Raise High the Roof Beam, Carpenters and Seymour: An Introduction - J.D. Salinger (1963)

Het eerste van de twee verhalen is een echt Salinger-verhaal. Een aantal bruiloftsgasten belandt samen in een taxi en levert commentaar op Seymour Glass, waardoor een beeld van hem geschetst wordt. Om dat beeld compleet te maken, komt de niet aanwezige Seymour zelf ook nog aan het woord via zijn dagboek.

Het tweede verhaal vind ik totaal niet lijken op alles wat ik tot nu toe van Salinger heb gelezen. Ik vind het lastig Engels. Lange zinnen met veel komma's, en woorden die ik zou moeten opzoeken als ik er het geduld voor zou hebben. Een zin tweemaal lezen helpt in dit geval wel, en dan blijkt het eigenlijk best een mooie zin te zijn.
Buddy beschrijft minutieus zijn overleden oudere broer Seymour, maar meestal heb ik het gevoel dat Salinger zelf aan het woord is. Hij bespreekt Seymours fictieve gedichten en Buddy's fictieve korte verhalen en weidt uit over het schrijverschap in het algemeen.

Ik vond het tweede beter, de eerste was wel aardig, maar niet geweldig. Net zoals The Catcher.

Het tweede verhaal vind ik in ieder geval interessanter dan het eerste.
Alles wat van Salinger op dit moment op boekmeter staat heb ik nu gelezen. De bundel 'Nine Stories' bevalt me het best.

Zoals gezegd, ik vond zowel The Catcher als dit boek wel aardig en onderhoudend, maar ik heb niet echt de behoefte om meer van Salinger te lezen. Hij was naar mijn mening wel redelijk overschat.

'Heft Hoog de Nokbalk, Timmerlieden en Seymour: Een Introductie' bracht wat vermaak gedurende enkele treinreizen. Het boek bevat twee kortverhalen waarin steeds Buddy Glass aan het woord is; al verschilt de toon van de verhalen behoorlijk. Ik verkies het eerste verhaal. Seymour Glass schittert door afwezigheid op zijn eigen bruiloft. Vervolgens stapt broer Buddy in een auto met enkele familieleden van de bruid. Heel naturel vloeit wederzijs onbehagen over in een soort begrip. Gezamenlijk onheil broedt toch een zeker kameraadschap. Ondanks dat Seymour niet ten tonele verschijnt, leren we hem door de gedachten van de broer beter kennen. Heel erg mooi gedaan! Het tweede verhaal is een monoloog voornamelijk over schrijverschap. Door het ietwat geforceerde karakter las ik de tekst met eenzelfde tegenzin als waarmee sommige kinderen groenten eten. Mischien stond mijn hoofd er niet naar. Al met al kom ik uit op 3.5*