menu

Nine Stories - J.D. Salinger (1953)

Alternatieve titels: Negen Verhalen | For Esmé - with Love and Squalor

mijn stem
4,18 (36)
36 stemmen

Engels
Verhalenbundel
Psychologisch

198 pagina's
Eerste druk: Little, Brown & Co., New York (Verenigde Staten)

In 'Nine Stories' verzamelde Salinger negen verhalen waarvan het merendeel handelt over de familie Glass. 'A Perfect Day for Bananafish' speelt zich af in een badplaats en beschrijft de laatste dag in het leven van Seymour Glass. Een gekwelde ziel, Seymours laatste daad is er een van opoffering in plaats van egoïsme. 'Uncle Wiggily in Connecticut' is een verhaal van twee vrouwen die op een middag in de voorsteden dronken worden. Gedesillusioneerd door de onvolmaaktheid van het leven, hebben ze weinig geleerd van de lessen. In plaats daarvan dalen ze af in vervreemding en genotzucht. In 'Just Before the War with the Eskimos' maken voor het eerst kennis met de cynisch egoïstische Ginnie Mannox en haar uptown tennispartner, Selena Graff. Het grootste deel van dit verhaal draait om de ontmoeting van Ginnie en Selena's broer, Franklin. Franklin, een bescheiden en onaangepaste held, doet denken aan zowel Holden Caulfield als Seymour Glass. 'The Laughing Man' maakt gebruik van het veel voorkomende Salinger-mechanisme om een verhaal in een verhaal te vertellen. 'Down at the Dinghy' geeft een kijkje in het leven van Boo Boo Tannenbaum (nee Glass) wiens zoon, Lionel, zich heeft teruggetrokken om zich te verstoppen in het ruim van de boot van zijn vader. 'For Esmé - with Love and Squalor' is het meest autobiografische verhaal van de bundel. De auteur van het verhaal, Sergeant X, ontmoet de jonge Esmé en haar kleine broertje terwijl hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in Groot-Brittannië gestationeerd is. Eenzaam en ongerust voor de toekomst, belooft hij te corresponderen met het jonge meisje en een verhaal te schrijven ter ere van haar, maar het loopt anders... 'Pretty Mouth and Green My Eyes' is het verhaal van een middernachtelijk telefoongesprek tussen twee vrienden en advocaten. 'De Daumier-Smith's Blue Period' is het verhaal van een getalenteerde maar pretentieuze jongeman. In 'Teddy' ontmoeten we de tienjarige Theodore Mc Ardle, het verlichte maar vervreemde kind-genie dat in zoveel van Salingers latere geschriften een hoofdrol speelt.

zoeken in:
avatar van Theunis
Even moest ik erin komen bij deze verhalenbundel. Het eerste verhaal kom me nog niet overtuigen. Misschien vanwege het nogal abrupte einde waardoor het iets gekunstelds had. Dat had ik bij sommige van de andere verhalen ook, omdat Salinger met zoveel mogelijk mooie zinnen strooit, gevuld met weelderige fantasieën, absurdismes en humoristische tegenstelling. Dit komt bij een aantal verhalen fantastisch goed uit de verf. Hoogstandjes waren wat mij betreft De Lachvogel, Voor Esmé – veel liefs en morsigheid en het laatste verhaal, Teddy.

Pythia schreef:
Het doet me denken aan Raymond Carver, maar met meer inhoud.


De inhoud van Salinger ligt veel meer in zijn woordgebruik; hij weet heel veel te vertellen in de zinnen die boordevol prachtig gevonden details zitten. Bij Carver moet je de inhoud veel subtieler tussen de regels door zoeken. Daar ligt mijn voorkeur, al heb ik heel erg genoten van deze verhalen van Salinger. Sterker nog, ik heb nog een paar bundels liggen die ik meteen zal gaan lezen.

avatar van dreambrotherjb
4,0
Om onzinnige redenen had ik Salinger tot nog toe nooit echt een kans gegeven, of beter gesteld, ik had er nooit iets voor gevoeld wat van zijn werk te lezen. Geheel onterecht, zo blijkt nu.

Die aanvankelijke onwil kwam er door een jonge kerel die me ooit vertelde over hoe zijn leraar hem The Catcher in the Rye had aangeraden, en hij vol vuur beweerde dat het boek 'wel echt voor hem geschreven bleek'. Dit deed hij met zo'n egocentrische en puberale air dat ik de vanger in het graan en maar meteen het overige oeuvre van Salinger netjes in de bibliotheek op z'n plaats liet staan, me enkel baserend op dat pietluttige voorval (onzinnig dus, ik zei het al).

Mede door de aflevering met Bent Van Looy in de immer aangename en zeer fijne podcast 'Drie boeken' van Wim Oosterlinck - die 'Franny and Zooey' koos als één van de drie boeken die volgens hem iedereen zou moeten lezen -, opende zich de deur naar J.D. eindelijk op een kier. Toen ik later op zoek ging in de lijstjes met beste gebundelde kortverhalen, en daar Nine Stories vond, die ook nog eens hier op de site hoog beoordeeld werd, had ik niet meer nodig om mijn eerste Salinger te lezen.

Ik heb altijd gedacht dat ik meer een liefhebber van het netjes afgewerkte kortverhaal ben (en dat is misschien nog wel zo). Dat vond ik net een van z'n charmes: Op die kleine ruimte die je als schrijver hebt, niet meer dan een paar pagina's behoeven om een volwaardig verhaal uit te werken met een introductie, een richting en een finale. Dat mag best fragmentarisch zijn, als geplukt uit een wereld waar we niet het fijne van weten of hoeven weten, maar dan wel met een verhaallijn die je binnen dat bestek met een krachtig einde van je sokken blaast, je ontroert, je achterlaat met een stomp in je maag.

Dat was zeker het geval voor de eerste in deze bundel, A Perfect Day for Bananafish. Het liet me daar tijdens mijn middagpauze op een bankje aan het water even verweesd achter, en dat is net hoe ik het graag had in een kortverhaal. Maar na de overige acht verspreid over een kleine maand te hebben uitgelezen, moet ik - met plezier - mijn bovenstaande mening bijschaven. Salinger slaagt erin om in een zo vermoed ik geheel zijn kenmerkende stijl de lezer inkijk te geven in een stukje universum dat steeds net zoveel lichtheid als zwaarte in zich draagt, net zoveel humor als tragedie. En daar heeft hij niet eens telkens zo'n zinderend eindschot voor nodig.

Het is misschien niet altijd gewenst, en sommige schrijvers gruwen er terecht van, maar ik zou een boek waarin deze negen kortverhalen uitgebreid worden geanalyseerd en - God verhoede - 'toegelicht', ook met enig genoegen kopen en lezen. Gezien volgens Wikipedia "mede door zijn zelfgekozen isolement zijn literaire talent in sommige kringen welhaast mythische vormen aannam", en hij ondanks zijn in omvang bescheiden output "een van de meest besproken naoorlogse Amerikaanse schrijvers is", is zo'n boek niet eens geheel ondenkbaar.

Tijdens het lezen van Nine Stories heb ik me intussen ook Franny and Zooey aangeschaft, dus die komt er zeker nog aan. Ik zou trouwens aanraden om deze verzameling indien mogelijk in het Engels te lezen. Ik had als back-up ook het Nederlandse exemplaar uitgeleend, maar die kwam toch nog niet bijna in de buurt van het karakter van de oorspronkelijke taal.

Top 3 uit de bundel:
1. A perfect day for bananafish
1. For Esmee, with love and squalor
3. The laughing man

Gast
geplaatst: vandaag om 10:24 uur

geplaatst: vandaag om 10:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.