Dagen van Gras - Philip Huff (2009)

Sterke ontwikkelingsroman die mij nogal aan Catcher in the Rye doet denken. En er zijn natuurlijk nauwelijks boeken denkbaar waarmee je liever vergeleken wilt worden - het zorgt er helaas ook wel een beetje voor dat het je niet helemaal omver blaast. Maar dat lijkt me tegenwoordig ook haast iets onmogelijks; wat overblijft is een vlot geschreven, sterk opgebouwd en gevoelig relaas van een kwetsbare tiener. Jammer dat 'kanker' nog om de hoek komt kijken, dat lijkt me qua thema totaal overbodig, en ook het blowen had mijns inziens wat minder prominent gemogen. De muziek is er dan wel weer heel mooi in verweven.

Best aardig. Huff schrijft in ieder geval heerlijk, en ondanks dat hij in een kinderlijke manier vertelt vanuit de jeugdige hoofdpersoon blijft zijn gevoel voor ritme fier overeind. Echt, al zou het nergens over gaan, toch blijf je lezen.

Enfin, inhoudelijk is het soms wat minder sterk, zeker als psychologische roman faalt het nogal eens. Ook de vele muziekverwijzingen leken me eerder een kaartenbak dan dat ze echt wat toevoegden aan de inhoud, of althans, ik zag het niet Maar het is allemaal wel vermakelijk met enkele sterke scènes en zeker de psyche van Ben wordt soms mooi verwoord. Het gedeelte in de instelling is dan helaas weer wat te vluchtig verteld (dan is Paaz beter). Al met al wel voldoende, 3,0*.