Palata № 6 - Anton Tsjechov (1892)

Een mooie verzameling personages en enkele eveneens mooie maar ook wat norse en cynische opvattingen.

Over de oppasser Nikita: 'Hij hoort tot die categorie van simpele, met beide voeten op de grond staande, punctuele stompzinnigen, die de orde boven alles liefhebben en er daarom van overtuigd zijn dat je erop moet slaan.'

En over de psychiater: 'Naast zijn boek staat altijd een karaf met wodka en op tafel ligt, niet op een bord, maar direct op het tafelkleed een gepekelde augurk of een ingemaakte appel. Ieder half uur schenkt hij zich zonder zijn ogen van zijn boek op te heffen een glasje wodka in, dat hij daarna uitdrinkt en dan tast hij zonder op te kijken naar de augurk en bijt er een stukje af.'

Jammer dat Tsjechov hier niet meer waardering/aandacht krijgt.

Daar zeg je zoiets, sinds ik Carver lees en waardeer ben ik al aan het uitzien naar werk van Tjechov. Carver wordt namelijk soms als Amerikaanse Tjechov bestempeld. Maar werk van Tjechov is niet zo gemakkelijk te vinden, dacht ik.

De Nederlandse uitgave onder de titel Zaal 6 is een gebundelde uitgave met naast het titelverhaal ook de verhalen Wolodja, Thuis en In het Ravijn.

Het verhaal doet me aan Het Proces van Kafka denken: de machteloosheid van het individu. Ik zie weinig overeenkomst met Carver, die meer een observator is dan dat hij zijn mening geeft.

Die Carver-Tsjechov-parallel is me inmiddels ook een platgelopen pad van hier tot Moskou.

Op bol.com zijn toch wel aardig wat werken van Tsjechov te vinden, Grovonion2.

Zelf ga ik gauw achter meer materiaal aan.

Wat mij altijd weer opvalt, is dat veel mensen alleen het toneelwerk van Tjechov kennen. Hoe fijn die toneelstukken ook zijn, zelf vind ik zijn korte verhalen minstens zo mooi. Ik heb jaren geleden een paar van die verhalenbundels gelezen (al ben ik de titels van bundels en verhalen weer vergeten) en dat was genieten. Veel humor en veel weemoed. Typisch Russisch, dus

Heel aardig. Mooie beschrijvingen van plaats en personages en een zekere uitdieping van de mens. Fijne sfeer en leuk tijdsbeeld en het vermaakt ook goed. Voor een lange tijd dan. Het einde was wat vervreemdend en hier kon ik niet zoveel mee. Ik vroeg me ook af wat Tsjechov hier nu precies mee wilde zeggen. Ja, ik kan een en ander bedenken, maar overtuigend is dat allerminst. 3,5*.

Deze novelle gaat over de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Het is de eeuw van Florence Nightingale en Louis Pasteur, maar hun vernieuwingen op vlak van ziekenzorg en hygiëne zijn nog niet doorgedrongen tot in een onooglijk provinciestadje "op honderd werst van de spoorlijn". Er is geen ontsmettingsmiddel; patiënten krijgen placebomiddeltjes van de dokter en muilperen van de portier. Het is een troosteloze omgeving.

De vijf patiënten lijden aan een stoornis, maar het is onmogelijk om een duidelijke grens te trekken tussen psychisch gezonde en gestoorde mensen. Ironisch genoeg vindt dokter Ragin z'n enige intelligente gesprekspartner in zaal 6. Hij ​verkondigt een filosofie van onthechting, maar eigenlijk is dit een excuus voor luiheid en onverschilligheid. Met z’n boekenkennis doet hij weinig in de praktijk. Op een of andere manier zit iedereen vast, ook degenen die niet fysiek opgesloten zitten.