Twee Vrouwen - Harry Mulisch (1975)

Is dit niet een van de bekendere werken van Mulisch? Gek dat er nog geen reactie's zijn. Dit lijkt me dan wel weer een mooi boek.

Het boek voor dit jaar van Nederland leest.

Volgens mij is Twee Vrouwen vooral populair onder scholieren, ik las het via mijn dochters boekenlijst ... vooral lekker dun voor veel scholieren .
Of vergis ik me?

Dat zal het wel zijn. Deze maar eens lezen dan. Mulisch kan weinig fout doen bij mij.

Een aardig boek. Meer niet.

Opzich is het wel een goed boek. Ik vond hem in het begin niet super, maar hoe verder ik in het boek was, des te leuker ik hem begon te vinden. Een 3.5..

Heeft iedereen hem al uit? Sinds afgelopen vrijdag gratis af te halen in de bieb (als je lid bent). Aardig boek, maar kan me toch wel betere titels van Mulisch voor de geest halen voor zo'n aktie. Alhoewel, nu ook weer niet zo heel veel.


En er is een aardige verfilming van, wil ook nog wel eens helpen voor de populariteit op boekenlijsten.

Sluit me aan bij DvonGeem: een aardig boek, meer niet. Heb het herlezen voor Nederland Leest, maar vraag me af of dit wel zo'n geschikt boek is om heel Nederland aan het lezen te krijgen. Natuurlijk, ik zie de voordelen: er kan maatschappelijk debat komen over de inhoud en het boek is niet al te dik dus ook voor de minder geoefende lezer goed te behappen.

Maar is dit nou echt een boek waarvan je zegt: kom, dit gaan we op verjaardagen eens fijn bespreken? Vind ik niet. Als je met anderen een gesprek wil beginnen over een boek, dan moet het een boek zijn waarvan je onder de indruk bent. En dat is dit niet. Het leest lekker weg en er zitten geen langdradige stukken in, maar om nou te zeggen dat je er gebroken uitkomt, nee. Je leest het vandaag, en morgen ben je het vergeten.

Overigens is Twee Vrouwen wel een stuk beter te pruimen dan dat gedrocht van een Ontdekking van de Hemel..

Ik geloof niet dat ik er aan zal beginnen; sterker nog: ik weet het zeker.

Mee eens met bovenstaande reacties, al ben ik nog iets negatiever; het leest wel lekker weg, maar ik kon er héél weinig bijzonders aan ontdekken.

Het leest lekker weg, kon me ook redelijk goed verplaatsen in de hoofdpersoon, alleen vanaf het moment dat Sylvia doodleuk terugkomt met het nieuws dat ze er alleen maar met Albert vandoor was gegaan om gezellig zwanger te worden, om de rest van haar leven gezellig potten te bakken met Laura, verloor Mulisch me een beetje. "Waar gaat dit in godsnaam over?" aldus mijn gedachtenwolkjes. Het eind valt dan ook flink tegen. De rest van het boek was beter te pruimen en laat zich als 'zeer aardig' bestempelen. Een nipte 3,5* kan er wel vanaf.

Lees Komrij er maar op na (Papieren Tijgers): Mulisch is eigenlijk geen héél groot schrijver. En zoals u weet heeft Komrij altijd gelijk...

Ik heb hem moeten lezen voor school. Het las lekker weg en daarom had ik het ook binnen een paar uur uit. Toch was ik er niet bijster van onder de indruk. Het is meer gewoon een boek wat je leest als je je verveelt en niet zoveel beters te doen hebt, gewoon als je zin hebt om eens even lekker te ontspannen. Het verhaal vond ik wel iets hebben, en ook het einde vond ik heel mooi. Het heeft lang geduurd voor ik er eindelijk achter kwam wat die laatste zin nou moest betekenen. Wat ik wel heel vaag vond aan het boek, waren de constante metaforen en de eindeloze verwijzingen naar Griekse tragedies. Er zaten soms echt stukken bij waarbij ik dacht: Wat moet dit in godsnaam inhouden? Pas toen ik de mythe over Orpheus had gelezen, wist ik eindelijk wat Mulisch met die desbetreffende verwijzingen bedoelde. In die zin word je ook een beetje geacht om die mythes te kennen, en hoewel ik drie jaar Grieks heb gehad kon ik er eerst ook geen touw aan vastknopen.
Zoals ik al eerder aangaf, vond ik het einde heel mooi en onverwacht. Maar ook een beetje ongeloofwaardig. Ik weet niet hoe lang Sylvia en Alfred iets gehad hebben, maar het is nogal raar dat Sylvia in die tijd helemaal niet aan Laura heeft laten doorschemeren dat ze alleen maar iets met Alfred had om zwanger te worden. Voor hetzelfde geld had Laura dit Sylvia nooit vergeven en dat had die Sylvia ook wel kunnen weten.
Ook wel grappig dat Mulisch zichzelf (zoals hij wel vaker doet in zijn boeken) in het boek heeft verwerkt (die schrijver van het toneelstuk).

De tempoversnellingen, als het om gebeurtenissen gaat, aan het eind, vond ik niet erg geslaagd. Zoals velen hier: Aardig boek, meer niet.

Het feit dat het boek gratis verstrekt werd tijdens de Nederland Leest campagne van 2008 heeft me doen besluiten dit boek te lezen. Ik zou het anders, denk ik, niet zo snel hebben gelezen. Ik heb andere Mulisch'en nog wel op m'n verlanglijstje staan, daar hoorde deze niet bij.
Wat dat betreft zou je kunnen stellen: geslaagde actie, Nederland Leest. Ik vraag me echter wel af of dit boek zal leiden tot de gehoopte gesprekken en discussies aan de borreltafel. Maar dat vroeg ik me ook al af bij de vorige twee romans die werden verstrekt in het kader van deze actie.
Dat terzijde. Het boek zelf. Ik vond het prima te pruimen, maar het haalde het niet bij het niveau wat ik van Mulisch gewend ben. Ik ben een groot liefhebber van 'Siegfried' en 'Het stenen bruidsbed' - daar kwam 'Twee vrouwen' niet bij in de buurt. Desondanks een prettige leeservaring. Of het nu 'raar' gevonden moet worden dat Sylvia weer terugkwam, vind ik een non-discussie. Zijn de plotwendingen in 'Siegfried' en 'De ontdekking van de hemel' niet even raar?
Tijdens het lezen van de roman moest ik denken aan de film van Lynch: Mullholland Drive. Deze roman vertelt ook het verhaal van twee minaressen (die - wel of niet? dat is de vraag bij Lynch - uit elkaar gedreven worden door een man). Ook in deze film speelt een toneelstuk/theater een belangrijke (sturende) rol. Zou Lynch het boek (of anders wellicht de film... maar die heb ik niet gezien dus ik weet niet in hoeverre daar alles is uitgewerkt) hebben gelezen?? Nja, waarschijnlijk slechts hersenschimmen mijnerzijds.

Inderdaad overeenkomsten tussen Mulholland Drive en dit, maar ik denk niet dat Lynch zich hierdoor heeft laten inspireren. Lijkt me sterk dat hij zich zo heeft verlaagd

Ik vond het eigenlijk wel een sterk boek. Ik kan me aan de ene kant helemaal vinden in de kritiek van veel mensen, maar toch werd ik er door geraakt en ook het einde kwam voor mij volledig uit de lucht vallen.

Daarnaast vond ik de manier waarop de tijd in het boek langzaam naar elkaar toe groeit erg knap gedaan.

4 sterren.

Leuk boek, heb het net uit en het is mij goed bevallen.
2e boek wat ik heb gelezen van Mulisch en hij schrijft ontzettend goed. Alleen vond ik dit verhaal af en toe wel een beetje droog.
Bijv: (spoiler) in het begin: ga je mee naar binnen, oké. Zullen we in bed gaan liggen, oké. Allemaal van die drogen antwoorden.
Het einde was wel erg sterk en heeft wel iets in mij losgemaakt.
Erg goed boek dit. Zeker een goede aanrader!

Toch ongelooflijk hoe ze er toch altijd in slagen de allerslechtste boeken als geschenk aan te bieden.

Op de helft van het boek werd het best interessant, maar op het eind zakte het weer helemaal weg. Het was weliswaar verrassend, maar dat kwam alleen doordat het allemaal een beetje overdreven was.

Na De Aanslag, Tussen Hamer en Aambeeld en Het Stenen Bruidsbed veruit het slechtste dat ik tot nu toe van Mulisch gelezen heb.

Onderhoudend, maar omdat ze het als geschenk voor Nederland Leest gebruikt hebben houd ik het op 2,5.

Ja, de goede boeken geven ze niet weg.

Dat ze dit boek hebben gekozen als geschenk zal er ook wel mee te maken dat ze vinden dat homoseksualiteit gepromoot moet worden binnen de islamitische gemeenschap. Ik hoorde gisteren van iemand dat er zelfs een eenvoudige druk is gemaakt zodat ook mensen die minder goed Nederlands kennen het boek toch kunnen lezen.

Maar ja, zo lang er maar gratis boeken uitgedeeld worden...

Mag ik even iets algemeens vragen? Is dit boek nou aangepast als boekenweek?
Ik lees steeds iets over gesuggereerde zelfmoord van Laura, nadat Sylvia is vermoord door Alfred, maar daar herinner ik mijn niets van.

Het is geen boekenweekgeschenk geweest. Het is een keer uitgegeven vanwege een actie om Nederland aan het lezen te krijgen. Het was toen gratis te verkrijgen bij bibliotheken. Naar mijn idee hebben ze daar wel glad het verkeerde boek voor gekozen.

Bovendien was de uitgave die je bij de bibliotheek kon afhalen gewoonweg niet te lezen. Ik ben speciaal nog eens terug gegaan om een normale editie te gaan lenen.

Vandaag in een ruk uitgelezen. Het begon allemaal prachtig, de eerste honderd pagina's vond ik werkelijk fantastisch. Ik kan me voorstellen dat dit boek destijds wat stof heeft doen opwaaien, gezien het onderwerp.

Wel vind ik het jammer dat de beschrijving hierboven (niet alleen op BM, maar eigenlijk overal) de lezer een kijk in het boek geeft tot ver over de helft van het verhaal. Gelukkig had ik de beschrijving niet gelezen, nee ik heb mijn vijfde druk opgedoken in de kringloop voor de prachtige prijs van twee euro's. Dit kans kon ik niet laten liggen, ook omdat ik niet erg fan ben van Mulisch' boeken (dat wil zeggen, van de drie die ik las, vond ik er een goed).

Maar goed, waar die beschrijving eindigt, daar komt wat mij betreft een eind aan een geweldig verhaal. Het is net alsof Mulisch de laatste hoofdstukken het boek met alle geweld (letterlijk nog wel) naar een ontknoping zocht. Jammer, want het gegeven alleen al - twee vrouwen in de jaren zeventig - is sterk genoeg, daar hadden de wat mij betreft tot twee keer toe onverwachte ontknopingen niet aan vast gemaakt hoeven worden.

Nu ja, ik heb er wel van genoten, en nu heb ik alle berichten hierboven niet gelezen, maar ik vind wel flarden op over de verwijzingen naar Griekse tragedies. Ik vond die wel erg treffend. En van het verhaal heb ik genoten, maar met een beter, subtieler einde had ik graag een 4.5 gegeven, maar helaas kom ik nu uit op 3.5. Ook niet slecht, dacht ik zo.

Mulisch weet erg goed de aandacht vast te houden, en schrijven kan hij. Veel mooi taalgebruik en personages die staan als een huis. De schrijver heeft duidelijk inspiratie opgedaan bij de Griekse tragedies, het verhaal van Orpheus en Eurydice in het bijzonder. Dat levert een best ontroerend boek op, en de laatste 40 bladzijdes kunnen zelfs goed voor een pageturner doorgaan wat mij betreft. Een boek dat erg lekker wegleest, niet eens alleen omdat het zo kort is, maar ook gewoon vakkundig geschreven. Snap de lauwe reacties hier niet zo.

Ook met dit boek bewijst Mulisch weer wat voor fantastische schrijver hij is. Prachtige taalgebruik en goed en ontroerend verhaal. Voor mij is het weer een echte Mulisch.. Eentje waar ik met volle teugen van kan genieten. En eentje waarvan ik vind dat Mulisch heel weinig probeert mee te geven over zijn wetenschappelijk en filosofische kennis. Voor mij echt een topper!

Ik heb er nooit niet echt bij stil gestaan maar de Nederlandse literatuur kan best erg interessant zijn. Er zijn genoeg goede schrijvers met een sterke schrijfstijl en fascinerende verhalen. Eén van deze schrijvers is dan ook een veelgeprezen man: Harry Mulisch.
Een schrijver waar ik eigenlijk eerst 'De aanslag' of 'Ontdekking van de hemel' wou van lezen. Maar ik vond dunnetje terug in mijn kast.

Twee vrouwen is een dun boekje met een toch wel een boeiend verhaal. Dit wordt gemaakt door een interessant onderwerp 'gewaagde liefde'. In dit gevel: een vrouw die verliefd wordt op een andere vrouw. Beide willen het verbergen voor hun eigen familie. Dus uiteindelijk bezeren ze hun liefde op leugens. Hierdoor ontstaan er conflicten.

Mulisch heeft een schrijfstijl waar ik eerst wat aan moest wennen. Er is veel over zinsstructuur nagedacht, zodat het heel poëtisch begint te lijken. Maar wat op sommige momenten ook onnodig was.

Het is een interessant boeiend boek, maar meer ook niet. Heb geen 'wow' gevoel gehad. Eerder gewoon ontspanning en een tussendoortje dat je op snel uithebt.
Ik ga terug eens moeten meer gaan verdiepen in de echte literatuur, de laatste tijd genoeg overcommerciële, hersenloze boeken gelezen.

3.5*