VSV - Leon de Winter (2012)

Verrassende thematiek.

Volgens mij is dit boek nog niet verschenen, of wel?

Nog niks over gehoord in ieder geval.

En, inmiddels (nog steeds geen stem)?

Ik hoor wel verhalen over zijn nieuwste project waarbij hij kritische lezers wil betrekken bij het schrijfproces.

Ja, vandaar dat ik hier ook weer bij terecht kwam. Lijkt me nogal geldklopperij, 30 euro om hem 'tips' te geven voor zijn project.

Drie jaar verder, en de roman ligt 20 juni in de schappen.

In verband met de layout kunnen lange links niet worden gepost. Vandaar in twee delen. Even kopiëren en plakken dus. Het nieuwsbericht is afkomst van de website van Leon De Winter, Het Vrije Westen.

www.hetvrijewesten.nl/20-juni-in-de-winkel-vsv
-of-daden-van-onbaatzuchtigheid-door-leon-de-winter

Kan wel

VSV

Eindelijk zeg! Ben benieuwd waarom dat nou zo lang heeft geduurd. De roman was al tijdenlang aangekondigd.

De synopsis die ze daar geven klinkt wel erg gekunsteld. Theo van Gogh terug laten komen als een beschermengel...het moet niet gekker worden!

Berichten verwijderd. Geen politieke en religieuze discussies graag.

Vijf sterren in de Volkskrant, afgebrand in de Vrij Nederland.

Tja. Ik kon hier al met al toch weinig mee. Het is bij vlagen soepel geschreven, sommige passages zijn ronduit spannend, maar hoe verder ik kwam in VSV, hoe meer ik me stoorde aan iets wat me meestal niet zoveel uitmaakt: de plot. Die is gewoon te belachelijk voor woorden. De roman eindigt, zo kort mogelijk samengevat, met een ontvoering op de middelbare school, door een stel getalenteerde Marokkaanse voetballers, van wie de vader samenwerk met onderwerelbaas Max Kohn, en die heeft weer het hart van de nieuwe vriendin van Leon de Winter, en Leon de Winter had weer ruzie met Theo van Gogh, en Theo van Gogh is vermoord door Mohammed B, die wordt vrijgelaten door acties van de Marokkaanse voetballers, en die voetballers eisen nu dat ze Wilders mee mogen nemen naar het buitenland, en Wilders bespreekt vervolgens de toekomst van de PVV met Mozkowicz, die hij tot zijn opvogler benoemt, en bij die besprekingen is de Winter aanwezig, en ook de nieuwe vriendin van de Winter, die is heel bezorgd omdat haar kind op de school zit waar alle leerlingen worden gegijzeld door de voetballers, maar die zorgen verdwijnen zodra de kidnapping verdwijnt, mede omdat uitgerekend Theo van Gogh als engel (!) opduikt en een lichtflits veroorzaakt. Een belachelijk gekunstelde plot, waarbij ik toch al vrij snel mijn aandacht totaal verloor. De Winters schrijfstijl en de vele afwisselingen qua perspectieven zorgden er toch voor dat ik dit boek vrij gemakkelijk uitlas. Dat is ook wat waard.

De literatuur van De Winter gaat meestal over het joodzijn, is nooit heel diepgaand maar wel altijd onderhoudend, zeer goed leesbaar en uitermate vermakelijk; als in een eenvoudige Hollywoodfilm. Dat De Winter ook klinkklare nonsens in een thrillerjasje kon steken, dat was nog niet bekend maar dat doet hij met deze VSV. Het resultaat? Klinkklare nonsens in een thrillerjasje. Alleen dat doet geen goed.

De plot is vergezocht en eigenlijk te belachelijk voor woorden. Ik ga er niet te diep op in, maar er is behalve veel toeval ook gewoon heel simpel echt een p. En Theo van Gogh erin, waarom? Is dit hele boek voor hem geschreven, wie zal het zeggen. Een andere reden zie ik namelijk niet. Gelukkig De Winter ook niet, want bij monde van Van Gogh meldt hij dit aan het eind ook. De hele plot, die is gewoon gezocht en daardoor ongeloofwaardig. Je krijgt enkele hoofdpersonen, die je om het hoofdstuk een tijd volgt, en je weet: die gaat allemaal samenkomen. De vraag is alleen, hoe krijg je die samen. Dat is een oud foefje, maar gaat hier net iets te ver waardoor de lol vanzelf verdwijnt. En dan alle perikelen die erbij komen, met relationele problemen van de advocaat en de nieuwslezeres, de burgemeester die burgemeester bleef (en een relatie heeft die eigenlijk niets vandoen heeft met alles maar er toch in wordt verwerkt - over een gemaakte plot gesproken), Donner die minister bleef en op het eind Wilders die ze wilden kidnappen. Een knipoog is leuk, maar zoveel onzin achterelkaar wordt teveel. En daarnaast, heel veel had niets te maken met de plot en leidt in een goede thriller af. De Winter lijkt niet echt een keuze te kunnen maken tussen een roman met grootse thema’s, een doeltreffende thriller of een lokale klucht. Nu wordt een brei van alles zonder de krenten erin. En als het spannend moet worden, vol drama, dan eindigt het op een idiote manier.

De personages zijn deels fictief, deels BN’ers. De meesten worden aardig uitgewerkt, al zijn ze wel behoorlijk clichématig. Maar wat wil je, in pakweg 100 pagina’s wordt een keur aan personen opgevoerd. Meest lachwekkende is wel het kind Nathan, nog vanuit de ik-vertelsituatie ook. De Winter beschrijft dit kind en zijn gedachten zoals een volwassen een kind en zijn gedachten zou beschrijven. Eigenlijk te wijs, met veel ge-mama erin (weten ze niets beters) maar altijd lees je de volwassen hand erin. Volstrekt ongeloofwaardig dus. Misschien had hij Detstvo van Tolstoj eens moeten lezen en de eenvoud waarmee hij de kindergevoelens beschrijft. Dat had een hoop ergernis gescheeld.

Het grote probleem is ook dat deze roman eigenlijk alleen voor ons Nederlanders is die nu leven, en ook het nu lezen. Over een jaar of 10 is al een deel verouderd en zijn mensen als Donner, Moszkowicz en Cohen niets meer dan voetnoten geworden. Dat maakt het weleens vervelend, het constante gebruik van mensen in de mode, de hype volgen. Ook de naming van producten als iPods en andersoort uit mijn eigen tijd kan mijn waardering niet krijgen. Waarom, geen idee. Ik heb er een hekel aan. Heel simpel. En het komt gewoonweg veels te veel voor. Ook in moderne Bondfilms en actiefilms met hippe gsm’s met allerlei functies die helpen de boef te vangen. Blgh. Daarom liever ook de Russen van vroeger, daar hadden ze al die troep niet.

Kijk, De Winter kan wel schrijven. Een vlotte pen, goed leesbare zinnen, nergens moeilijk of zwaar doen om het moeilijk of zwaar doen en op zijn tijd is het best spannend. En dat heeft zijn charme en helpt je met gemak door alles heen. Dan Brown kan dat ook. Maar dat moet je zeker niet met literatuur verwarren. Kitsch, met een kleine k, dat is het. Ik mis grote vergezichten, ideeën over terrorisme, Ayaan, Wilders, noem maar op. Allemaal kan het ertoe doen, niets wordt echt behandeld. Dan was zijn Sokolov toch een stuk beter.

De Winter gaf aan bij Jinek op zondag dat hij veel plezier had in het schrijven, door alle gekke situaties, ook rond zijn eigen persoon, erin te verwerken. Had ik ook maar zoveel plezier met het lezen gehad denk ik dan. Erg jammer. 1*

Te veel onwerkelijkheid in een werkelijke situatie. Leest wel zoals elke Leon de Winter makkelijk weg en boeit redelijk. Tot nu toe wel de minste Leon de Winter die ik gelezen heb.

Spannend was het zeker, bij vlagen, maar ook nodeloos vergezocht en geconstrueerd. Literatuur is een groot woord voor dit boek.
Geef mij maar Kaplan/Supertex/Sokolov.

Voorheen was de verongelijkte en polariserende toon van zijn stukken gescheiden van de meer neutrale toon uit zijn romans. Met VSV heeft die nare toon nu ook zijn weg gevonden naar zijn ´literatuur´. Nou ja, literatuur? Het leest als een slecht geschreven thriller waarvan het plot geen moment geloofwaardig wil worden. Passages rond bestaande politieke figuren als Donner en Job Cohen zijn een beetje smakeloos en ook het idee om Theo van Gogh terug te laten komen als een engel is op z´n zachtst gezegd ridicuul. Daarnaast heeft De Winter zichzelf steeds geforceerd de roman in geschreven als een soort postmoderne stijltruc, maar het maakt de gekunstelde en ongeloofwaardige constructie van het narratief er niet geloofwaardiger op.

30 euro Kunnen ze die man niet gewoon de gratis tip geven er maar helemaal mee op te
houden?

Bedoel je de kosten van dit boek? Het is vanaf € 14,40 te koop.

Misschien doelt hij op die actie dat je voor een bedrag een workshop kunt krijgen van de Winter en mee kunt helpen aan de totstandkoming van zijn nieuwe boek!? Volgens mij is dat inmiddels trouwens van de baan.

Bizarre roman, waarin de schrijver een aantal echte personen opvoert (Theo van Gogh, Donner, Bram M, ...) en wel heel makkelijk in het begin een disclaimer opneemt.
En als je Amsterdam niet kent, is het lastig om te bepalen waar sommige zaken zich nu afspelen.