Het Afscheid - Ivo Michiels (1957)
mijn stem
5 stemmen
Nederlands
Psychologisch
177 pagina's
Eerste druk: Standaard,
Amsterdam (Nederland)
Roman over het zeemansleven. Pierre Wesselmans, de marconist van de 'Gambetta', getrouwd en vader van twee kinderen, leeft niet alleen in de werkelijkheid, die op zich al verscheurd genoeg is door het komen en weer weggaan zoals dat gebruikelijk is in een zeemansleven, maar tevens spoken talrijke herinneringen in hem aan de gewelddadigheden uit de oorlogstijd, aan de liefdes die hij op de luguberste plekken heeft gehad.
0
geplaatst: 1 juni 2012, 14:09 uur
Met een bang hart gekocht (zou dit niet gedateerd zijn?) maar dat viel reuze mee.
Natuurlijk is het gedateerd in de zin dat deze haven niet meer de huidige haven is.
Je ziet de oude kasseien opdoemen met de oude bussen, toen er nog conducteurs op zaten om de buskaartjes te innen.
Een mooi crisismoment in een leven, met meer intern drama dan expliciete dramamomenten.
Ik zou graag de film eens een keertje zien.
Natuurlijk is het gedateerd in de zin dat deze haven niet meer de huidige haven is.
Je ziet de oude kasseien opdoemen met de oude bussen, toen er nog conducteurs op zaten om de buskaartjes te innen.
Een mooi crisismoment in een leven, met meer intern drama dan expliciete dramamomenten.
Ik zou graag de film eens een keertje zien.
0
geplaatst: 1 maart 2013, 10:35 uur
Hier zijn de kiemen Michiels' latere werk al goed zichtbaar. Hij neemt de lezer nog bij de hand, de sprong naar het interne gebeurt nog voorzichtig en gecoördineerd, iets wat later steeds meer zou wegvallen. Zijn opzwepende ritmiek sluimert al, maar zal pas in het latere werk volledig doorbreken. Niettemin, een mooie opmaat.
0
geplaatst: 4 mei, 20:48 uur
Een dagelijkse bedevaart van en naar de Gambetta – het leven als gambiet: iets offeren, in de hoop er later voordeel mee te doen. Offer? Pierre’s leven als offer, of nog: als een nooit gerealiseerde mogelijkheid. Afscheid nemen van herinneringen kan niet, en toch probeert hij zijn trauma’s achter zich te laten. Hij is nooit in Korea geweest, en toch lijkt het soms van wel – lees: de oorlog woekert niet buiten maar in hem, waardoor hij zijn heden niet kan omvormen tot een duurzaam later. De Gambetta houdt die staat van voortdurend beleg trouwens in stand, want aan boord is Pierre evengoed overgeleverd aan onzichtbare hogere machten. Cfr. het soldatenleven? Bij wijze van disfunctionele coping loopt Pierre letterlijk weg van wat hem lief is, met zijn kameraad als spiegelbeeld voor zijn eigen attitude. Ergens in de coulissen wordt Jessens opstand namelijk catharsis, waarna hij in tegenstelling tot Pierre wél kan kiezen voor een blijvend huwelijk, dus voor een toekomst. Pierre verdwaalt onderwijl in zijn memorie, keert terug naar een verkleedpartij waarin hij een levende dode speelt. Ook theatercriticus (en kinderoppas!) Frenkel is een negatief voor Pierre: de oorlogsveteraan zit gevangen in een rol die hem vastketent aan zijn verleden, terwijl Frenkel avond na avond de wedergeboorte van het nieuwe meemaakt, vanuit het veilige pluche van de schouwburg. Laure – naar Petrarca’s onsterfelijke Laura meer het idee van onbaatzuchtige liefde dan een mens van vlees en bloed? – verdraagt Pierre’s afscheid, omdat het telkens de belofte van een terugkeer/wedergeboorte betekent. Al is de vraag of Frenkel niet klaar staat om in de rol van vader in te springen. Hoop? Misschien, als de oude krokodillen in de finale komen te sterven, kortom als de hijgerige conducteur aan een hartaanval bezwijkt. Misschien kunnen dan alsnog nieuwe tijdingen aanbreken…?
Stilistisch bij vlagen erg mooi, maar de existentieel dolende mens chronisch op de vlucht…? Al vaker en beter gelezen. Deed me trouwens een beetje aan Claus’ ‘De verwondering’ denken – eveneens matig bevallen. Het zal wel aan die bewuste literaire tijd(ing) liggen…
3*
Stilistisch bij vlagen erg mooi, maar de existentieel dolende mens chronisch op de vlucht…? Al vaker en beter gelezen. Deed me trouwens een beetje aan Claus’ ‘De verwondering’ denken – eveneens matig bevallen. Het zal wel aan die bewuste literaire tijd(ing) liggen…
3*
* denotes required fields.
* denotes required fields.