menu

Tell-All - Chuck Palahniuk (2010)

mijn stem
3,25 (2)
2 stemmen

Engels
Sociaal

192 pagina's
Eerste druk: Doubleday, New York (Verenigde Staten)

Verteld vanuit het perspectief van Hazie Coogan, die al jarenlang actrice Katherine “Miss Kathie” Kenton als hulp bijstaat, zien we hoe Webster Carlton Westward III het leven van deze beroemdheid binnendringt. Terwijl hij het hart veroverd van de actrice, ontdekt Hazie dat deze man al een memoir heeft geschreven over haar leven... en haar dood. Deze zou plaats gaan vinden tijdens een musical spektakel waar ze binnenkort in mee zal spelen. Terwijl het dodenaantal oploopt, moet Hazie een plan bedenken om Katherine Kenton te redden voor haar fans - en haar nageslacht.

zoeken in:
2,5
Met slechts 192 pagina's lijkt het erop alsof Chuck dit keer net iets te snel zijn nieuwste boek wilde afleveren.

Haast traditioneel komt hij de laatste jaren telkens rond mei met een nieuwe aan. Aan de ene kant natuurlijk leuk (ik kan geen genoeg van hem krijgen), aan de andere kant zou hij misschien eens wat langer de tijd moeten nemen om weer eens echt iets goeds af te leveren.

Maar laat ik niet te snel oordelen over Tell-All... ik kijk er in ieder geval wel alweer naar uit!

2,5
Overigens praatte Chuck tijdens zijn Pygmy promotour over dit boek alsof het een biografisch werk was van een werkelijk (ooit) bestaande actrice en daarmee iets 'heel anders' dan wat hij tot nu toe had gedaan. Dit lijkt me toch weer duidelijk fictie, maar alvast leuk dat hij ons het tegendeel wil doen geloven.

2,5
Chuck Palahniuk lijkt steeds meer een schrijver te zijn van pieken en dalen. Zo stak Snuff wat bleek af na het (achteraf bezien) sterk in elkaar gestoken Rant, en is nu ook Tell-All wat magertjes na het ingenieuze Pygmy.

Met Tell-All levert Chuck een karikatuur af van het Glamour Hollywood uit de jaren '60 en persifleert tevens het feit dat een acteur pas een ster is zodra er een biografie verschijnt. Uiteraard vol leugens, waarvan de meest flagrante leugen het sterkste (fictieve) beeld achterlaat van de persoon. Geschiedenis, zo lijkt de conclusie, is slechts fictie.

Een aardig idee dat wederom veel kansen schept voor gevatte one-liners (die Chuck als een hedendaagse Oscar Wilde ook meermalen aangrijpt), maar de gekozen stijlgimmick (de gil-de-la-tourette van het namendroppen) begint al snel oud te worden en de hoofdpersonages komen nergens tot leven.

Bovendien komt het plot pas na de helft van het boek op gang, waardoor je lange tijd moet teren op de observaties van de auteur. Akte 1 heeft daardoor veel weg van een ironische variant op zo'n pulpbiografie, wat ongetwijfeld het idee was maar helaas iets minder lekker wegleest. Des te meer doordat het nooit zo bijtend wordt als we van Chuck gewend zijn. Het is bijna braafjes. Het idee is uiteindelijk duidelijk, en wordt zelfs consequent en zeer sterk uitgewerkt. Maar net zoals het lastig te lezen Pygmy schiet het soms zijn doel voorbij.

Bewonderenswaardig, wederom, maar alleen de Palahniuk die-hards die in de gaten hebben waar hij mee bezig is en de knipoog herkennen zullen het weten te waarderen. Laten we hopen dat zijn roman voor 2011 (over een 13 jarig meisje dat gedoemd is weg te rotten in de hel) hem weer tot een piek brengt. 3*

Gast
geplaatst: vandaag om 16:21 uur

geplaatst: vandaag om 16:21 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.