Zojuist herlezen, bijna in één adem. Het lijkt wat raar om een detective te herlezen, aangezien je al weet wie het gedaan heeft.
Murder on the Orient Express is mijns inziens echter een van de beste detectives ooit geschreven - en aangezien deze titel bovenaan verschijnt als je
murder in de zoekbalk typt, ben ik niet de enige die er zo over denkt - en zeker de moeite van het herlezen waard.
Allereerst is het boek als
whodunnit bijzonder geslaagd. De trein is ingesneeuwd, het aantal verdachten is beperkt, maar eenvoudig is de oplossing allerminst. Waterdichte alibi's, tegenstrijdige aanwijzingen en passagiers die helemaal niets met elkaar te maken hebben behalve dat ze in dezelfde trein zitten. Zelfs nu ik, na een tweede leesbeurt, weet hoe de moord precies is geschied, verbaas ik me erover hoe ingenieus de moord is uitgedacht.
Dat brengt me bij een tweede reden om dit boek te herlezen.
Murder in the Orient Express is (ondanks het in een trein opgesloten zijn met een moordenaar) niet de spannendste detective; zo vind ik
And Then There Were None een stuk spannender. Maar het verhaal is niet alleen een goede detective, maar ook een geslaagde tragedie. Al vrij snel rijst het vermoeden dat het verleden van het slachtoffer een mogelijk motief voor de moord vormt, en naarmate het verhaal vordert verandert de nadruk steeds meer naar het waarom in plaats van het hoe. Nu lees je een detective niet in de eerste plaats voor het drama, maar in dit geval is het een heel sterke toevoeging. Christie heeft echt geïnvesteerd in de achtergrond van het verhaal en in de personages, van wie sommige heel treffend zijn beschreven.
De combinatie van een wel heel moeilijk op te lossen moord, een verrassende ontknoping en goed uitgewerkte personages met geloofwaardige motieven maakt dit, in elk geval voor mij, een van de beste detectives ooit.