De Dood van Mila Burger - Pieter Waterdrinker (2010)

Wordt in de Vrij Nederland beschreven als het werk van een enorm sterke schrijver die echter nog niemand kent. Wordt wel eens tijd dat meer mensen zijn werk gaan lezen.

Mooie karakterschets van een Russische vrouw die gevangen zit in twee werelden: het kleinburgerlijke van het Holland waar ze ooit naar gevlucht is en het moderne, decadente Rusland van het nieuwe geld. In beide werelden voelt zij zich niet meer thuis en voelt ze het gemis van de andere wereld. Over het verlies van identiteit van de mens die ooit weg is gegaan uit het thuisland. En over de eenzaamheid van een vrouw die continu op zoek is naar mannen die de leegte in haarzelf op kunnen vullen, maar die dan vervolgens altijd teleurgesteld raakt. Daarom is de proloog ook magistraal gevonden; het vertelt het verhaal van de hele roman in een notendop - Mila die zich laat leiden door een mannelijk figuur en dan gedesillusioneerd raakt door de werkelijkheid waar deze haar in brengt. Alleen besef je dat als lezer pas veel later in het boek.

Pieter Waterdrinker weet uitmuntend de sfeer en de stijl van de grote Russische meesters te vertalen naar iets wat ontegenzeggelijk ook weer uniek is. De Hollandse spruitjeslucht- die ook Thomas Roosenboom zo goed weet te vangen- stoomt ook hier van de bladzijdes af. In positieve zin welteverstaan, want hiermee legt hij genadeloos de lulligheid van de situaties bloot. De grootste kracht van Waterdrinker zit hem echter in de heerlijk beschrijvende stijl die vol leedvermaak de zwaktes en tekortkomingen van de hoofdrolspelers bloot legt. Hilarisch is het als Mila een SMS krijgt waarin gesteld wordt dat haar ex-man Nico een homoseksuele relatie zou hebben, na bij haar weg te zijn gegaan. Van het karakter van Mila ga je houden, ook al is ze eigenlijk een heel zielige vrouw die maar niet op eigen benen kan staan en de negatieve omstandigheden in haar leven naar zich toe lijkt te trekken. Ze is in haar kwetsbaarheden toch ook weer zo volmaakt als de Lippizaner paarden die Romanovski bestudeert. Ik was niet overdonderd door Duitse Bruiloft, maar De dood van Mila Burger is wel de beoogde magistrale roman die ik de schrijver toe heb gedicht na het lezen ervan. Hoe frustrerend dat het grote publiek het maar niet lijkt op te pakken. Ik wacht in ieder geval vol smart op een volgende proeve van bekwaamheid van deze rasverteller.

Leuke tip, staat op m'n te lezen lijst met stip genoteerd!

Zeg hé, dat duurt maar...!

Ik ben eens wezen kijken.

In de winkel.

Voor de nieuwe Pieter Waterdrinker.

Maar helemaal niets dus van dergelijke aard te vinden.

De heer Waterdrinker betreurenswaardig ondervertegenwoordigd.

Dus kocht ik een hele kip en een kek Lannister notitieboekje, daar waar ze die wel hadden, en besloot ik dat het dan maar deze moet worden.

Mijn eerste kennismaking met de schrijver Pieter Waterdrinker.

Op het moment spreekt deze me ook wel wat meer aan.

Ben eens benieuwd.

Is dit een gedicht, Snuifdoos?

Dit is gewoon zomaar even uit het levendig voortbewegen gegrepen.