menu

Crimson - Gord Rollo (2006)

mijn stem
3,50 (1)
1 stem

Engels
Griezel

326 pagina's
Eerste druk: Prime Books, New York (Verenigde Staten)

Voor de inwoners van het Canadese stadje Davinsport, Ontario, is angst geen vreemde. Het kwaad heeft al eerder door hun straten gelopen, en liet een spoor van moord en waanzin achter. Niemand wil er graag over praten, en de meeste mensen hebben zichzelf ervan overtuigd dat het nooit gebeurd is. Maar geheimzinnigheid en ontkenning kunnen de waarheid maar voor een bepaalde tijd verhullen. Het Kwaad kan eeuwig wachten. In 1967 was hetgene er gebeurd was niks meer dan een legende, een eng verhaal voor bij het kampvuur. Vier jeugdvrienden staan op het punt de waarheid te ontdekken, maar niemand zal hen geloven...

zoeken in:
avatar van DMF
3,5
DMF
Mijn tweede boek van Gord Rollo in korte tijd en opnieuw is het ontzettend vermakelijk. Vorig jaar las ik al Valley of the Scarecrow, maar ik was ook erg benieuwd naar Crimson, die ik toevallig vlak na de eerstgenoemde kon oppikken. Valley of the Scarecrow was een heerlijke horrorroman met over de top actie, spannende pagina's en een originele bad-guy en Crimson biedt eigenlijk hetzelfde.

De vergelijkingen met Stephen King's IT worden op de internationale boekensites regelmatig gemaakt. Logisch ook, want King heeft duidelijk de nodige invloed op Rollo gehad. In beide boeken volgen we een groepje karakters die op jonge leeftijd tegen een eeuwenoud kwaad aanlopen en deze ook in een later stadium, wanneer ze volwassen zijn, bestrijden. Net zoals Pennywise is het monster in Crimson een 'shapeshifter' die dus verschillende vormen kan aannemen; die vormen zijn allemaal gebaseerd op de grootste angst van zijn slachtoffers, precies zoals Pennywise dat deed dus. Ook kunnen beide wezens in het hoofd van hun slachtoffers kruipen en vanaf daar de angst opvoeren.
Gelijkenissen voldoende dus, maar Rollo voegt ook voldoende eigen creativiteit toe. De proloog en de eerste pagina's van het verhaal zijn wel echt pure horror, gelukkig zonder overdreven ranzig te worden (dat wordt het boek sowieso niet). Op de tweede pagina is er al een bizarre gebeurtenis die de toon heel goed weet te zetten.
Daarna worden in rap tempo de vier hoofdpersonen (dan nog kinderen) geïntroduceerd en vanaf daar gaat het boek echt afwijken van IT. Rollo zorgt voor een rollercoaster aan gebeurtenissen; zijn verhaal zit bomvol suspense en actie, terwijl King veel meer de tijd neemt om de personages neer te zetten. IT is ook niet voor niets ruim drie keer zo dik. In Crimson zit er niet echt heel veel ontwikkeling in de karakters, maar bij dit soort verhalen vind ik dat ook niet het belangrijkste. Er worden ook geen geforceerde subplots rondom de karakters toegevoegd; het ging om de suspense en de actie en dat zit wel goed.
Het eerste deel van het boek is ook veruit het sterkst. Het wezen dat de kinderen blijft achtervolgen, krijgt al snel een gezicht, maar dat is alleen maar positief, omdat het wezen echt wat weet toe te voegen aan het verhaal. Het plaagt, het tergt en is verantwoordelijk voor gruwelijke daden. Ik kreeg echt een hekel aan het ding.

Het tweede deel volgt enkele hoofdpersonen rond hun twintigste levensjaar. Ze denken dat het wezen hen verlaten heeft, maar uiteraard is niets minder waar. Vanaf hier wordt de plot langzaam maar zeker wel wat vergezocht, maar het verteltempo is erg fijn en er zitten zeker nog enkele fraaie gebeurtenissen in. Her en der is het wel wat voorspelbaar en sommige zaken herhalen zichzelf net iets te vaak, maar het blijft plezierig om te lezen.
Deel drie vorm de laatste honderdtwintig pagina's van het verhaal en speelt zich op een heel andere setting af. Het wordt nu wel erg ongeloofwaardig, maar op de een of andere manier kon me dat niet echt storen. Het tempo blijft onverminderd hoog, al wordt er nog wel een verklaring omtrent het wezen gegeven. Dat had wat mij betreft niet echt gehoeven.
Het einde zelf is wel heerlijk ironisch en niet echt vrolijk, maar ook niet direct erg verdrietig. Het zit er fraai tussenin en vormde echt een uitmuntend einde, wat je in dit genre toch zeker niet altijd ziet.

Naast Valley of the Scarecrow kan ik ook niets anders concluderen dat Crimson vermakelijk leesvoer is. Lekker tempo, leuke bad-guy die het bloed onder mijn nagels vandaan haalde en een leuk verhaal dat wel een beetje onder het motto 'beter goed gejat dan slecht bedacht' valt, maar waar gelukkig nog wel voldoende eigen invloeden van Gord Rollo in te vinden zijn. Voor de karakterontwikkeling hoef je dit boek niet te kopen en het is soms ook wel erg vergezocht allemaal, maar dat zijn dingen die vaak inherent zijn aan het genre. Het einde is wel heerlijk ironisch en een prima afsluiter; dat heb ik vaak anders gezien.

* * * ½

Gast
geplaatst: vandaag om 15:11 uur

geplaatst: vandaag om 15:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.