1Q84 Book One - Haruki Murakami (2009)

Release: Juni

Het twee deel verschijnt gelijktijdig. Het derde verschijnt in het voorjaar van het volgende jaar. Leuk dat de Nederlandse vertaling véél eerder verschijnt dat de Engelse. Jacques Westerhoven is wederom verantwoordelijk voor de vertaling.


Op de site van Atlas staat al een boekfragment:
1q84 - Boek een en twee - Haruki Murakami - uitgeverijatlas.nl

In Duitsland verschijnt een gebonden uitgave op 1 oktober. Lijkt erop dat die alle drie de delen bevat. (klik) Daar is eveneens een Leseprobe en meer te vinden.

En de Engelse vertaling, weer van Jay Rubin, pas in 2011 volgens Wiki.

Mooi dat Nederlandse lezers als een van de eerste westerse volkeren de kans krijgen de nieuwe Murakami te lezen. Ik las trouwens net op de site van Atlas dat de prijs van boek 1 rond de 50 euro ligt! Veel te duur en meer dan ik bereid ben voor welk boek dan ook neer te leggen.
1q84 - Boek een en twee - Haruki Murakami - uitgeverijatlas.nl

Is het niet 50 euro voor boek 1 en 2 samen? want 50 euro voor 1 boek lijkt me idd een 'van de pot gerukte' prijs.....

Het zou toch bijna niet anders kunnen zou je zeggen

Nog twee weken en dan verschijnen ze in het Nederlands. Echt wel speciaal, vind ik, dat 'n boek van zo een bekende schrijver eerst in het Nederlands en pas veel later in het Engels uitgegeven wordt. Bij het verschijnen van de orginele uitgave dachten ze nochtans dat er pas tegen 2011 met een vertaling gerekend moest worden.

Gisteren gaan horen in de Standaard, een Belgische winkelketen. Bij hun is de verschijningsdatum 30 juni, het zou dan twee a drie dagen later in de winkels moeten liggen, ook gebundeld met deel twee.

De prijs is inderdaad E 49,90 voor deel 1 en 2 samen (864 pagina's).

Hoewel ik de Engelse vertalingen prefereer, ben ik toch wel erg in de verleiding gekomen om deze volgende week te halen. Ik heb toch echt weer een dosis Murakami nodig.

Is het trouwens al bekend of de Engelse vertaling compleet zal zijn? Niet te hopen dat ze net als bij 'The Wind-Up Bird Chronicle' en 'Underground' delen gaan schrappen.

Vandaag dit boek aangeschaft in Amsterdam, of eigenlijk: deze 2 boeken, deel 1 en 2.

Genoten van dit intrigerende eerste deel uit Murakami’s 1Q84-trilogie: het leest als een thriller, mààr het is ook echt een eerste deel waarbij je misschien wat op je honger blijft zitten. Murakami heeft in dit boek heel zorgvuldig alle pionnen in stelling geplaatst, maar het lijkt mij dat het ‘echte’ verhaal pas vanaf ‘boek twee’ zijn ware start zal kennen. Hoewel ook in het eerste deel reeds voldoende haakjes en oogjes naar elkaar toe neigen, waardoor het boek op zich dus voldoende weet te boeien, blijf je toch achter met de idee dat dit een groots opgezet werk is waarvan je nu nog geen goed beeld hebt kunnen vormen.

Het verhaal is zorgvuldig opgedeeld in een verhaallijn over Tengo en een verhaallijn over Aomame, die dus ook naar elkaar toe lijken te lopen. Doorgaans heb ik het niet zo voor een dergelijke structuur, omdat vaak één van de verhaallijnen wat minder kan boeien, waardoor je om het hoofdstuk een zekere teleurstelling ervaart daar je ‘weer over die of dat moet lezen’. Hier ervoer ik dit allerminst, want beide personages zijn toch wel vrij interessant. Het deel rond Tengo, de schrijver-wiskundige, is iets trager, psychologischer en meer beschouwend van aard. Heel boeiend hierbij is dat wanneer over het boek van Fukaeri wordt gepraat, je als lezer eigenlijk ook een inkijk krijgt in het schrijfproces van een topauteur als Murakami. Aomame is ‘de avontuurlijkere’ van de twee, wat ook wel te verwachten valt van de martial arts-sportinstructrice slash huurmoordenares. Opvallend is wel dat Tengo en Aomame heel veel gemeen hebben met elkander, misschien zal dit in het volgende boek nog een rol gaan spelen. Het enige wat mij soms stoort bij het verhaal rond Aomame is de thematiek van de verkrachtingen en het geweld tegen vrouwen. Enfin, eigenlijk stoort het me nu nog niet, maar ik hoop enkel dat het niet het bepalende thema wordt in de volgende delen, want na een overdaad aan Slaughter en Larsson, en zelfs Bolano’s 2666 heb ik het daar wel wat mee gehad.. In een recensie die ik ergens las, werd Aomame voorts vergeleken met zo’n clichématig Hentai-figuur, en daar kan ik misschien wel wat inkomen. Opnieuw, voorlopig stoort het nog niet, maar ik hoop evenwel dat niet ieder volgend Aomame-hoofdstuk een seksueel getint randje krijgt.

Conclusie: alvast een boeiend eerste deel, dat vooral hoge verwachtingen doet rijzen voor de volgende twee boeken.

Ouderwetsche pageturner.
Het niveau valt mij eerlijk gezegd niet mee, een aantal zinsnedes wordt vaak herhaald, de vertaling heeft een aantal slechtlopende zinnen afgeleverd...
Maarrrr alles is relatief en het boek liet me niet los, boek 2 evenmin trouwens.

Heeft iemand trouwens enige idee waarom deel een en twee zijn opgesplitst ? Ik kon hier namelijk niet echt een einde ontdekken, dus ik vind het vreemd dat ze apart van elkaar zijn uitgegeven - geldklopperij eigenlijk.

Overigens heb ik het juist als storend ervaren dat je inzicht in Murakami's leven als schrijfproces krijgt. Er waren meerdere keren dat ik dacht, 'hej, dat gaat over Murakami zelf' - zoals de Debutantenprijs bijvoorbeeld.

Zal hier later wat zinnigs over zeggen, maar vooralsnog valt het me tegen. Nu snel in deel twee beginnen.

Ik ben het er mee eens dat je boek een niet kan beoordelen als los boek. Dit boek is echt slechts het begin van het avontuur waarin een begin van de meeste verhaallijnen wel gemaakt wordt, maar waar nog vrij weinig duidelijk is. Toch wilde ik graag verder lezen, te meer omdat je voelt dat alles met elkaar te maken heeft, ondanks dat je nog niet weet hoe. En dat vind ik vooral de kracht van Murakami: de gave om talloze fantasierijke ideeën aan elkaar te verbinden binnen een groter verhaal waarin het juist gaat om de eenvoudige thema's van het leven zoals liefde en zelfontplooiing.

Ik vond dit eerste deel echt tegenvallen, iets wat ik niet wilde geloven van één van mijn favoriete schrijvers. Er mankeert ook veel aan de vertaling (te snel?) maar daar zit het 'm niet alleen in.

Het schrijven is anders van toon dan anders bij Murakami. Gedachtengangen van de hoofdpersonen worden oeverloos lang gevolgd en uitgesponnen. Onthullingen worden botweg en direct omschreven waar dat 'vroeger' verrassend om de hoek kwam kijken of omhuld werd gesuggereerd. Er wordt oeverloos ingegaan op maatschappelijke achtergronden en de gebruikelijke zinspelingen, woordgrappen en humoristische verwijzingen blijven vrijwel achterwege.

En dan is er de vreemde obsessie met borsten en seks. Gaat Murakami door een midlife crisis ofzo?! Tuurlijk, in andere boeken kwamen ook wel seksuele verwijzingen voor, maar dan stijlvol en romantisch/mysterieus of zo simpel dat het niet storend gebeurde. Maar in 1q84 gaat het echt nergens meer over...

Natuurlijk leest het wel lekker, en het zorgvuldig opgebouwde verhaal doet vermoeden dat er nog heel wat staat te gebeuren in volgende delen... Dat hóóp ik in ieder geval wel...

Razendsnel uitgelezen, dit boek. En dat duidt er inderdaad wel op dat dit een soort page-turner is. Gek, eerste keer dat ik dat met een werk van Murakami associeer. Maar toch aanzie ik dit niet als een negatief punt. Iets dat snel leest hoeft niet perse boeiend te zijn, maar zo na 150 pagina's wordt dit boek het wel, en hoe.

Er komen heel wat van Murakami's lievelings thema's in voor, zoals een brave jongen die het allemaal een beetje ondergaat, een man of gemeenschap die in de bergen afgelegen wonen, rare gebeurtenissen in een voor de rest normaal lijkende wereld. Liefde voor eten, muziek en deze keer meer dan anders, literatuur.

Gelukkig, zoals Richardus al is opgevallen, is de toon van het boek anders dan in het verleden. Anders was er te veel van herhaling sprake geweest, maar de nuance verschillen in vertel-stijl en een meer directe beschrijving van de gebeurtenissen passen wonderwel bij dit type verhaal. Ik vrees echter, dat zoals wel vaker bij Murkami gebeurt, de open twists nooit echt beantwoord gaan worden, en dat zou me deze keer wel teleurstellen, terwijl in vorige boeken Murakami daar best mee weg kon. Maar... eerst even deel twee lezen voordat ik voorbarige conclusies trek.

Erg goede vraag, als ik de pagina's die handelen over het Japanse origineel goed interpreteer dan zijn de eerste twee delen die in het Nederlands zijn verschenen in Japan slechts 1 boek. Het lijkt inderdaad op pure afzetterij. Wel erg.

In Japan zijn er ook drie boeken, dus wat dat betreft klopt het wel, maar toch zit het me niet echt lekker...

Waar ik de Opwindvogelkronieken en Kafka op het Strand briljant vond, is dit niet meer dan wel aardig. Ik heb het met plezier gelezen, dat wel, en zal zeker ook de volgende delen gaan lezen. Misschien dat dan ook een diepere laag zichtbaar wordt. De tekst is hier en daar behoorlijk slordig. Regelmatig dacht ik: deze zin had hij beter weg kunnen laten. Sommige informatie wordt te vaak herhaald. Kortom, leuk om te lenen van de biep, ik zou er geen tientallen euri voor betalen.

Fijn boek.

Het leest heel lekker weg met 2 interessante personages die erg intrigerend zijn om te volgen.
Het boek is erg mysterieus en geeft niet al te veel weg van hoe het nu in elkaar steekt allemaal, dat word bewaard voor de volgende twee boeken.
Het boek voelt ook hier en daar wat bevreemdend aan, wat ik alleen maar waardeer.
Het doet me eigenlijk denken aan de serie Lost waar je na een aflevering nog met vragen blijft zitten en onopgeloste mysteries die beetje bij beetje opgelost worden.
Ik verlang nu wel naar het volgende deel om meer van de mysteries te weten te komen en om de personages verder te volgen.


3.5

Net begonnen. Overigens wel erg blij dat ik voor de engelse vertaling heb gekozen (i.p.v de nederlandse..). Tip: vergelijk voor de grap maar eens de inkijkexemplaren bij de bol.dot.kom.

Eerste zin 5e allinea engelse vertaling: Aomame loved history as much as she loved sports. In de nederlandse vertaling is daar Naast sport was geschiedenis een van de dingen waar Aomame het meest van hield. Ik kan geen Japans lezen, dus wat oorspronkelijk is weet ik helaas niet. Persoonlijk vind ik de engelse zin een stuk prettiger lezen dan de rammelende nederlandse. De engelse zin begint direct met het onderwerp... daarna een werkwoord en daarna een lijdend voorwerp. Dat is direct en dat is kort en bondig.

Naast de inhoudelijke verschillen is er ook een aanzienlijk verschill tussen de hoeveelheid woorden. Negen woorden bij de engelse versie tegen veertien bij de nederlandse. De eerste zin van de vijfde allinea staat bij de nederlandse versie dan ook pas op de 2e bladzijde.

En volgens mij luidt het adgio: Less is more.

'Aomame hield even veel van' of 'een van de dingen waar Aomame het meest van hield' zit ook best wel een groot betekenisverschil tussen.

Het heeft echter ook met het formaat van het boek te maken, het lettertype, afstand tussen de letters en zinnen, witruimte tussen de zinnen in, et cetera. Dat de stijl van het Engelse boek je beter bevalt, omdat die direct en bondinger is, hoeft absoluut geen pluspunt te zijn. Natuurlijk, het voorbeeld dat je noemt is beide, maar als ik zou moeten gokken vind ik dat niet echt des Murakami's, en denk ik dat de Nederlandse versie dichter bij het origineel zit. Maar goed, zoals gezegd, we kunnen de kwaliteit van de vertaling niet controleren omdat niemand - voor zover ik weet - op BM Japans leest. Ik weet wel dat de Nederlandse vertaling al een jaar eerder verscheen dan de Engelse. Daarnaast vind ik het persoonlijk onzin om een Engelstalig boek te lezen als het boek niet oorspronkelijk in het Engels is geschreven. Maar ieder zijn voorkeur uiteraard.

Dit zegt Luc Haute, die enkele Murakami's in het Nederlands heeft vertaald.

Er bestaan helaas nog altijd aanhangers van het waanidee dat je Haruki Murakami maar beter in Engelse dan in Nederlandse vertaling leest, ook al moet je het dan vaak stellen met een verminkte en gecensureerde Murakami.

Hier de rest van het betoog, overigens best interessant. Zo leren we ook nog iets over vertalers.
Interview Luc Haute

Voor de duidelijkheid, 1Q84 is vertaald door Jacques Westerhoven.

Ik heb ook ergens gelezen dat Murakami de 'westerse literatuur' is gaan waarderen door schrijvers als Kurt Vonnegut. Rekening houdend met de stijl van Vonnegut zou het me niet verbazen als de engelse vertaling dichter bij het orgineel zou liggen... Daarbij: Murakami spreekt zelf engels.. indien de vertalingen niet goed zouden zijn, dan zou hij daar (iig in theorie) iets van kunnen vinden en iets in te zeggen hebben.

Ik vind het geen onzin om een engelse vertaling te lezen. Het engelse taalgebied is veel groter en dat kan ook betekenen dat er daardoor meer middelen (cq geld) zijn om een goede vertaling te maken. Dat er aan de engelse vertaling meer tijd besteed is vind ik geen slecht teken.

Iig bedankt voor de Luc Haute link Bassievrucht. Die ga ik lezen.

Murakumi is een grotere fan van de Westerse Engelse literatuur dan de Japanse.
Volgens mij schrijft hij ook in het Engels. En de Engelse taal is véél groter en dus zouden de vertalingen alsnog wel beter moeten zijn al vond ik de Nederlandse vertaling prima.

@bassievrucht: heb je het interview met Luc van Houte wel goed gelezen? Hij heeft namelijk ook wat kritiekpuntjes op de nederlandse vertaling.. zo heeft Jaques Westerhoven zelf zaken toegevoegd (!) en heeft hij er voor gekozen om bestaande persoonsnamen te veranderen (!). In de vertaling van Westerhoven is de naam Michiko Kanba vervangen voor het anonieme studente. Dat vind ik onvergeeflijk. Ik lees Murakami bij voorkeur met Spotify en Wikipedia/google onder handbereik. Een vertaler hoeft voor mij niet te bepalen wat ik wel/niet weet. Dat kan ik anno 2012 heel goed zelf.

Ik stoor me zelf niet aan de voetnoten, want ik kan er immers voor kiezen ze niet te lezen. Toch vind ik het wel prettig, want dan hoef ik mijn boek niet uit te vluchten om iets op te zoeken. Het volgende vind ik daarom ook een prettige toevoeging. In 1q84 wordt soms in de tekst iets toegevoegd (bijvoorbeeld 'in de westelijke buitenwijken' bij de plaatsnaam Koenji, en ook de kaarten vooraan staan niet in het origineel).

Ik denk dat de volgende quote de discussie over voetnoten wel goed weergeeft. Over het nut en de wenselijkheid - van voetnoten - kun je natuurlijk discussiëren. Voor sommigen zijn ze al snel overbodig en storend, anderen vinden de achtergrondinformatie een mooie aanvulling.

Wat betreft de naam Michiko Kanba vervangen voor het anonieme studente. Inderdaad. Onvergeeflijk. Maar om toch nog even de Nederlandse vertaling te verdedigen , ik denk dat de Engelse vertaler zijn ego ook heus wel heeft laten spreken. Helaas zegt Van Haute hier niets over, terwijl hij wel zegt: Er bestaan helaas nog altijd aanhangers van het waanidee dat je Haruki Murakami maar beter in Engelse dan in Nederlandse vertaling leest, ook al moet je het dan vaak stellen met een verminkte en gecensureerde Murakami. Waarom gaat hij daar verder niet op in? Het lijkt nu een loze kreet.

Murakami is overigens zelf ook vertaler. Hij vertaalt engels naar japans. Uit een interview met een van de vertalers van 1Q84 haal ik wel dat Murakami betrokken wordt bij de vertaling naar het engels.

En nu ga ik in 1x het boek uitlezen. Het is geweldig

Inderdaad een pageturner, met merkwaardige personages enz. Vergeleken met Stig Larson is het een meesterwerk, maar vergeleken met wat ik eerder van Murakami las, is het maar een mager beestje.
Hoe dan ook, ik wil de volgende delen nu meteen ook gaan lezen!