Van de Hak op de Tak - Godfried Bomans (1965)

Bomans is een schrijver waarvan iedereen toch tenminste eens in zijn leven iets van gelezen moet hebben. Wat bij hem blijft opvallen, is hoe hij zo lichtvoetig schrijft, zo gemakkelijk zijn woorden lijkt te kiezen, en intussen zoveel zinnigs weet te zeggen. Ieder verhaal is doordrenkt van ironie, soms blijft het daarbij, maar even zo vaak wordt deze ironie aangewend om interessante dingen te zeggen. Al in het eerste verhaal, 'het ruikt hier naar gas', componeert hij meesterlijk een ironische analyse van de Winnetou-boeken van Karl May, die overgaat in een zeer serieuze beschouwing over de essentie van het Duitse nazisme.

Bomans voelt continu perfect aan met welke toon hij iets kan zeggen. Een ander voorbeeld is een verhaal over Simon Carmiggelt: ...Talent genoeg, daar mankeert het niet aan. maar bij Simon en mij is het er uitgekomen. Bij Simon iets minder dan bij mij, maar er zat ook minder in, vergeet dat even niet. Het verschil tussen Carmiggelt en mij is dat hij niets te zeggen heeft en het heel aardig zegt, terwijl ik eigenlijk nog minder te vertellen heb, maar het zo doe dat de mensen het wel drie keer moeten overlezen voor ze merken dat er niets staat.

Verder staat de bundel bol van de grappige verhaaltjes. Vermeldenswaardig nog de verhalen 'Dit is een historisch ogenblik', en het hilarische 'PF6-E4'.