menu

30 Days of Night - Tim Lebbon (2007)

mijn stem
4,50 (2)
2 stemmen

Engels
Griezel

325 pagina's
Eerste druk: Simon & Schuster, New York (Verenigde Staten)

In het slaperige, afgelegen stadje Barrow in Alaska maken de inwoners zich op voor de jaarlijkse komst van het Duister, als de zon zich dertig dagen niet zal laten zien. Maar dit jaar brengt het Duister iets anders mee. Van over het bevroren braakland daalt een afgrijselijk kwaad op Barrow neer, dat ongenadig de inwoners belegert met een niet aflatende terreur en snelle dood. En als de duisternis voortduurt en de dertig nachtelijke dagen niet tot een eind lijken te komen, ligt de enige hoop bij sheriff Eben Oleson en hulpsheriff Stella Oleson, een echtpaar dat verscheurd wordt tussen het redden van de stad waar ze van houden en hun eigen overleving...

zoeken in:
avatar van DMF
4,5
DMF
Naar dit soort verhalen kijk ik altijd heel erg uit: een afgelegen plek, een gebeurtenis die niet loopt zoals het moet lopen en het verhaal gaat van kwaad tot erger. Doorgaans heerlijk leesvoer op een vrije dag, al zijn er regelmatig verhalen die heel leuk klinken maar qua uitwerking bijzonder tegenvallen. 30 Days of Night valt zeker niet in die groep.

Het is lastig om iemand de credits voor dit verhaal te geven. Ben Templesmith en Steve Niles creëerden een comic terwijl laatstgenoemde samen met Stuart Beattie en Brian Nelson verantwoordelijk was voor de screenplay. Duidelijk is wel dat auteur Tim Lebbon dit alles erg goed aan elkaar heeft geschreven. Zijn stijl is vrij sober en degelijk, maar het leest prettig weg.
Het verhaal is in feite een aaneenschakeling van spanning en heel veel mystiek. Dat start vanaf pagina één en op pagina 325 is er wat dat betreft weinig veranderd. De komst van een 'Stranger' in het afgelegen Barrow heeft nogal wat invloed. Mobiele telefoons verdwijnen, sledehonden worden omgelegd en zelfs een helikopter wordt vernield. Het lijkt er dus op dat iets of iemand niet wil hebben dat de bevolking van Barrow vertrekt tijdens de jaarlijkse inval van de duisternis, die liefst een maand aan weet te houden.

Wie de hoofdverantwoordelijken voor deze gebeurtenissen zijn, wordt al vrij rap duidelijk. Waar zij vandaan komen en vooral wát zij nou zijn, dat laat vrij lang op zich wachten. Duidelijk is wel dat heel Barrow (althans, dat wat daar van over blijft...) in rep en roer is. Het verhaal focust zich vervolgens op een klein groepje overlevers die in een zolderkamertje verscholen zitten en de jagers buiten willen houden. Op en top suspense, mede doordat zij niet weten wat hun belagers wel en niet kunnen. Kunnen ze beter zien, ruiken, horen of zijn ze tot andere bijzondere dingen in staat? Bij elk geluidje dat Lebbon beschrijft zit je als lezer op het puntje van je stoel. Ongelooflijk spannend! Daarnaast vraag je je als lezer af of er nog meer overlevenden zijn en hoe zij de belagers (hoeveel zijn dat er eigenlijk?) van zich af weten te houden.
Ondanks dat het verhaal zich lang in één ruimte afspeelt wordt het dus nimmer saai. De personages zelf zijn niet bijster interessant, maar er zat zowaar geen personage tussen waar ik mij groen en geel aan ergerde. De keuzes die zij maakten waren, op een enkele uitzondering na, ook niet bijzonder ridicuul. Je verplaatst je als lezer toch al gauw in zo'n personage en bedenkt wat je zelf in zo'n benarde situatie zou doen.

Langzaam maar zeker verstrijken de dagen voor de overlevenden en de keuzes die zij maken worden met de minuut belangrijker: elke keus brengt risico met zich mee en de kans dat één van hen de tocht niet zal overleven. Bloedvergieten zijn uiteraard onlosmakelijk verbonden aan dit verhaal, maar het valt qua gore allemaal heel erg mee. De plot speelt gelukkig meer in op je onderbuikgevoelens dan op je sterke maag.
Er gebeurt tijdens de lange maand meer dan genoeg en het tempo zit er flink in. De poging om door middel van een half liefdesplotje nog wat rust in het geheel te bouwen, kon ik niet echt waarderen, maar het is vele malen beroerder gedaan.
Dat liefdesplotje speelt me alleen een iets te prominente rol bij het einde, wat ik als tweede kleine minpuntje wil beschouwen. Dat had een iets te hoog 'kijk-mij-eens-held-zijn' gehalte en kwam nogal abrupt en enigszins geforceerd. Dat zie je echter vrijwel altijd bij verhalen die lang op een dosis suspense teren. Het blijkt lastig daar een goed einde aan te breien, maar de weg naar het einde toe is voor mij belangrijker dan het einde zelf.

30 Days of Night is een geweldige thriller/horror die je echt in deze tijd van het jaar moet lezen. Met twintig centimeter sneeuw in delen van Nederland zouden de inwoners van Barrow dolblij zijn. Voor de liefhebbers van bloedstollend spannende verhalen is dit boek veel meer dan een aanrader: dit is echt een must!

* * * * ½

Gast
geplaatst: vandaag om 16:39 uur

geplaatst: vandaag om 16:39 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.