menu

Slaughterhouse-Five - Kurt Vonnegut (1969)

Alternatieve titels: Slachthuis Vijf | Slaughterhouse-Five, or The Children's Crusade: A Duty-Dance with Death

mijn stem
4,04 (276)
276 stemmen

Engels
Oorlog / Humoristisch

224 pagina's
Eerste druk: Delacorte Press, Indianapolis (Verenigde Staten)

Billy Pilgrim, een Amerikaanse soldaat, wordt in de Tweede Wereldoorlog gevangen genomen tijdens het bombardement van Dresden. Hij raakt om onverklaarbare reden los van de tijd. Hij gaat slapen als seniele weduwnaar en wordt wakker op de dag van zijn bruiloft. Hij stapt een deur binnen in 1955 en komt in 1941 weer naar buiten. Hij heeft zijn eigen geboorte en dood vele malen gezien, zegt hij, en bezoekt regelmatig alle gebeurtenissen daartussenin.

zoeken in:
avatar van Animosh
3,0
Een kleine teleurstelling.

Ja, het is vlot geschreven. Ja, het zit bomvol met originele ideeën. Ja, het surrealisme van oorlog, waarin een stel tieners uitgezonden wordt zonder veel idee te hebben waar ze eigenlijk mee bezig zijn, wordt goed uitgebeeld. En ja, de humor is best leuk. Maar echt pakken deed het boek me niet. Billy Pilgrim is een loser, een baken van middelmatigheid, en zijn gedachten en gevoelens zijn dus weinig boeiend om te volgen. Door de voortdurende tijdswisselingen kwam ik nooit goed in het verhaal. De personages en het plotverloop vond ik weinig memorabel (van personages is bovendien amper sprake - een bewuste keuze omdat er in oorlog geen personages zouden zijn). De humor miste scherpte. En intellectueel prikkelde het boek me niet vaak. De oorlogskritiek is meer impliciet dan expliciet, en de sci-fi vond ik slecht passen.

Vanwege de vlotte stijl en luchtige sfeer heb ik me best goed met Slaughterhouse-Five vermaakt, maar ik had eigenlijk op meer dan dat gehoopt. Meer diepgang, meer scherpte, meer inhoud. 3*

avatar van stefan dias
4,5
Billy Pilgrim. Een speelbal van het lot en de tijd, drijft mee als een willoos figuur op de baren van de geschiedenis. Ongenaakbaar voor wat hem allemaal overkomt is heel dit boek opgebouwd rond het middelpuntvliedende punt van de brandbombardementen op Dresden. Een gruwel die ons lange tijd (en nog steeds) onthouden of toch verdoezeld werd, wordt ons hier quasi achteloos onder de neus gewreven. Bepaald geniaal vind ik dat. Een slag in het gezicht in dit als trip/droom opgevat relaas. Must-read.

avatar van donnie darko
4,5
Heerlijke roman! Zo genoten van het absurde, bijwijlen hilarische relaas van Billy Pilgrim. Schitterende personages en dito schrijfstijl, en zeker na het zien van de film Arrival extreem passende passages over het concept tijd.

4.5*

5,0
Briljant boek

4,0
Ik twijfel nog een beetje: vond het een bijzonder boek en Vonneguts stijl is natuurlijk fantastisch. Toch kon het boek me iets minder bekoren dan Cats Cradle. Ik miste net de diepgang in de personages, waardoor ik niet echt met hen kon meeleven. Ik ben me er terdege van bewust dat dit de bedoeling van Vonnegut kan zijn geweest, want soldaten zijn nu eenmaal anonieme spelers die naar het front worden gestuurd. Nog steeds een prachtig boek, maar viel - mede door de hoge verwachtingen - toch nog wat tegen.

avatar van misterfool
2,5
Nee, dit boek vind ik tegenvallen. De structuur vond ik nog het interessantst: de flitsnarratief van dit boek zorgt ervoor dat het 'tijdsreizen' indringender overkomt. Niettemin staan de kartonnen karakters mij tegen. Verder kreeg ik de indruk dat Vonnegut weliswaar interessante thematiek - vrije wil en de moraliteit van de aanval op Dresden- opwerpt, maar dat dit door de tragikomische stijl te veel aan de oppervlakte bleef. Het komische aspect van dit verhaal vind ik daarenboven niet zo geslaagd; het steeds maar weer herhalen van: "Zo gaat dat" vind ik bijvoorbeeld ronduit ergerlijk. Het boek leest niettemin wel aardig goed weg. Het resultaat is een krappe onvoldoende.

avatar van Jason82
3,0
dutch2 schreef:
Toch is er een scene die wat mij betreft die onschuld nog duidelijker aantoont.
Soldaat Billy en zijn Amerikaanse collega stuiten in een bos op een Duitse patrouille die bestaat uit dienstplichtige soldaten en een herdershond.

De hond, die in de winterse verte zo woest geklonken had, was een Duitse herder, een teefje. Ze bibberde. Ze had haar staart tussen haar poten. Ze was die ochtend van een boer geleend. Ze had nog nooit iets met oorlog te maken gehad. Ze had geen idee om wat voor spelletje het ging. Ze heette Prinses.

Dit vond ik inderdaad ook misschien wel het sterkste fragment! Helaas was er voor mij sprake van te weinig van dat soort fragmenten, maar ik heb sterk het gevoel dat ik dit boek volgend jaar nog eens rustig moet herlezen. Het gevoel dat dit boek van alles te bieden heeft wat me deels ontgaan is. Het duurde ook even voor het verhaal me pakte. De momenten dat de kinderen van Billy een gesprek aan wilden gaan (Papa...), en Billy direct weer "verdwijnt" naar het verleden vond ik sterk beschreven. Vrij laat in het verhaal viel voor mij het kwartje, met nogmaals de kanttekening dat ik me realiseer dat een 2e leesbeurt voor mij nodig is om dit verhaal beter te kunnen doorgronden.


ZAP!
misterfool schreef:
...Niettemin staan de kartonnen karakters mij tegen. ronduit ergerlijk...
Toen Billy in levende lijve in contact kwam met Kilgore Trout, leek het idd ineens op te leven op dat vlak, maar daar werd verder weinig mee gedaan. Toch heb ik me niet gestoord aan de personages, ook al kregen ze weinig 'verhaal' mee.

Ik vink vast 4 sterren aan, later hopelijk meer (toelichting).

-edit- Wat me nog opviel: meestal wordt er gesproken van Billy Pilgrim (en dat is dan toch de ik-figuur), maar twee keer wordt komt er ineens een 'tweede ik'-persoon bij kijken, de eerste keer wanneer de Amerikaanse krijgsgevangenen vanuit de treinwagon Dresden aanschouwen - Somebody behind him (Billy Pilgrim) in the boxcar said, "Oz." That was I. The only other city I'd ever seen was Indianapolis, Indiana. Alsof 'de schrijver er ook op nog een andere level bij was'...? Vonnegut blijkt inderdaad in Indianapolis geboren en getogen te zijn...

Verder ben ik erachter gekomen dat Kilgore Trout (helaas) een fictieve schrijver is en dat de wereldbevolking pas in 2011 de 7,000,000,000 bewoners passeerde, niet zoals hier voorspeld in 2000.

Het is een boek dat vlot wegleest, met het constante (soms korte, soms langere) tijdreizen als uitstekend werkende 'gimmick'. Het steekt wonderlijk in elkaar, zoals gezegd lijkt de schrijver dezelfde te zijn als Billy Pilgrim, maar met de eerdere genoemde ik-persoon twijfel ik daar soms ook weer aan.
De behandeling van de Engelse krijgsgevangenen, die zeer gerespecteerd worden door de Duitsers en abusievelijk veel te veel voedsel en spullen krijgen van het Rode Kruis, is opvallend. Ik weet eigenlijk niet of dat fictie is of niet...
En dan ga ik meteen ook twijfelen aan echtheid van de tot nazi 'bekeerde' Amerikaan Campbell en zijn analyse van het Amerikaanse leger...

Een boek dus dat ik niet meteen kan doorgronden, maar wel fascineert en een nieuwe leesbeurt zeker waard is.

avatar van Wickerman
4,0
Toevalligerwijs gekocht toen ik me moest haasten voor de trein en zonder boek van huis was gegaan, gelukkig bood de - overigens zeer rijk gevulde - Engelstalige collectie van de Bruna of AKO (dat heb ik even niet meer scherp) uitkomst. Dit boek meegenomen en direct verslonden. Hallucinant, knotsgek, grappig en uitdagend. Hier zit zoveel meer in dan je op het eerste oog leest.

ZAP!, uit het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat de 'ik-persoon' inderdaad een ander is dan Billy Pilgrim zelf. Degene die het verhaal van Billy introduceert, is (een fictieve versie van) Vonnegut zelf. In de latere hoofdstukken komt hij nog terug, zoals in het fragment dat jij beschrijft, maar ook in het laatste hoofdstuk als de 'ik-persoon' tussen Billy's verhaal door vertelt over zijn reis naar Oost-Duitsland.

ZAP!
Wickerman schreef:
ZAP!, uit het eerste hoofdstuk wordt duidelijk dat de 'ik-persoon' inderdaad een ander is dan Billy Pilgrim zelf. Degene die het verhaal van Billy introduceert, is (een fictieve versie van) Vonnegut zelf. In de latere hoofdstukken komt hij nog terug, zoals in het fragment dat jij beschrijft, maar ook in het laatste hoofdstuk als de 'ik-persoon' tussen Billy's verhaal door vertelt over zijn reis naar Oost-Duitsland.
Dat had ik wel door, maar op dat ene moment leek er nog een 3e ik te zijn.

avatar van Wickerman
4,0
Oww zo. Ik wou al zeggen, dat eerste hoofdstuk was nogal evident Een derde ‘ik’ heb ik niet ontwaard.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:28 uur

geplaatst: vandaag om 16:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.