De laatste pagina’s van Ware Barmhartigheid en Recht van Spreken sluiten zo strak op elkaar aan dat je het gevoel krijgt dat de schrijfster oorspronkelijk van plan was om er een volledig dichtgetimmerd verhaal van te maken. Wat haar dus niet gelukt is.

Ik kreeg naarmate de roman vorderde steeds meer het idee dat Krauss de regie over het verhaal kwijtraakte. Die indruk werd nog versterkt door een paar merkwaardigheidjes, die er volgens mij op wezen dat Krauss het overzicht verloor. Zo laat zij op bladzijde 82 een meisje, alleen gekleed in t-shirt, aan de eettafel plaatsnemen bij haar schoonvader. Even later staat zij op en wandelt de voordeur uit, waarbij Krauss is vergeten het arme kind aan te kleden. Dan staat op pagina 94: ‘Elke ochtend wandelden we op de Heath’, terwijl een halve pagina later blijkt dat die ‘wij’ uit die zin elkaar maar vier dagen in de week zien.

Misschien komt het door de vertaling (die me juist erg solide leek) of heb ik ergens overheen gelezen, maar toch kreeg ik het idee dat Krauss te lang op dit boek heeft zitten puzzelen. Zo lang dat ze er zelf niet meer uit kwam. Dat maakt dat ik op een gegeven ook echt niet meer door had waar dit boek nou eigenlijk naar toe wilde. Ja, het gaat over familiebanden, over relaties, over het ongekende in de ander, over gemiste kansen en over de persoonlijke en maatschappelijke geschiedenis, die als een last wordt doorgegeven van generatie op generatie. Maar wat het nou allemaal te betekenen heeft?

Plenty leesplezier dus, maar iets te veel vraagtekens. Maar een fijn kwartaalboek was het!

avatar van eRCee
3,5
dutch2.0 schreef:
Het vierde kwartaalboek alweer dat ik heb gelezen

Potver, heb je er zoveel gemist!?

Maar, dutch2.0 en Pythia, hebben jullie de andere romans van Krauss ook gelezen? Want jullie kritiek lijkt voornamelijk te liggen in de 'losse eindjes', en daarvan is in haar twee eerder boeken geen sprake. Misschien toch ook eens The history of love nog proberen.

avatar van Pythia
3,0
Wat hebben jullie dat weer mooi opgeschreven, eRCee en dutch2.0

Wat de losse eindjes betreft:
Ik zie nog weleens teveel dingen in een boek; hier kom ik er een paar tekort. Het kan dus best aan mij liggen.
In Het Grote Huis vind ik toch wel dat de suggestie gewekt wordt dat bijvoorbeeld het bijzondere bureau en de Chileense dichter Daniel Varsky of Boedapest, een rol zullen spelen in alle verhaallijnen. Ik mis ook de achtergrond van het zwemmen in de vijver, waar een onbekende zelfs een bijt voor in het ijs hakte. De motivatie van de vrouw in 'Recht van spreken' om juist Jeruzalem te kiezen wordt niet gegeven. Als ik er een tijdje over nadenk schieten me vast nog een paar van zulke dingen te binnen.
Dat meisje zonder kleren was ik weer vergeten, maar daar heb ik ook medelijden mee gehad

Goed vind ik dat ieder verhaal een ander stuk van Het Grote Huis belicht, elk in een eigen stijl.. Mozaiekroman is een toepasselijke benaming. En het is een plezier om het te lezen.
De eerdere boeken van Krauss lijken me zeker ook de moeite waard.

avatar van dutch2.0
3,0
eRCee schreef:
(quote)

Potver, heb je er zoveel gemist!?

Maar, dutch2.0 en Pythia, hebben jullie de andere romans van Krauss ook gelezen? Want jullie kritiek lijkt voornamelijk te liggen in de 'losse eindjes', en daarvan is in haar twee eerder boeken geen sprake. Misschien toch ook eens The history of love nog proberen.
Misschien moet ik dat maar eens doen. Maar eerst nog een stapel boeken wegwerken en een paar nieuwe films bekijken en wat nieuwe cd's beluisteren en en en...

avatar van eRCee
3,5
Pythia schreef:
In Het Grote Huis vind ik toch wel dat de suggestie gewekt wordt dat bijvoorbeeld het bijzondere bureau en de Chileense dichter Daniel Varsky of Boedapest, een rol zullen spelen in alle verhaallijnen.

Eigenlijk vond ik het wel aardig dat dat niet het geval is, juist omdat het inderdaad in je verwachtingspatroon ligt dat er enkele constante factoren zijn, die in alle lijnen terugkomen. Genoeg films bijvoorbeeld die van dit concept gebruik maken.
Wat Krauss doet is kiezen voor een iets minder starre constructie, van cirkels zo je wilt, waarbij de verhalen vooral in sfeer en inhoud overeenstemmen. Dat wordt gecombineerd met een stukje mysterie, zowel voor de lezer als voor de personages. Veel van de personages zijn zelfs hun hele leven bezig zijn met een soort zoektocht (Varsky vond ik als subplotje bijvoorbeeld geweldig, hij duikt eigenlijk maar heel kort op maar bepaalt het leven van een vrouw in grote mate, precies dat gebeurt ook in de roman ten opzichte van de lezer).
Wat mij betreft een mooi uitgebalanceerd boek dus van Nicole Krauss, misschien wel de beste (lees; de meest Europese) van de drie die ze al schreef.

avatar van dutch2.0
3,0
eRCee schreef:
Wat Krauss doet is kiezen voor een iets minder starre constructie, van cirkels zo je wilt, waarbij de verhalen vooral in sfeer en inhoud overeenstemmen. Dat wordt gecombineerd met een stukje mysterie, zowel voor de lezer als voor de personages.

Ik zou het met je eens zijn, als Krauss die methode ook consequent had toegepast. Maar nu heb je twee verhalen die echt tot op de milimeter op elkaar aansluiten (Ware barmhartigheid en Recht van spreken, waarbij het plotmatig geweldig is dat die twee verhalen ook nog eens op hetzelfde moment verteld worden, namelijk op de dag na Yoav's ongeluk. Trouwens ook geweldig dat het boek begint met 'Praat tegen hem' en dat zowel Nadia als Yoav's vader tegen hem praten, de een in het echt, Edelachtbare, de ander in gedachten. De andere delen van Great House hangen er narratief volkomen los bij, afgezien dan van die eenheid in sfeer en van wat losse elementjes.

Ik kan me maar niet aan de indruk onttrekken dat Krauss een beetje de mist in is gegaan met haar Great Plot. Deels een plot als een zonnetje, deels een niet bestaand plot. Dat klopt gewoon niet. Of ik moet de narratieve samenhang van de andere delen over het hoofd hebben gezien.

avatar van eRCee
3,5
H'm, met cirkels kan ik je niet overtuigen. Elipsen dan?

dutch2.0 schreef:
De andere delen van Great House hangen er narratief volkomen los bij, afgezien dan van die eenheid in sfeer en van wat losse elementjes.
[...] Deels een plot als een zonnetje, deels een niet bestaand plot. Dat klopt gewoon niet.

Nu overdrijf je toch wel schromelijk.
Heb het boek niet voor me liggen, maar er is ook een duidelijke relatie tussen andere verhalen, bijvoorbeeld via het bureau, via Varsky, via die meubelverzamelaar. Het is alleen zo dat niet alle verhalen met elkaar in direct verband staan, behalve dan natuurlijk binnen het kader van "het grote huis" (mijns inziens een symbool voor de verstrooiing van de joden en het verlies dat ze telkens lijden, met de daaropvolgende zoektocht).

De nauwe relatie waar jij nu op focust blijft trouwens lang onduidelijk, daarom kan Krauss het mijns inziens wel maken om sommige delen nauwer, en andere losser op elkaar te laten aansluiten.

avatar van Natalie13
4,5
Great House is een boek wat niet makkelijk tot je komt. Een verhaal met verschillende lagen. Ik hou van dit soort prachtige verhalen waarbij je moet nadenken, genieten van de mooie zinnen, de stijl. Het is boek wat ik toch nog een keer zou willen lezen om het nog beter te begrijpen.

Zoek je een boek met vaart, dan is dit niet jouw boek. Liefhebbers van boeken zoals Pascal Mercier dan kan ik je dit boek zeker aanraden.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:07 uur

geplaatst: vandaag om 11:07 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.