menu

The Ballad of the Sad Café - Carson McCullers (1943)

Alternatieve titels: De Ballade van het Trieste Café | De Ballade van de Droeve Herberg

mijn stem
3,44 (8)
8 stemmen

Engels
Psychologisch

157 pagina's
Eerste druk: Harper's Bazaar (periodiek), New York (Verenigde Staten)

Verhaal dat zich afspeelt in een klein stadje in Georgia. Het is de geschiedenis van Amelia, eigenaresse van een winkel en een stokerij. Zij werkt als een paard en bemoeit zich met niemand, behalve als er zieken zijn die hulp nodig hebben en die heilig geloven in de door haar gemaakte medicijnen. Totdat zij uit medelijden een gebochelde neef in huis neemt. Zij raakt zeer aan hem gehecht en hij maakt al spoedig de dienst uit. Als Amelia’s voormalige echtgenoot weer opduikt, haalt neef hem in huis. Als Amelia merkt dat de twee tegen haar samenspannen, raakt ze totaal ontredderd.

zoeken in:
avatar van Theunis
3,5
Prachtig klein boekje. Een variatie op een driehoeksverhouding met een verrassende ontknoping. McCullers schrijft over de zwakkeren, zonderlingen, outsiders. Zo ook in deze ballade. De context, een klein dorpje aan de rand van de wereld, in niemandsland, waarin het leven zwaar is, wordt mooi beschreven. Te kort, te fragmentarisch voor een hoge score. Prima verhaal voor tussendoor.

avatar van JJ_D
3,5
Een driehoeksverhouding. Alweer? Nou, nee. Want er situeert zich weinig psychologie binnenin de driehoek die 'De ballade van het treurige café' is. Rondom rond leest de lezer evenwel over de verblindend-verslindende kracht van verliefdheid en aanbidding – liefde als gegeven dat zuiver van de minnaar uitgaat, en een verschrikking is voor de beminde, die zichzelf afgepeld weet, ontleed, gelezen, naakt, herleid tot ocharme zichzelf.

Inderdaad, veel liever kijken we als mens de andere kant op. Naar de ander – geen beminden meer, maar minnaars. En dus kijkt ieder weg van zichzelf, zij het onder toeziend oog van de goegemeente, die komt, drinkt, kijkt en vooral niet ingrijpt. Omdat de dingen zijn zoals ze zijn, in dit dorpje waar tijd, wereld, vooruitgang geen vat op hebben. Een verhaal van ooit, van vroeger, of nog: van altijd.

Stilistisch prachtig – zintuiglijk en filmisch, met onvergetelijke tableaux – maar in menselijk opzicht heel, euhm, minimalistisch? Schitterend geschreven dus, maar in essentie niet mijn kop thee. Ja, doe mij maar doorwrocht, gruis, pekzwart, koffie – dank u.

3,5*

Gast
geplaatst: vandaag om 01:44 uur

geplaatst: vandaag om 01:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op BoekMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.