menu

Die Insel des Zweiten Gesichts: Aus den Angewandten Erinnerungen des Vigoleis - Albert Vigoleis Thelen (1953)

Alternatieve titel: Het Eiland van het Tweede Gezicht: Uit de Toegepaste Herinneringen van Vigoleis

mijn stem
3,80 (5)
5 stemmen

Duits
Autobiografisch / Avontuur

992 pagina's
Eerste druk: Van Oorschot, Amsterdam (Nederland)

Deze autobiografie annex moderne schelmenroman beschrijft de avonturen van Beatrice en Vigoleis op het eiland Mallorca tussen 1931 en 1936; hun armoede, hun omgang met smokkelaars, hoeren, dubieuze emigranten en valse gentlemen.Beatrice en Vigoleis doen zich voor als reisgids om in hun onderhoud te voorzien; Vigoleis vindt tijdelijk emplooi bij Robert von Ranke-Graves en op zoek naar een verblijfplaats belanden hij en Beatrice in een bijzonder bordeel. Het tweetal blijft geen smeerlapperij bespaard, totdat ze uiteindelijk op de vlucht voor generaal Franco het eiland verlaten.

zoeken in:
avatar van Freud
Vigoleis woonde in Amsterdam toen hij dit boek schreef, vandaar dat het boek eerst door van Oorschoot uitgegeven is, in het Duits. Het boek verscheen echter gelijktijdig ook in Düsseldorf, uitgegeven door Diederichs.

avatar van Kevin.VP
Inderdaad. Dit boek is jammer genoeg nog helemaal onbekend onder de vele literatuur-fanatiekelingen uit de lage westelijke landen dus ik vind dat BM dit boek wel eens op de kaart mag zetten op de een of andere manier...
Het Eiland van het Tweede Gezicht krijgt ook alleen maar lovende commentaren van bekende auteurs zoals bv. Thomas Mann die deze autobiografische schelmenroman één van de indrukwekkendste boeken van de twintigste eeuw noemde.

Ik hoop dat de boekenliefhebbers verder kijken dan hun neus lang is en dit boek eindelijk zullen ontdekken en natuurlijk ook lezen, zoals ik ook zal doen in deze zomervakantie...

PS. kijk ook naar de recensie van Maarten 't Hart over dit boek. Hij spreekt alleen maar lof uit over het boek en zegt dat dit "het mooiste boek uit de twintigste eeuw is" !

avatar van eRCee
4,0
Het mooiste boek uit de 20e eeuw is het wat mij betreft niet, maar wel een bijzonder werk dat je een unieke leeservaring biedt.

Toch kom ik niet aan de vier sterren, wat ik halverwege nog verwacht had. De grootste kritiek die je kan geven op Het eiland van het tweede gezicht is misschien wel dat het van het goede teveel is. Bijna 1000 pagina's aan buitenissige voorvallen, anekdotes en personages. Door de vertelwijze, waarin eigenlijk weinig doorgaande ontwikkeling is maar vooral veel zijpaadjes worden bewandeld, verdwijnt geleidelijk de spanning uit het boek. Ook de rijke stijl van Thelen en het eigenzinnig idioom waarvan hij zich bedient verliezen na zoveel bladzijden iets van hun glans, en het kan aan mij liggen, maar de humor lijkt eveneens enigszins te verwateren.

Dat gezegd hebbend blijft Het eiland van het tweede gezicht heerlijke literatuur. De stijl is zoals gezegd rijk en vrij gecompliceerd, waarbij er onnoemelijk veel referenties zijn naar vooral de Bijbel maar ook literatuur en de kunsten in het algemeen. Inhoudelijk stelt Thelen zich op als dissident en luis in de pels (gezien z'n volop aanwezige zelfkritiek zou A.V.T deze karakterisering vermoedelijk wel kunnen waarderen), uiterst kritisch tegenover de kerk en religie en daarnaast tegenover Hitler en Duitsland. Heel anders, met een open en immer verwonderende maar ook bewonderende blik, kijkt hij naar de Spanjaard.

Daarnaast zijn deze memoires een persoonlijk boek over een bewogen leven. Zelden heb ik zo zonder opsmuk de band tussen een man en een vrouw beschreven zien worden, of eigenlijk tussen de regels door zien opdoemen. Beatrice (nomen est omen) is de nimmer versagende geliefde, muze, steunpilaar en zielsverwant, terwijl er zich geen enkele romantische scene voordoet, geen expliciete uiting van genegenheid wordt opgetekend, ja op papier zelfs geen kus wordt gewisseld. Prachtig gedaan.

Daarmee zijn deze toegepaste herinneringen niet alleen een aanklacht tegen de instituties die het individu proberen te vertrappen, ze zijn meer dan een bundeling sterke verhalen, het is ook (en misschien wel allereerst) een openbare liefdesbrief, één die bij uitzondering niet in de open haard van Vigoleis is beland.

avatar van eRCee
4,0
Inmiddels blijft de unieke sfeer van het boek toch wel erg hangen, en in combinatie met het enthousiasme van mijn vader, die ik het boek had aangeraden, heeft dat me doen besluiten de score toch te verhogen.

In het nawoord van de vertaler, Wil Boesten, kwam ik nog een mooi stukje tegen dat illustreert wat een klus het vertalen van dit boek is:

"Een gesprek in 2003 tijdens een Thelen colloquium in Munster met collega Donald White, een emeritus hoogleraar Duits van Amherst University die decennialang met de Engelse vertaling van Die Insel in de weer is geweest en in 2010 eindelijk een - Britse - uitgever vond die het project aandurfde. Het ging over het aantal fouten, missers, onvolkomenheden, en onmogelijkheden dat nog in onze vertalingen zou zitten: hij keek me aan, lachte fijntjes - of was het sardonisch? -. 'Alles onder duizend zou een zegen zijn', antwoordde hij. We delibereerden over woorden als 'Knirrenficker', 'Pagenstecher', 'Schindkracke' en 'Schnirrbrater', over 'verpleffen' en 'vernotwendigen'. Hun aantal loopt in de honderden, welke registers moet je daarvoor opentrekken?"

Gast
geplaatst: vandaag om 19:34 uur

geplaatst: vandaag om 19:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.