menu

Lea - Pascal Mercier (2007)

mijn stem
3,57 (7)
7 stemmen

Duits
Psychologisch

223 pagina's
Eerste druk: Hanser, Munchen (Duitsland)

Twee mannen komen elkaar bij toeval in Frankrijk tegen en besluiten gemeenschappelijk naar Zwitserland terug te keren. De een is medicus die tot toehoorder wordt van het verhaal van de ander, universitair docent en vader van Lea. De 8-jarige Lea heeft zich na de dood van haar moeder vol verdriet in een eigen gesloten wereld teruggetrokken. Het vioolspel van een straatmuzikante brengt een totale verandering in haar tot stand, die leidt tot een bestaan als wereldberoemd violiste. Haar vader stelt zijn leven totaal in dienst van Lea's muzikale carrière, maar glijdt steeds meer af in een diepe eenzaamheid. Bij de poging opnieuw toegang tot ziel en hart van de hoogbegaafde en labiele Lea te krijgen raakt hij verstrikt in de draaikolk van een misdaad.

zoeken in:
avatar van eRCee
3,5
Met zijn meest recente boek heeft Pascal Mercier opnieuw een meeslepende muziekroman geschreven. Lea heeft de vorm van een raamvertelling en focust op de vader van een talentvol violiste. Hij vertelt aan een toevallige medereiziger hoe zijn dochter langzaam afgleed in waanzin. De precieze reden hiervoor blijft onduidelijk. Zelf presenteert de vader zijn relaas als een noodlottige keten van gebeurtenissen. Dit is aan de ene kant een goede keuze van Mercier, omdat de aandacht zo wordt vastgehouden, en zelfs meer dan dat. Ik vond de hoeveelheid verzuchtingen in de trant van "hadden we dat maar nooit gedaan" echter ook een beetje pathetisch. Nog zo'n schoonheidsfoutje is dat er teveel bijpersonages en zijweggetjes zijn rond de toehoorder, degene die het verhaal uiteindelijk op schrift stelt. Gezien zijn volledig passieve rol is dit eigenlijk nutteloos, en leidt het alleen af van het hoofdverhaal. Gelukkig heeft dit hoofdverhaal voldoende kracht om ervoor te zorgen dat de ban nooit echt gebroken wordt, en de roman laat zich dan ook met gemak in één of twee keer uitlezen. Een erg fijn boek dus. Nu maar eens in omgekeerd chronologische volgorde de rest van Merciers oeuvre ter hand nemen.

avatar van psyche
3,0
psyche (crew)
eRCee schreef:
. Lea heeft de vorm van een raamvertelling en focust op de vader van een talentvol violiste. Hij vertelt aan een toevallige medereiziger hoe zijn dochter langzaam afgleed in waanzin.


Doordat het verhaal van Lea op deze manier wordt verteld blijft Lea voor mij op afstand. Dit geeft meer dan voldoende ruimte om na te denken over wat er tussen Lea en vader gebeurd is en de gevolgen hiervan.
Tegelijkertijd word ik door het op zich interessante verhaal niet echt geraakt waarbij de terugkerende

verzuchtingen in de trant van "hadden we dat maar nooit gedaan" echter ook een beetje pathetisch.


me irriteerden. Ze maakten het verhaal wat mij betreft langdradig.

De vader had moeite met verantwoordelijkheid voor een kind in het algemeen, nog meer voor zíjn kind. De vader heeft ook de boodschap gekregen dat Lea nooit kind heeft mogen zijn wat hij niet lijkt te begrijpen. Regelmatig moest ik in dit verhaal denken aan de bluesgitarist Joe Bonamassa die als vierjarige in de ban was van Eric Clapton, net zoals Lea als kind in de ban raakt van de viool. Daar waar Bonamassa's ouders hem op bepaalde dagen verboden om te spelen (er is ook nog leven buiten de gitaar); geeft Lea's vader het kind de vrije hand met alle buitensporige gevolgen vandien. Op mij komt het verhaal over dat vader 'toch alles voor haar deed', ik lees nergens ook maar één concrete poging van wat vader m.i. had moeten doen: het gedrag van dochter begrenzen. Juist op essesntiële momenten in haar carrière. Vader laat zich buiten spel zetten. Dáar mocht Lea volgens mij geen kind zijn ...
Door de raamvertelling mis ik wat er zich daadwerkelijk in het hóofd van Lea afspeelt, e.e.a.komt nu uit derde hand en hoewel ik begrijp hoe haar gedragingen ontstaan zijn, ik heb hierdoor moeite compassie voor haar te voelen.

Nog zo'n schoonheidsfoutje is dat er teveel bijpersonages en zijweggetjes zijn rond de toehoorder, degene die het verhaal uiteindelijk op schrift stelt. Gezien zijn volledig passieve rol is dit eigenlijk nutteloos, en leidt het alleen af van het hoofdverhaal.


Enerzijds ben ik het met je eens, anderzijds was ik daar wel dichtbij een van de personages, het bracht voor mij dynamiek in de langdradigheid.

Gelukkig heeft dit hoofdverhaal voldoende kracht om ervoor te zorgen dat de ban nooit echt gebroken wordt, en de roman laat zich dan ook met gemak in één of twee keer uitlezen

Nu maar eens in omgekeerd chronologische volgorde de rest van Merciers oeuvre ter hand nemen.


Ook hier kan ik me in vinden.

Gast
geplaatst: vandaag om 08:06 uur

geplaatst: vandaag om 08:06 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.