The Dark Tower I: The Gunslinger - Stephen King (1982)

maar is het eerste verhaal over die zusters niet in een ander boek gebruikt ofzo ?? het is zo raar om te lezen terwijl je het al weet en ze 843794 procent zeker weet dat je t boek niet heb gelezen

@ s0njaa:

Bedoel je het verhaal De Kleine Zusters Van Eluria uit de verhalen bundel Alles Is Eventueel?

Dat verhaal is inderaad al eens in 1999 in Nederland gepubliceerd in de door Robert Silverberg samengestelde bundel Legenden.

ahh damn vermeerf.. you made my day
Ik dacht even dat ik gek ging worden

Mijn eerste kennismaking met de Donkere Toren reeks. Ik had erg veel zin om met deze reeks te beginnen en de start vind ik veelbelovend.

Ik verwachtte een taai deel. Dat viel alleszins mee. King schrijft heel beeldend en creëert een fantasievolle wereld. Het boek is wel taai in de zin van het vergaren van antwoorden. Het is allemaal nogal mysterieus en je blijft over met veel vragen, maar dat viel te verwachten.
De combinatie tussen verschillende genres (vooral fantasy en westerns) vond ik erg leuk gedaan.

Er zaten een paar bijzonder sterke passages tussen. Zo vond ik de shoot-out in Tull erg sterk. En de rit met de lorrie over de (gammele) spoorlijn met de Trage Mutanten was erg spannend.. De (kleine) flashforwards en de vele flashbacks wekten mijn interesse voor het verdere verloop van deze reeks.

Prima begin van de serie, op naar deel twee. Hopelijk wordt het alleen nog maar beter.

* * * *

Prachtig begin van de serie.
Ik heb de hardcover, met het proloog Zusters van Uluria

De schrijfstijl is prachtig, de sfeer doet denken aan The Good, the bad and the Ugly (love it!).

Deze serie moet je lezen als je ook maar een beetje van fantasy/sf houdt met een western-sausje.

Een prachtige start van deze serie.

Maar heb echter alle boeken in deze reeks gelezen.
Meneer King is helaas al geruime tijd op z'n retour.
De vervolg delen van 'Dark Tower' worden progressief slechter.
Heb het laatste deel na 50 bladzijden geskipt en ben naar het einde gesprongen, en wat een fantasie-loos einde!

King was in zijn jongere jaren een zeer begaafd schrijver.
Helaas worden z'n latere werken gekenmerkt door 'meer woorden' inplaats van 'meer fantasie'

Iemand al een Trigun gezien? Een anime SF-verhaal met Western sausje. Allicht zal dat de grootste gemene deler zijn.

Berichten verplaatst naar Stephen King

Vreemd verhaal, maar goed mischien word het beter.

Ik heb me eindelijk gewaagd een deel te lezen uit de veelgeprezen reeks 'De Donkere Toren'. Ik heb alleen nog 'De Scherpschutter' aangeschaft omdat ik eerst eens wou proeven van de grote maaltijd die Stephen King heeft gemaakt. En het viel me zeker niet tegen !

Ik ga er niet te veel woorden aan verspillen maar dit is een goed deel. Roland is een personage dat je als lezer enorm waardeert en de sfeer is prachtig.

Alleen blijf je na dit deel toch wel met heel veel vragen zitten en blijft het enorm vaag. Eerst dacht ik dat King in dit eerste deel niets anders zou schrijven dan kennismaking met allemaal personages (omdat dit boek behoorlijk dun is voor een King boek), maar gelukkig was dit niet zo. De prachtige proloog, de scènes in Tull en de momenten in het verleden van Roland zijn de beste stukken in dit boek. Voor de rest blijft het een zeer vaag verhaal, maar ik ben er wel door geboeid geraakt.

Dankzij het leuke eerste deel ga ik zeker de hele reeks aanschaffen, maar dat is nog zeker niet voor vandaag. Ik ben van plan de hele reeks aan te kopen zonder iets te lezen en daarna vanaf boek 1 weer helemaal opnieuw te beginnen (misschien iets voor de opkomende zomervakantie).

Ik ben enorm benieuwd

3.5*

Aardig begin van de Donkere Toren serie Het hoofdpersonage Roland is mysterieus en daardoor erg interessant. De sfeer die King creëert is ook weer fantastisch, een heerlijk Spaghetti Western sfeertje.

Het verhaal is ook goed, alleen vind ik het verhaal soms traag en saai, vooral de scènes dat Roland en Jake in de bergen zijn vond ik erg langdradig. De scènes in Tull en de flashbacks naar de jeugd van de scherpschutter vond ik wel weer erg leuk om te lezen.

Dit boek heeft mijn nieuwsgierigheid naar de rest van de serie alleen maar doen toenemen. Ik ben nu zeker van plan om de gehele serie te gaan lezen.

Die langdradigheid is een beetje King eigen. Dat gaat voor deze serie al helemaal op: er zitten veel langdradige stukken in, maar ze dienen allemaal het verhaal. De passage die jij beschrijft zal in het niet vallen bij andere stukken; die zijn nog langdradiger. Het meeste zul je echter wel gaan waarderen, vermoed ik.
Deel een is een grote inleiding. Vanaf hier wordt het alleen maar beter. Veel plezier ermee!

Erg interessant. De wereld die King hier schept staat bol van de sfeer en over het hele boek hangt een prettig mysterieus en ook wat avontuurlijk sfeertje. King leent prima wat sterke elementen uit werk van anderen, maar drukt ook zeker zijn eigen stempel met leuke vondsten. Soms kreeg ik wel het idee alsof hij dingen min of meer ter plekke verzon. Iets wat door zijn nawoord ook een beetje wordt bevestigd.

Wat de geheimzinnigheid echt goed doet is hoe je op nul begint in het verhaal. De gunslinger is ook een erg boeiend personage, ondanks zijn zwijgzaamheid. Juist door zijn zwijgzaamheid eigenlijk. Vooral aan het begin van het boek heeft hij wat van die lekkere ultrakorte dialogen in western-stijl. De wereld is ook een beetje een mix van western en science-fiction tot nu toe.
In vergelijking met It lijkt King zijn woordenschat wel een stuk rijker. Hij gooit er een hoop fraaie zinnetjes en metaforen uit.

De beproeving van de reis komt sterk over. Al had het stukje in de woestijn nog wel wat langer gemogen van mij zelfs. Ook het stukje door de berg in het donker is erg aangenaam. Het wordt tegen het einde zelfs nog even erg spannend met de confrontatie met de slow mutants. Af en toe zit er ook even een iets dieper gedeelte in, zweverig zoals we van King wel kennen. Het slot is daar nog het beste voorbeeld van. Toch vond ik het boek nooit sloom weglezen. De interessante flashbacks en aan het begin soms ultrakorte paragraafjes dragen daar aan bij. Ben benieuwd hoeveel beter het nog wordt.

Pas het derde boek dat ik dit jaar lees, het begint weer een beetje te kriebelen.

Weeral grotendeels eens met wat hier beneden beschreven wordt. Het verhaal begint heel goed en de sfeer wordt prachtige neergezet. Alleen het einde, vanaf het moment dat Jake sterft is me veel te zweverig en mytisch zonder dat het direct zin maakt. Ik bedoel maar, eerst jaagt hij vier vijfde van het boek achter de man in black aan, en als hij hem uiteindelijk vind gaan ze een vriendelijke tete-a-tete houden. Snapte het niet.

Heb eindelijk de hele reeks n mijn bezit en ben sinds gisteren (her)begonnen in het eerste deel van de befaamde Donkere Toren-reeks. Ik heb het boek nog niet helemaal uit, maar zit al aan het laatste hoofdstuk waar de Scherpschutter de Man in het Donkere pak aanspreekt. Dus in twee dagen heb ik heel wat gelezen.

Na herlezing blijf ik het boek 3.5* geven. Het kortverhaaltje over de zusters van Eluria was enorm interessant , maar aangezien dit niets met het verhaal heeft te maken ga ik dit niet doorwegen in mijn eindoordeel.

Het eerste pluspunt is dat het boek ongelooflijk magisch en makkelijk leest. King beschrijft een wereld die hij zelf heeft gecreeërd en combineert het Western genre met Fantasie. Eigenlijk moet ik eerlijk toegeven dat ik deze twee genres niet zo gaaf vind als horror/thrillerboeken maar King doet het behoorlijk goed. Al vanaf het begin kan hij me meeslepen naar zijn geheime wereld. Roland is een prachtig personage; een stoere , goed uitziende man die niet snel zijn emoties laat zien. Ik popel om meer van hem te lezen. De beste stukken in het boek vond ik het gevecht met de leraar Curt en de gebeurtenissen in Tull. Dit zorgde ervoor dat het verhaal wat vaart kreeg maar eigenlijk gebeurt er genoeg in het boek (en dat is een wonder voor King om te vertellen in 200 pagina's).

Het grootste minpunt is dat ik als lezer nog steeds niet weet waar ik aan begin. Het blijft allemaal zo mysterieus. Ook zitten er ongelooflijk vreemde elementen in. Bijvoorbeeld het gesprek met dat orakel en de kring van stenen + het moment waar de jongen bezeten raakt. Hier kon ik niet anders dan mijn vreemde ogen trekken. Het einde is , naar wat ik mij nog herinner van de vorige keer, zeer symbolisch en vaag. Je krijgt een aantal dingen te weten en toch blijven ze een enorm raadsel. Je begint als het ware schrik te krijgen dat het nooit wordt opgelost.

Maar vanaf nu is dat voorbij want ik ga morgen verder met het tweede deel. Ik beloon dit deel met een 3.5*. Een goed boek en tevens een leuke introductie van een lange reeks. Ik ben benieuwd naar de volgende boeken.

Ik heb de eerste vier delen van de Donkere Toren reeks in mijn bezit. Ik ben van plan die te gaan lezen, vervolgens in april de nieuwste (The Wind through the Keyhole) te bestellen en daarna deel 5 t/m 7.

Vandaag heb ik dit boek uitgelezen. Voor mij was dit een prettige kennismaking met het verhaal. De scherpschutter is een interessant en mysterieus personage. Dat geldt ook voor de wereld waarin het verhaal zich afspeelt. Het verhaal begint simpel: De scherpschutter achtervolgt 'de man in het zwart' door de woestijn. Je hebt eigenlijk geen idee waar het over gaat. Naarmate het boek vordert krijg je steeds meer te weten over het verleden en het doel van de scherpschutter, maar echt duidelijk wordt het in mijn ogen nooit. Op het moment dat sommige vragen worden beantwoord, ontstaan er onmiddellijk weer nieuwe.

Het einde van het boek schept ook niet echt veel verduidelijking. Gelukkig kan ik meteen doorlezen, maar als ik jaren op het vervolg (en de vervolgen daarop) had moeten wachten, was ik er waarschijnlijk niet aan begonnen. Ik ben benieuwd wat het vervolg mij te bieden heeft, dit begin(netje) was in ieder geval hoopgevend.

Zo... Die is ook weer uit. Laat ik beginnen met zeggen dat het een erg goed boek is. Het was totaal anders dan ik had verwacht. Het begon niet zo heel leuk, het sloeg totaal nergens op. Na een tijdje (einde hoofdstuk 1, dat hij de mensen in Tuil afknalt) werd het dan wel weer erg spannend en leuk. De beslissingen die werden gemaakt door Roland voel je echt alsof je die zelf maakt (of natuurlijk dat je ze niet maakt)

Het uitgangspunt van een man die iemand achtervolgt door honderden (misschien wel duizenden) kilometers woestijn, met sporadisch een dorpje of huisje vind ik erg goed. Ik dacht dan ook dat er wel meer uitgehaald zou worden, maar (helaas) was dit niet het geval. Zowel de man in het zwart als Roland waren beide erg mysterieus en daar wilde je meer over weten. Toen Roland eenmaal de jongen 'Jake' tegenkwam zag je dat er toch nog een gedeelte binnenin Roland menselijk was. Je voelde empathie voor Jake, die er niet voor gekozen had in tegenstelling tot Roland.

Het laatste gesprek tussen de man in het zwart en Roland was erg sterk! Je voelde de spanning, ik vond dat King het erg goed had beschreven. Hoewel het eerste stuk van het gesprek totaal nergens op sloeg. Maar hier kijken we even doorheen De gebeurtenissen (zoals de trage mutanten en het orakel) waren ook wel erg goed gedaan. Jammer genoeg werden zulke spannende, goed beschreven stukjes afgewisseld met vage stukken die naar mijn weten totaal nergens op sloegen.

Al met al is dit boek dus een goed begin van de reeks, want daar was het wel goed in, je aandacht trekken en ervoor zorgen dat je het volgende deel ook wil lezen! Ik kom uit op een 4*, want op een paar mindere stukken (vooral het begin) is het gewoon een goed boek! Ik ben dus ook blij dat ik na het begin niet stopte, want dit zou ik niet willen missen!

Niet door te komen, maar gezien de beoordelingen zal het wel aan mij liggen.

Ben het niet met je eens, maar ik snap het wel. Mocht je toch doorzetten: de vervolgdelen zijn toegankelijker.

Moeilijk iets te zeggen over een deel van een heel epos. Kortweg: ik heb genoten van delen 1 t/m 7. De "werelden" werken verwarrend, of liever vervreemdend. Het eerste deel heb ik in het duits gelezen, en daardoor wordt er een afstandelijkheid gecreeerd (voor een niet-Duitser) die in de andere delen ontbreekt. Heel vreemd boek, maar daardoor intrigerend.

Heeft dat wel echt met het Duitstalige te maken? Ik vond deel één sowieso veel afstandelijker - maar daarom zeker niet minder - vergeleken met de latere delen. En welke versie heb je trouwens gelezen? Ik heb de oudere gelezen en die heeft hier een daar nog wat inconsistenties met de wereld van het latere verhaal (schaarste van papier bv).

The heat is on! The Dark Tower: Idris Elba, Matthew McConaughey cast in Stephen King movie | EW.com

Het moet ondertussen een kleine 10 jaar geleden zijn dat ik kennis maakte met The Dark Tower saga. Indertijd een beetje argwanend aan begonnen, maar al snel bleek het een erg fascinerende reeks te zijn. Ik kocht een aantal jaar geleden dan ook het nieuwste deel uit de reeks (The Wind Through the Keyhole) en speelde al langer met het idee om hier eens opnieuw mee te beginnen. Er waren echter een paar redenen die me wat tegenhielden.

Voornaamste reden was vooral het feit dat ik hier nog zoveel ongelezen van King heb liggen en dat ik het een beetje jammer vond om dan delen uit zijn oeuvre te gaan herlezen. Het is bovendien ook een vrij imposante reeks qua aantal pagina's en dit eerste deel stond me te boek als nogal pittig. Het was eigenlijk pas met het nieuws dat de verfilmingen eindelijk er gaat komen (volgens mij waren er al plannen toen ik de reeks las) en ik was dan ook aangenaam verrast dat dit eerste deel eigenlijk best goed meeviel. The Gunslinger oogt nog altijd wat fragmentarisch, iets wat vooral te wijten is aan het feit dat King de verschillende hoofdstukken als aparte kortverhalen schreef voor tijdschriften en deze nadien bundelde in dit boek, maar algemeen gezien blijft het een boeiende wereld. Het segment in met de massamoord in Tull is denk ik mijn favoriete hoofdstuk uit The Gunslinger, hoewel de strijd met Cort ook wel heerlijk is, maar op zich ligt alles dicht bij elkaar qua niveau. Ik vermoed dan ook dat dit deel me deze keer wat beter lag doordat ik ondertussen toch bekend ben met de wereld van Roland, want King introduceert hier toch al heel veel elementen die later belangrijk gaan worden.

Niet alles is altijd even origineel te noemen, King verliest zich bovendien soms in te geforceerde mystiek en toch is dit een uitstekend begin van zijn magnum opus te noemen. De grote verhaallijn zit nog redelijk in mijn geheugen en ik ga ervan uit dat ik sommige vervolgen nog beter ga vinden, maar dit mag er zondermeer zijn. Ik kijk al uit naar het wederzien met Eddie en Susannah!

4*

Een mooi begin van een epische reeks; De Donkere Toren. Ik lees deze serie voor de 2e keer, wat het natuurlijk wel anders maakt. Ik weet immers hoe het afloopt... en ken het verhaal in grote lijnen, waar de details zijn weggezakt. Maar met die voorkennis valt het me juist op hoe goed dit eerste deel al is. De wereld die "verder is gegaan", de terugblikken naar het bijzondere verleden van de scherpschutter, de heftige passage over zijn verblijf in het dorpje Tull.. Stephen King weet als geen ander de sfeer goed neer te zetten.

Ik heb 2 versies van dit boek. De oude editie bevat een leuk nawoord van de schrijver. Hij vraagt zich hardop af of deze serie überhaupt wel af gaat komen, of hij daar wel lang genoeg voor leeft. Hij mijmert wat over het verdere verloop. Mooi vind ik dat ?. Het is hem gelukt, en hoe. De komende weken, maanden ga ik het met enorm veel plezier weer herbeleven.

^^ Net als IT kun je hier ook voor naar de bios !

Ik lees net in mijn 2003 editie dat in die versie teksten zijn aangepast en toegevoegd....

Lekker, heb ik net de versie uit de 70's uit! Maar ik wil deze reeks van meer dan 4000 blz goed beginnen, dus begin ik vanavond opnieuw aan dit verhaal. Maar dan nu de versie uit 2003. ?

Gek genoeg wil ik dat niet. Ik ga de hele reeks opnieuw lezen en wil daarbij mijn eigen fantasie laten spreken ?

In grote lijnen de nieuwe versie gelezen. De aanpassingen zitten veelal in de termen die in latere delen gemeengoed worden. Dankie sai, palaveren, ka, etc. Hier en daar een naam aangepast (Allan wordt Alain cf de latere delen).

Voor diegenen die voor het eerst beginnen aan de Donkere Toren reeks niet nodig om perse de nieuwste editie te lezen dus.

'De scherpschutter' is een boek dat veel probeert te doen maar daar niet helemaal in slaagt. Desondanks weet King, zoals hij wel vaker doet, geweldige sfeerschetsen en de interne strijd van het hoofdpersonage beeldig te verwoorden. Dit is dan ook de kracht van 'De scherpschutter'. De omgevingen waar Roland zich begeeft zijn desolaat en minstens even grimmig als de figuren die hij op zijn trektocht tegenkomt. De opzet en ambitie van dit eerste boek van de 'Donkere toren'-reeks is bewonderenswaardig, aangezien King er nog 20 jaar over zou doen om zijn verhaal af te sluiten.

Wat ik iets minder vond, was het pseudo-filosofische toontje van 'De scherpschutter'. King wilde duidelijk niet een ordinair fantasyverhaal schrijven waarbij de brave Hendrik het opneemt tegen de kwaadaardige schurk, hetgeen ik toejuich. Maar om dan opzettelijk vage beschrijvingen en woordkeuzes te gebruiken om het proza op te fleuren vind ik een beetje overdreven. Met name het einde, tijdens de openbaring van Roland aan de hand van de man in het zwart, werd de mystieke 'new age'-achtige vaagheid me een beetje te veel en kwam het over alsof King een soort diepe, angstaanjagende werkelijkheid wilde onthullen à la Lovecraft, een werkelijkheid die ons menselijk denkvermogen te boven gaat. Dit kwam me persoonlijk nogal pretentieus over. Een beetje een 'love it or hate it' moment? Begrijp me niet verkeerd, ik houd van mysterie en diepgang, maar het einde en de beschrijvingen van figuren en zaken die bewust vaagjes worden gehouden, kwamen eerder over als stroeve stijloefeningen dan als waardevolle toevoegingen.

De scènes in de mijn waren spannend en voelden bijzonder beklemmend. Het mooiste van 'De scherpschutter' vind ik de beschrijvingen van de dorre, vreugdeloze leegte die de woestenijen van Rolands wereld kenmerken. Net als het bos achter het huis in 'Pet Sematary', wordt het samenspel tussen omgeving en mens in dit boek erg goed beschreven. Als lezer kruip je echt in de huid van Roland, en dat is zeker een bijzondere vaardigheid, en een groot deel van wat King zo'n goede verhalenverteller maakt.