menu

Une Vie Française - Jean-Paul Dubois (2004)

Alternatieve titel: Een Frans Leven

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Frans
Psychologisch / Sociaal

356 pagina's
Eerste druk: Olivier, Parijs (Frankrijk)

Hoofdpersoon Paul Blick is 54 jaar oud en zojuist met roken gestopt. Hij is de zoon van een Simca-dealer in Toulouse, woont alleen, heeft twee kinderen en een kleinzoon. Hij kijkt terug op zijn leven, dat gelijk op is gegaan met de tweede helft van de twintigste eeuw. Hij ontdekt de geneugten van de seks, doet wat wazige studies, komt terecht in de sportjournalistiek, trouwt met de dochter van zijn baas en ziet zijn leven verder sluipenderwijs in het honderd lopen. Een aaneenschakeling van rampspoed zorgt voor een bizarre ontknoping.

zoeken in:
avatar van dutch2.0
3,5
Une vie fancaise is zo'n boek waarbij je al lezend denkt dat je het al eerder hebt gelezen. Sterker nog, dat je het al een paar keer hebt gelezen.Thema's en motieven zijn niet echt bijzonder: het belang van liefde en familie, de onmogelijkheid om een ander echt te leren kennen, de altijd aanwezige dood, de onmogelijkheid om geluk vast te houden, etc. Ook het verhaal is niks bijzonders. We volgen de geschiedenis van een onbetekenende man die eerst het mooiste meisje van de stad trouwt, rijk wordt als fotograaf en vervolgens in de narigheid belandt. Om uiteindelijk te beseffen dat geld en schoonheid ook niet alles is.

Wat dit boek voor een Nederlander wat lastig maakt, is dat het op en top Frans is. Er wordt veel verwezen naar de Franse politiek van de laatste vijftig jaar, op een manier die enige voorkennis veronderstelt. Dubois (beter gezegd: het hoofdpersonage) is niet misselijk met zijn kritiek op het Franse politieke leven, en spaart daarbij links noch rechts. Boeiend, maar niet altijd even goed te volgen voor de niet-francofielen onder ons.

Waarom is dit boek dan toch een aanrader? Vooral vanwege de errrrg vloeiende stijl en vanwege de humor. Die humor en stijl kenmerken zich door een licht-nonchalante ironie. Zoals in het volgende stuk, dat niet echt grappig is maar wel typerend voor de stijl. In dit stukje vertelt het hoofdpersonage dat hij een psychiater bezoekt, niet omdat hij geestelijke problemen heeft maar omdat hij behoefte heeft aan iets dat op vriendschap lijkt:

Hij heette Jacques-André Baudoin-Lartigue. Een erg lange naam voor een klein mannetje van wie je meteen begreep dat hij heel Freud en Lacan zou hebben ingeruild voor een paar centimeter meer. (…) Baudoin-Lartigue was ongetwijfeld niet de makker waar ik van droomde, maar voor de prijs van twee volle benzinetanks mocht ik bij hem een poging wagen om mijn stabiliteit te hervinden.

Afgezien van de stijl en humor scoort het boek op het gebied van ontroering. Zeker op het eind, als er van het hoofdpersonage niet veel meer over is, en hij zich vastklampt aan de restjes van zijn leven.

Kortom, een boek dat garant staat voor een paar dagen (in mijn geval een paar maanden, maar dat is een ander verhaal) leesplezier. Al blijft het jammer dat je hem hoogstwaarschijnlijk al eerder hebt gelezen. Maar dan onder een andere titel.

Gast
geplaatst: vandaag om 17:51 uur

geplaatst: vandaag om 17:51 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.