Canon & Fuga - Jeroen Berkhout (2010)
Nederlands
Psychologisch
498 pagina's
Eerste druk: De Arbeiderspers,
Amsterdam (Nederland)
De schrijver Ogdo Knep, midden dertig, reist naar Florence om getuige te zijn bij het huwelijk van zijn vriend Fred Lethe. Ogdo leeft met de fragmenten van een muziekstuk in zijn hoofd dat hij als kind ooit op een grammofoonplaatje had. Al jaren probeert hij tevergeefs achter de naam van de componist en het stuk te komen door het voor te zingen en te fluiten in muziekwinkels en op conservatoria. Tijdens zijn verblijf in Toscane wil Ogdo werken aan wat hij zijn vergeet- of vrouwenboek noemt, een ode aan de vrouw en tegelijkertijd de afrekening met zijn exen. Op de dag van de huwelijksvoltrekking nemen de gebeurtenissen een wending waardoor de excentrieke professor Daedolo Parpangelo ten tonele verschijnt. Kan hij Ogdo helpen het mysterie van het verzonken muziekstuk in zijn hoofd op te lossen?
Berkhout is de soort schrijver die op zoek gaat naar de grenzen van de taal en daarbinnen tot mooie zinsconstructies en bijzondere filosofische ontdekkingen komt. Het is alleen zo jammer dat geen van zijn gekozen thema's op een bevredigende manier in de verhaallijn worden verweven. Hij gaat van hot naar her. Het ene moment beschrijft hij zeer uitgebreid de onmogelijke liefde tussen Dante en Beatrice, als een soort vergelijking van hoe hoofdpersoon Ogdo zelf een vrouw adoreert; om dan verder te gaan over verborgen waarheden die verscholen zouden zitten in het werk van Beethoven. Het is simpelweg teveel van het goede.
Ik zie in Berkhout best een talent, maar hopelijk zal zijn volgende roman een wat bescheidener route volgen. In ieder geval zit het met zijn gevoel voor taal wel snor. Ik heb dan ook smakelijk genoten van sommige van de betere passages uit dit boek.