menu

De Omweg naar Santiago - Cees Nooteboom (1992)

mijn stem
3,65 (13)
13 stemmen

Nederlands
Verhalenbundel
Reis / Autobiografisch

398 pagina's
Eerste druk: Atlas, Amsterdam (Nederland)

Nootebooms voorliefde voor Spanje, waar hij een groot deel van het jaar woont, heeft geleid tot deze bundel met 25 stukken over zijn omzwervingen door dit land. Die leiden ondermeer door de stille Spaanse hoogvlakte, het grijze noorden en het Moorse zuiden. Hij beschrijft de imposante (Romaanse) bouwwerken, de enerverende geschiedenis en de kunstschatten van Spanje naast zijn persoonlijke ervaringen.

zoeken in:
avatar van thomzi50
3,5
Lastig te beoordelen, dit boek. Enerzijds is het ontzettend rijk, er zitten talloze mooie gedachten in, prachtige beschrijvingen van het Spaanse landschap, inhoudelijk rijke associaties naar aanleiding van kunstwerken, kerken, passanten. Anderzijds had ik toch moeite mijn aandacht erbij te houden: het boek is rijk, maar wel in één versnelling geschreven. Het is een soort roes, waarbij het ene beeld tot het andere beeld leidt, waarbij gedachtes en associaties in elkaar overlopen, maar daardoor glijdt het uiteindelijk ook een beetje langs me af; als ik nu aan het boek terugdenk, zijn er amper scènes die écht indruk op me hebben gemaakt, of beelden die me echt omver hebben geblazen.
Het is vakmanschap, zeker, het is een rijk boek en ik snap dat mensen ermee weglopen, maar uiteindelijk toch niet het type (reis)boek waar ik het meest van houd.

avatar van Raskolnikov
2,0
In de aanloop naar een vakantie in Spanje gelezen, maar 400 pagina’s reisverhalen over het land hebben me toch maar betrekkelijk weinig wijzer gemaakt. Daarvoor zijn de impressies te particulier, veelal verzandend in het vrijblijvende gemijmer van de toerist. Kort gezegd is Nooteboom de ene helft van boek kerken en kloosters aan het bezoeken en beschrijft hij in de andere helft boeken over kerken en kloosters. Het is opvallend hoe weinig interactie met de bevolking er voorbij komt. Cees Nooteboom lijkt een strandjutter van typische wetenswaardigheden, historische curiosa. Hij duikelt de verstofte boeken en de vergeten details op die anderen links laten liggen. Zijn eigen bespiegelingen vallen eigenlijk ook in die categorie: de fijnproever zal hier en daar wat van zijn gading vinden, maar de massa zal er schouderophalend aan voorbij lopen. Ik vind Nooteboom (zo viel me bij Rituelen ook al op) niet uitblinken in het helder verwoorden van zijn gedachten. Óf de gedachten zelf zijn gewoonweg niet spot on. Wat moet je met een zin als:

“Stel je voor dat de geschiedenis zich, tegen de wetten van het natuurlijke tijdsverloop in, bewust zou kunnen zijn van haar eigen latere gebeurtenissen, dan zou zij geen geschiedenis meer zijn maar iets tussen schizofrenie en ironie in, en dus niet meer als zichzelf bestaan.”

Áls je als lezer al de denkkronkel kunt maken geschiedenis te bevatten als een entiteit met bewustzijn, wat levert deze hypothetische redenering dan precies voor relevant inzicht op? Nooteboom bedient zich vaak van dergelijke poëtische speculaties. Zoals gezegd, voor de fijnproever, en daar behoor ik niet toe. Wat niet helpt is dat er een overkoepelende structuur mist. Het boek bestaat uit 25 losstaande hoofdstukken, geschreven in een tijdsspanne van 10 tot 15 jaar. Maar ja, ook dat past wel weer bij de sfeer van vrijblijvendheid; in feite luister je naar onsamenhangende vakantieverhalen, de meest uitgebreide versie.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:08 uur

geplaatst: vandaag om 20:08 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.