menu

The Penelopiad - Margaret Atwood (2005)

Alternatieve titels: Penelope: De Mythe van de Vrouw van Odysseus | Canongate Myth Series #2 | The Myth of Penelope and Odysseus

mijn stem
3,50 (3)
3 stemmen

Engels
Historisch

159 pagina's
Eerste druk: Canongate Books, Edingburg (Verenigd Koninkrijk)

In de Odyssee van Homerus wordt Penelope, de vrouw van Odysseus, beschreven als de perfecte, trouwe echtgenote. Nadat Odysseus is vertrokken om in de Trojaanse oorlog te strijden, staat ze er twintig jaar alleen voor. Penelope weet het koninkrijk Ithaka te handhaven, haar eigenzinnige zoon op te voeden en haar vele aanbidders af te wijzen. Wanneer Odysseus eindelijk terugkeert, vermoordt hij de mannen en, merkwaardig genoeg, ook de twaalf dienstmaagden van Penelope. In deze moderne versie van het verhaal stelt Margaret Atwood de volgende vraag: 'Wat was de reden dat de dienstmaagden werden opgehangen en wat voerde Penelope nou precies in haar schild?' Penelope is een hervertelling van een eeuwenoud mysterie.

zoeken in:
avatar van J.Ch.
2,5
Het verhaal van Odysseus vind ik boeiend genoeg om het telkens opnieuw, in steeds andere vertellingen te lezen. Het oogpunt van Penelope leek mij erg interessant: hoe is het om de vrouw te zijn van één van de meest legendarische helden ooit, en hoe is het om twintig jaar te moeten wachten tot hij naar je terugkeert? Genoeg stof voor een mooi verhaal dus.

Helaas slaagt Margaret Atwood niet helemaal in haar opzet. Mijn interesse voor Penelope was snel gewekt maar werd niet bevredigd. Atwood probeert Penelope een sterke en slimme vrouw te maken, maar zo komt ze helemaal niet over. Ook eindigt het verhaal wel vrij abrupt, in het begin van het boek kreeg ik de indruk dat er iets gebeurt was waardoor Penelope een enorme hekel had gekregen aan Odysseus, door de manier waarop zij hem beschrijft. Op die plotwending zat ik dus tevergeefs te wachten. Daarnaast kon mij het lot van de twaalf gehangen dienstmeisjes vrij weinig schelen.

Wat het verhaal wat interessanter maakt is dat Penelope het vertelt vanuit de Hades, waar ze genoeg tijd heeft om het één en ander te overdenken. Haar relaas wordt afgewisseld met een koor gevormd door de twaalf meisjes, wat op zich ook wel passend is. Helaas houdt Atwood dit niet vol, tegen het eind van het boek krijgen we een college antropologie en een rechtszaak voorgeschoteld die de plank voor mij misslaan. Ik kan Atwoods pogingen om een brug te slaan met het heden wel waarderen, maar dit lijkt mij daarvoor niet de juiste manier. Ook Penelope's commentaar op de huidige samenleving is nogal flauw, een te gemakkelijke manier om humor in het verhaal te brengen.

Wat blijft er dan nog over? Het verhaal zelf, natuurlijk. Maar dat is al talloze keren eerder - en beter - verteld. The Penelopiad is wellicht geschikt voor lezers die nog niet zo bekend zijn met de Griekse mythologie (hoewel de verwijzingen je dan zouden ontgaan, en dat is ook weer jammer) maar zelf kies ik liever een andere versie.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:27 uur

geplaatst: vandaag om 10:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.