Slave Girl - Sarah Forsyth (2009)

Vond het een zeer meeslepend verhaal en laat ook eens de andere kant van de rosse buurt zien. Een echte eye-opener. Was laatst een dagje in Amsterdam en liep met gemengde gevoelens over de wallen. Het ziet er allemaal heel commercieel uit als je in de buurt loopt, een echte toeristische trekpleister. Maar al die meisjes die daar niet uit vrije wil achter het raam zitten, ik heb echt met ze te doen.

Een heel erg schokkend verhaal,, vooral omdat het zich afspeeld in Nederland. Ik denk nou zeker wel anders over de wallen..

Ik weet ze wel uit ze zoeken: de verhalen. Mijn vorige boek was ook al zo dramatisch en rauw, en dat was bij dit verhaal niet anders. En dus opnieuw: hoeveel tegenslag kan een mens hebben?..

Het begon al bij haar opvoeding, waarbij ze misbruikt werd door haar vader. In haar jonge leventje, heeft ze nooit kind kunnen zijn. Er was altijd de angst voor haar vader alsmede de woede jegens deze man. Ze kon niet goed functioneren in de maatschappij, gezien de vreselijke omstandigheden. Geen vriendjes op school ( als ze al naar school ging), stemmingswisselingen, woedeaanvallen, angsten..etc etc. Uiteraard een gevolg van wat haar vader haar heeft aangedaan. Later, vooral wanneer ze ging puberen merkte ze ook dat ze weinig zelfvertrouwen had, en erg onzeker was. Uiteraard, met een opvoeding waarbij je als 'beest' werd behandeld- waarbij haar moeder niet echt ingreep- kun je immers geen zelfvertrouwen opbouwen. Met relaties die ze kreeg kwam dat vooral naar voren, namelijk: het flirten met jongens terwijl ze een relatie had. Is dit vreemd? Nee, mijns inziens niet, aangezien ze er pas op deze wijze achterkwam dat ze een leuk meisje was om te zien, omdat haar ouders- en met name haar vader- dat nooit hebben gezegd, of laten voelen aan haar. De relaties liepen stuk, en in het leven in het dorpje waar ze woonde/opgroeide kleefde teveel nare herinneringen, en zodoende wilde ze weg uit deze omgeving: tijd voor verandering.

Dat ze reageerde op zo'n mysterieuze advertentie vond ik niet al te slim- beter gezegd: DOM!. Het was simpelweg te mooi om waar te zijn. Waar zijn die alarmbellen?.

Vervolgens worden we als lezer meegezogen in de absurde wereld met de naam: de Wallen. Ikzelf heb er wel eens gelopen samen met wat vrienden. Ik zou rond de 18/19 geweest zijn, en we moesten er altijd om lachen. Ik schaam me kapot dat ik daar ooit gelopen heb. Op die leeftijd denk je daar niet over na. Althans, ik helaas niet

De Wallen heeft het allemaal: criminaliteit, slavenhandel, drugshandel, martelingen, moorden..etc etc. En toch bestaat de Wallen nog steeds. Sterker nog: we zijn er 'trots' op als Nederlanders. Althans, vele blijkbaar wel, aangezien er bijvoorbeeld foldertjes worden gemaakt over de Wallen, boekjes, excursies, en jawel: een heus standbeeld ( daarop staat: respect sexworkers all over the world)
Nee, ik heb medelijden met prostituees, en geen respect, aangezien er zeer veel meisjes tegen hun wil in deze industrie zitten. Amsterdam is de Wallen maar aan het propageren.

Dat je vervolgens leest dat vele politieagenten ook corrupt zijn, en op de loonlijst van de pooiers staan, is gewoon ridicuul. Is dit allemaal in Nederland? Waarom bestaan de Wallen nog? De goede agenten die de criminaliteit bestrijden, hebben geen kans: dweilen met de kraan open. De wallen werken als een magneet voor criminelen, en alleen bij het opheffen krijg je resultaat. Maar op de een of andere manier schijnt dat moeilijk te zijn?. De staat verdient liever aan al het toerisme wat er op die 'vleesmarkt' afkomt, dan dat we opkomen voor de rechten van deze vrouwen.

En dit allemaal op zo'n 30km vanwaar ik woon. Ongelooflijk, wat een gruwelijkheden daar plaatsvinden. Koppen die eraf worden gehakt, vrouwen die volgespoten worden, vrouwen die te weinig verdienen worden overhoop geknald in een loods, om dit vervolgens op te nemen, aangezien daar weer markt voor is: snuff movies. Nooit van gehoord, maar het schijnt sommige mannen op te winden wanneer er een vrouw voor haar kop wordt geschoten. Ik walg van de pooiers, ik walg van de sextoeristen, ik walg van de corruptie, en als laatste: ik walg van Nederland. ( we hebben ook een politieke partij gehad voor pedofilie, toch?)

Overigens nog even over Sally- de vrouw die haar (Sarah) erin liet tuimelen door zich voor te doen als de vrouw die op een kinderdagverblijf werkte. Gevalletje: Hybristofilie, lijkt mij. Ik begreep niet zozeer dat Sarah toch een zwak voor haar bleef houden, na alles wat ze haar had aangedaan. Dat is haar eigen keuze, uiteraard!

In een dag uitgelezen. Bizar wat voor leven deze dame heeft gekend. Ook ik kijk met een ander oog naar de wallen nu.

Ik vind het bijzonder moeilijk om hier een recensie over te schrijven. Enerzijds grijpt het verhaal je bij de kladden, anderzijds is het niet geweldig geschreven, maar mag ik daar naar kijken bij een dergelijk boek?

Het moge duidelijk zijn dat het afschuwelijk is waar Sarah doorheen is moeten gaan en het is nog wonderbaarlijk dat ze dit heeft kunnen navertellen. Van misbruik binnen haar eigen gezin tot gedwongen prostitutie; niets is Sarah bespaard gebleven. Ze is mishandeld, verkracht, geestelijk misbruikt en verslaafd gemaakt / gehouden. Het beeld dat Sarah hierover schetst is rauw en ongenuanceerd.

Dat laatste speelt naar mijn smaak wat te veel op de voorgrond; haar verhaal wordt bij tijd en wijlen 'iedereens verhaal': 'bijna alle prostituees zijn ontvoerd, worden mishandeld en verkracht, en vrijwel elke agent in Nederland is corrupt en er speelt een geheim duister politieke nevenagenda bij het in stand houden van de Wallen', lezen we in het verhaal van Sarah. Ze is ongenuanceerd en kan zaken niet meer los van zichzelf zien. Hier wringt het meteen een beetje voor mezelf want natuurlijk schiet zij in deze rol. Deze dame is getekend voor het leven, ze kent niets anders dan onrecht en vertrouwt geen mens; en terecht in haar geval. Kritiek op haar manier van vertellen of beelden schetsen is dit dan ook niet; het is enkel een weergave van mijn eigen leeservaring en in die leeservaring merkte ik dat ik het zwart-wit kijken van Sarah af en toe storend vond als lezer, niet als mens dat ontzettend met haar meeleef.

Omdat dit boek zich volledig berust op wat Sarah zich herinnert, krijg je onherroepelijk veel herhaling. Opnieuw begrijpelijk, maar wel jammer zeker omdat het al maar zo'n dun boekje is.

Hoe dan ook; het boek raakt je en het is niet voor te stellen wat Sarah allemaal voelt. Schrijftechnisch is het zwak, dat valt op, maar kom op; daar draait het hier natuurlijk ook niet om. Het moge haar goed gaan.

Geheel met Shaky eens: geen hoogdravende literatuur, maar een indringend verslag van wat het sexbdrijf en de route ernaar toe kan inhouden voor een jonge vrouw. En telkens vraag je je af in haar verhaal: kan het nog erger? En dan blijkt: het kan nog erger. Ik kan me goed voorstellen dat een stad het sexbedrijf binnen zijn stadsgrenzen wil stoppen, opheffen, maar dan rijst de vraag: wat dan? gaat alles dan 'ondergronds' verder? Met dezelfde verwerpelijke zaken. Een stad als Utrecht worstelt daar ook al weer een aantal jaren mee.