Trager dan de Snelheid - Herman Brusselmans (2010)
Nederlands
Humoristisch
240 pagina's
Eerste druk: Prometheus,
Amsterdam (Nederland)
Louis Tinner is nooit een feminist geweest, maar hij heeft zijn vrouw Zoë wel toegestaan een carrière op te bouwen. Eerst was ze assistente van een modeontwerper, toen reactrice bij een tijdschrift, toen eigenares van dat tijdschrift en nu, sinds ze het tijdschrift heeft verkocht en rijk is, personal shopper. Ondertussen heeft Tinner zijn vierkante draaiende boekhandel verkocht en leeft hij op Zoë's kosten. Hun zoon David wordt opgevoed door Zoë, haar ouders en, als het echt niet anders kan, door Tinner. Maar het vele geld van Zoë wordt een prachtig thuis gekocht, dat vroeger nog heeft toebehoord aan Hugo Claus, een schrijver die volgens Tinner slechts één goed boek heeft gepubliceerd, in 1977. Vooral Claus' gedichten waren niets, oordeelt Tinner, en hij zal proberen betere gedichten te schrijven. Eerst zorgt hij ervoor dat hij eruitziet als poëet. Maar het liefst van al zou hij ruggelings verdwijnen door een groot gat in de grond.
Dat Brusselmans na een (korte) pauze terug is, is leuk. Dat hij Lious Tinner weer uit de mottenballen heeft gehaald is echter geweldig nieuws, voorgangers De Man Die Werk Vond en Drie Keer Slapen En Ik Word Wakker zijn immers twee van zijn beste boeken. Bovendien is het interessant om te lezen hoe het Tinner na al die jaren vergaat. Het gat tussen de eerste twee boeken telde veertien jaren, en nu zijn we alweer twaalf jaren verder.
Worden de verwachtingen ingelost? Nee! Trager Dan De Snelheid is een ongelooflijke aanfluiting! Van Bibliothecaris naar tweedehandsboekenverkoper naar... niets! Lious Tinner doet hélemaal niets behalve achterlijke gesprekken voeren met toevallige passanten. Daarnaast staat de eerste druk ook nog eens vol slordige fouten. Per slot heeft de roman ook geen tweede laag of iets dergelijks, het hele boek bestaan uit een aaneenschakeling van onzin. Niet eens grappige, dat ook nog eens. Was Tinner maar gestorven aan het eind van De Man Die Werk Vond (zulks wordt gesuggereerd), dan was dit mateloos kansloze gedrocht nooit verschenen.